A Little Bit Bad

~23~

"Mijn kaak doet nog steeds pijn."

"Sorry...dat je die pijn niet kunt verdragen."

"Hey! Jij slaagt gewoon super hard!"

"Is dat iets nieuws? Ik dacht dat je dat al wel wist nadat ik je in het ziekenhuis gekregen heb."

"Daar zou je niet trots op moeten zijn!"

"Dat heb ik ook nooit gezegd."

"Maa-"

"Kop dicht! We zijn er."

Nadat we in Mia's kamer het gesprek hebben gehoord, zijn we meteen naar het politie bureau vertrokken.
Om 12u s'nachts.
Jep.
Door de verlaten straten van New York, loop ik met een zeurende jake naar het bureau.
(A/N de kostschool ligt aan de rand van New york)

"Zouden ze nog open zijn?" Vraagt jake wanneer we tot stilstand komen.
Ik haal mijn schouders op.
"Er is maar één manier om dat uit te vinden. Kom mee."

"Wacht, kijk even." Houd hij me tegen.
Ik draai me naar hem om.
"Wat is er?"
Hij haalt zijn gsm uit zijn zak en zwaait er enthousiast mee voor mijn neus.
"Ik heb een security app, gedownload."
Ik kijk hem verward aan.
"En...?"
"Je moet de app inschakelen en je gsm afzetten. Wanneer je dan je aan-knop enkele seconden inhoud, word er een alarm naar het hoofdkantoor van New York gestuurd, samen met je locatie. Just in case..." legt hij uit.
Ik geef hem een speelse tik tegen zijn arm en rol mijn ogen.
"Dat zullen we niet nodig hebben" lach ik.
Hij grinnikt en haalt zijn schouders op.
"Je weet maar nooit, maar kom." Zegt hij dan.

Zijn hand grijpt naar de mijne en zachtjes trekt hij me naar het kantoor.
Ik open de deur en kijk rond.
Een slaperige man staat aan de andere kant van de inkomhal met een grote kop koffie in zijn handen.
Hij kijkt verbaasd op wanneer hij jake en mij ziet binnenkomen.

"Waarmee kan ik jullie helpen?" Vraagt hij, een geeuw onderdrukkend.
"Ik wil een aangifte doen." Zeg ik vastberaden.

"Wacht even jongedame. Hoe oud ben je precies?"
Verwarring is van zijn gezicht te lezen. Ik zucht en kijk even naar jake die me met een grijns aankijkt.

"19. Ik ben 19 en die gast achter me 20." Zeg ik snel.
Hij knikt en typt wat in op de computer.
"Dus euh, die klacht is tegen wie?"
"Ene christophe dobson."
Zijn ogen wijden en zijn mond valt open.
"Ch-christophe?"
Ik knik.
"Ja, ik wil een klacht indienen tegen hem. Hij heeft het een en het ander op zijn naam staan, dat uitgeklaard moet worden."
"Wel, euh díe christopher is mijn hoofdinspecteur. Ik kan moeilijk iets tegen hem beginnen, ziet u." Aarzelt hij.

Nu is het mijn beurt om hem aan te kijken met open mond.
"Oh, ik had het kunnen weten." Sis ik onder mijn adem.
"Wel, dit is...ongemakkelijk." kucht jake achter me.
"Inderdaad, love." Hoor ik plots een lage stem zeggen.
Ik draai me om en staar Christophe verwilderd aan.

"Ah, claire! Kom je kijken hoe het staat met de zaak van mia, love?" Vraagt hij.
Ik geef hem een doodse blik en kijk terug naar jake.
"We zijn hier weg." Sis ik.
Ik neem zijn hand vast en loop naar de deur, terwijl ik het feit dat hij zijn hand rond de mijne heeft negeer.
Christophe gaat snel voor de deur staan, en kijkt me met een fake glimlach aan.

"Nee, claire. Stel me eens voor aan je vriendje, wil je."
Ik kijk hem met een sadistische grijns aan.
"Vanwaar zo'n interesse in jake? Ben je gay? Ach ja, dat had ik wel verwacht. Je bent wel zo'n type, love"
Zijn adem stokt in zijn keel, en een rode gloed bedekt zijn gezicht.
"Jíj trut!" Spuugt hij naar me, voordat hij zijn pistool trekt en deze op mij richt.
Jake slaat zijn arm om mijn middel en trekt me tegen hem aan.
Geschrokken hap ik naar adem wanneer hij zijn vinger om de trekker legt.
Ik hou jake nog harder vast.