A Little Bit Bad

~27~

"Claire!"
Harry roept me al meteen waneer ik het gebouw binnen wandel.
Ik draai me naar hem om en kijk hem vragend aan.
"Kijk me niet zo aan! Binnen een uur moet jij die catwalk op, en je moet je nog klaarmaken!" Gilt hij gestrest.
Met grote stappen komt hij dichter naar me toe en neemt mijn hand vast.
"Kom kom, geen tijd te verliezen." Mompelt hij.
Ik gniffel zacht en wuif nog snel gedag naar bonny en jace.
Ik scan nog even snel de ruimte af, op zoek naar de blonde krullen van amy, maar vind ze nergens.
Ze is waarschijnlijk al weg, en dat is begrijpelijk natuurlijk. Amy is immers de persoonlijke assistente van Alice, en moet ervoor zorgen dat alles op zijn pootjes beland.

We naderen de opmaak ruimte en de stress vloeit weer door mijn aderen.
Wanneer harry de deur met een sierlijke zwaai opendoet, staren verschillende ogen me aan.
Ongemakkelijk schuifel ik verder achter harry aan.
Ik laat mijn ogen de ruimt afgaan, en zie verschillende nerveuze ogen mijn richting kijken.
In een hoek staat een model te wenen omdat haar kleedje gescheurd is, en op een stoel zit een model gehaast haar schoenen aan te doen, ondanks het feit dat ze net haar enkel heeft bezeerd.
Ik zie ook een model die op de grond
-volgens mij-  yoga oefeningen aan het doen is.

Wel, zo kan het ook...

Wanneer we aan het tafeltje komen, waar ik meestal word opgemaakt voor elke shoot, staat rose al klaar.
Rose zorgt ervoor dat je kleding helemaal in orde is en weer elke keer lukt het haar perfect.
"Ah, claire, ik ben zo bij je. Ik moet nog even je jurk nemen." Zegt ze opgewekt.
Ik knik en kijk zorgvuldig naar de manier waarop Rose de jurk uit een kleidng hoes haalt.
Haar handen strelen zacht de stof en met een lichte zwaai haalt ze hem uit de zak.
"Prima, nu omkleden."

Ze laat de jurk over mijn mijn hoofd zakken en ritst de achterkant toe.
De poederblauwe jurk met haar strakke lijfje en uitlopende rok is een designer item waarvan er maar één in de wereld bestaat.
"Hij staat je beeldig." Zegt Rose zacht.
Ik mompel een bedankje en strijk een onzichtbaar stofje van de jurk.
Ik bekijk mezelf nog eens goed in de spiegel.
Het strakke lijfje, die langs voor licht uitgesneden is en die langs achter een uitgesneden rug heeft, die haast tot aan mijn onderrug rijkt, vormt zich mooi rond mijn borsten.

Ik glijd met mijn handen van het strakke lijfje naar de uitlopende rok en laat mijn handen door de dunne stof glijden.
De rok loopt vanaf mijn heupen wijder naar beneden, tot boven mijn knieën.

Ik knik goedkeurend naar mijn spiegelbeeld en kan een glimlach niet onderdrukken.

"Dames, zijn jullie klaar?" Hoor ik harry langs de andere kant van het hokje roepen.
"Ja hoor." Roept Rose snel terug, terwijl ze de deur opent en me naar buiten laat gaan.
Harry kijkt me goedkeurend aan.
"Prima" zegt hij tevreden.
Hij klapt een keer in zijn handen en Julia , de make-up artist, staat al klaar met haar mascara en poedertjes.
Zuchtend laat ik mezelf op het stoeltje aan mijn opmaak tafeltje vallen en kijk Julia afwachtend aan.

"Geen zorgen claire, we houden het simpel. Een zachte smokey eye en voor de rest een neutrale look." Stelt ze me gerust.
Ik knik en sluit mijn ogen, wachtend op de zachte borstels die over mijn oogleden strijken.
.
.
.
.
"Oké, open je ogen maar." Zegt Julia wanneer ze nog een laatste keer met haar mascara borstel over mijn wimpers gaat.
Opgelucht open ik mijn ogen en staar ik verwonderd naar mijn spiegelbeeld.
Natuurlijk heeft Julia van mijn gezicht weer een meesterwerk kunnen maken.
De lichtroze lipstick en de smokey eyes die het volledig afmaken, is gewoonweg perfect.
Ik draai me terug om naar Julia .
"Bedankt, het is beeldig." Bedank ik haar.
Ze knikt zacht en bloost.
"Oh, euh dat is niets. Een neutrale Look is niet zo moeilijk." Neemt ze mijn compliment in ontvangst.
Ik wil nog iets zeggen maar Harry onderbreekt ons.

"Kom claire, binnen een kwartier ben je aan de beurt!" Kirt hij opgewonden.
Hij neemt mijn hand vast en sleurt me naar waldo.
Waldo is een eigenaardig figuur.
Hij is zeer artistiek, althans zó noemt hij zichzelf. Hij heeft altijd de vreemdste kleren aan.
Net zoals nu, een felroze t-shirt waar in het midden een blauwe bol op staat, met een broek die vakjes in verschillende kleuren heeft.

Afzichtelijk.

Geruchten hebben het zelfs, dat waldo niet zijn echte naam is, maar dat hij het zo mooi vond, dat hij zijn naam heeft laten veranderen.

"Dag claire, welke schoenen heb je nodig?" Vraagt hij vriendelijk.
"Geef haar die zacht roze stilleto's maar, waldo. Je weet wel, die roze met dat gouden bandje." Beveelt Harry hem.
Hij knikt en duikt in de kast vol met schoenen om er even later terug naar buiten te komen met de roze schoenen.
"Ziezo, precies je maat." Glundert hij.
Ik knik als bedankje en loop terug naar mijn opmaak tafeltje, waar ik rustig mijn stilleto's aan mijn voeten zet.
Wanneer ik klaar ben, loop ik terug naar Harry die een praatje staat te doen met Jace .
"Je ziet er ver-ruk-ke-lijk uit, claire!" Roept jace opgewonden wanneer hij me ziet.
Ik glimlach en werp een steelse blik op de klok.

Nog tien minuten.

"Claire Hamilton, klaarstaan, wachten op het startsein." Word er plots geroepen.
Geschrokken neem ik snel afscheid van Jace en haast me naar het begin van de catwalk, op de voet gevolgd door Harry. Opgelucht kijk ik naar de plaats waar Bonny al klaar staat.
"En, ben je er klaar voor?" Glimlacht ze.
Ik friemel nerveus aan de zoom van mijn jurk.
"Ik hoop van wel." Probeer ik, maar mijn nerveus gegrinnik verraad mijn angst.
"Je gaat het vast geweldig doen." Stelt ze me gerust.
"Claire, snel!" Roept harry plots.
Ik haast me naar hem toe en kijk hem gespannen aan.
"Je moet op." Fluistert hij in mijn oor.
Ik knik en probeer de brok in mijn keel weg te slikken.
Ik adem diep in en uit en ga klaar staan, wachtend op het sein van Harry .
Hij kijkt voor zich uit, naar de catwalk.

Hij wacht
En wacht
En wacht

Zijn gezicht staat gespannen en het lijkt alsof hij in zichzelf staat af te tellen.

Drie, twee, één...

"Eeeen.... nu!" Mond hij zacht naar me, terwijl hij een gebaar met zijn arm maakt.
Ik adem nog eens diep in, en loop dan de catwalk op.

Dit is het dan, claire, je doet een modeshow voor het rijkste koppel van het land.
Fluistert een klein stemmetje in mijn hoofd.

Ik doe het perfect.
Mijn bewegingen zijn gracieus en afgewerkt, mijn hoofd geheven, en mijn ogen staren naar een onzichtbaar punt in de verte.
Wanneer ik aan het einde van de baan kom, stop ik even en draai ik me om, ik beweeg even met mijn heupen en leg een hand in mijn zij.
Ik hoor hoe er een paar foto's worden gemaakt, en net wanneer ik me wil omdraaien kijk ik even naar meneer en mevrouw vilton.
Mijn ogen blijven hangen op de man.
Mijn hart maakt een sprong en valt dan drie meter naar beneden.
Mijn benen weigeren dienst.
De man die daar zit, had de laatste keer dat ik hem zag, een andere achternaam.
Burns.

****
Sorry sorry sorry en nogmaal sorry!
Dit is een heel late update, ik had het natuurlijk gewoon druk, écht héél druk, de examens beginnen al en oef, ik heb enorm veel aan mijn hoofd.

Toch ben ik blij dat er zo veel mensen mijn boek lezen, dat had ik nooit gedacht. Ik wil jullie daarom ook enorm hard danken voor de steun die jullie mij onbewust geven :)

All
My
Love
Don't
Die
💚