A Little Bit Bad

~5~

De rit verloopt stil.
Ik kijk uit het raam, en zie het landschap voorbij flitsen.
"Dussss" begint Mia, maar ik kap haar af.
"Niet nu mi" mompel ik.
Ze knikt en draait zich weer om naar voor.
"Sorry"ze ik er nog snel achteraan.
Ze glimlacht even.
"Maakt niet uit, ik weet dat dit moeilijk voor je is. Ik probeer er gewoon voor je te zijn" zegt ze.
Ik knik, en kijk weer naar buiten.
Pizzeria!
"Mi?"
"Mmmmm"
"Pizza" zeg ik simpel.
"Hé?"
"Kunnen we langs die pizzeria? Ik heb zin in pizza" zeg ik schouderophalend.
Ze lacht.
"Tuurlijk"
Ze rijd een stukje terug, en parkeert dan bij de pizzeria.
Ik stap meteen uit, en loop naar binnen.
De heerlijke geur van pizza dringt mijn neus binnen
"Geweldig" mompel ik.
Mia grinnikt, en sleurt me mee naar een tafeltje van achter in een hoek.
We gaan zitten, en er komt al meteen een serveerster naar ons toe lopen.
"Hallo! Goede middag, welkom bij giovanni's pizzeria! Wat kan ik u brengen?" Vraagt ze vrolijk.
Té vrolijk...

"Een menukaart zou goed zijn" mompel ik geïrriteerd.

De serveerster kijkt me geschrokken aan, maar vermand zichzelf en loopt weer weg.
"Moest dát nou?" Vraagt Mia, terwijl ze de serveerster na kijkt.
Ik steek mijn schouders op, en kijk Mia afwachtend aan.
Ze zucht diep en kijkt me serieus aan.
"Ik wéét dat dit moeilijk voor je is, maar daarom hoef je niet zo te doen?!" Zegt ze.

Waarom denkt iedereen dat dit moeilijk voor me is?

"Dit is niet moeilijk voor me!" Zeg ik met ingehouden woede.
Mia verdient dit niet.
Ze probeert me alleen maar te helpen!

Ze kijk geïrriteerd de andere kant op.
"Uw menukaart" hoor ik plots.
De serveerster staat terug aan onze tafel, en legt de 2 menukaarten op onze tafel.
"Dankje" mompelt Mia.
De vrouw loopt weer weg.
Ik kijk Mia aan.
"Mia! Ik- ugh! Aaaargh!" Zeg ik gefrustreerd terwijl ik mijn armen in de lucht gooi.
Ze trek en wenkbrauw op, en rolt haar ogen.
"Claire! Ik probeer er voor je te zijn! Als jij dat niet wil inzien en alleen maar boos en chagrijnig doet tegen iederéén, dan doe je dat maar! Maar daar kom je niet ver mee!" Ze ze boos, terwijl ze haar menukaart die ze vast had, op de tafel gooit en haar jas neemt en de pizzeria uitstormt.
Ik zucht en wrijf vermoeid over mijn voorhoofd.
Ik sta op, en neem mijn spullen en loop ook naar buiten.
Ik zie Mia nergens staan, wat dus ook betekend dat ik te voet naar huis moet gaan.
Ik zucht weer en begin te lopen.

Drie kwartier later...

Ik geef het niet graag toe, maar...
Ik ben verdwaald.
Verdwaald!

Mijn gsm heeft geen bereik, het is koud en er is niemand te zien.

Ik loop de donkere straat verder uit, en zie 2 Lichten in volle vaart op me afkomen.
Ik hoor getoeter en geschreeuw.
Maar ik kan niet bewegen.
"Ga uit de weg!" Hoor ik vaag.
Ik voel een harde klap, weer geschreeuw en dan een helse pijn.
Overal.
Ik probeer op te staan, maar het lukt niet.
Mijn beeld wordt wazig, en tot slot donker.
Is dit het?
Is dit hoe het voelt om dood te zijn?