Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
• Neden alıştım?
- Onda seni etkileyen neydi merak ediyorum. O kadar basit bir insan ki...
Derin nefesimle kesilen cümlesiyle birleştirdiği kollarını ayırıp saçının bir tutamıyla oynamaya başladı.
- Basit olması benim için yeterli bir sebepti.
Sessiz geçen -benim açımdan- yolculuğumuz sözümün sadece onun ve benim olduğum arabada yankılandı. Abartılı bir şekilde kahkaha attığında yüzümü buruşturmamak için kendimi zor tuttum.
- Ne yani seni basit olmadığım için mi kaybettim?
Kırmızı ışıkta durduğumuzda benden cevap beklediğini belirtircesine bana döndü. Anlamayacağını bilsemde ona bir açıklama yapacaktım.
- Hye Sung...
Dinlediğini belirten baş sallamasıyla devam ettim. Yeşil ışığın da yanmasıyla bir yandan da önüme dönmüştüm.
- İstediğini almak için sonuna kadar uğraşman takdir edici. Fakat bunların arasına bir insanı koyman fazla kalp kırıcı. Bir insanı sevebilirsin, ona deliler gibi aşık olabilirsin fakat bu onun da seni sevmesi için bazen yetmez. Ben senin bana olan aşkına inanmıyorum.
- Bunu nasıl söyleyebilirsin senin için neler yaptığımı göremiyor musun?
- Eğer beni sevseydin, yaptıklarının beni kıracağını bilip yapmazdın. Aşk çaresiz bırakır Hye Sung. Sen çaresiz değilsin.
Dışarısı kitap süsleriyle dolu kafenin önüde durduğumda onu beklemeden indim. Ödevin devamını yapmak için gelmiştik. Arayıp Taehyung'a haber vermiştim ama ortalıkta gözükmüyordu.
Hye Sung'da arkamdan sessizce girdiğinde etrafta gezdirdiği gözlerini sonunda bana çevirmişti.
- Okul kütüphanesine de gidebilirdik.
Hareketlerinin, sözlerinin canımı sıkması bir kenara, ona söylediklerimin hiçbir etki bırakmaması da cabasıydı.
- Sevgilimi özledim.
Kaşlarımı kaldırarak ona bakmış, ardından cam kenarındaki köşe koltuklarının olduğu masaya geçmiştim. Bozulduğu bariz belli suratıyla karşıma geçerken kırımızı rujla boyadığı dudaklarını büzüştürerek konuştu.
- Ortalıkta görünmüyor ama.
- Şu ana kadar yaptıklarımızı getirdin mi?
- Evet burada.
Elindeki dosyayı laptobunu çıkartırken bana uzatmıştı. Şunu kabul etmeliydim ki cidden başarılı bir öğrenciydi. Kaybetmeyi sevmemesi burada işine yarıyordu. Öğretmenlerin bile gözdesiydi. Sadece şımarıklığını bıraksa mükemmel bir insan kalacaktı geriye.
- Jungkook!!
Tanıdık sesle o tarafa dönmüş sesi fazla çıktığından insalardan özür dileyen Taehyung'u görmemle yüzüme bir gülümseme yerleşmişti. Fazla şaşkındı. Sonunda özrünü dileyip dikkatleri kendinden uzaklaştırınca seri adımlarıyla bana doğru geldi.
Ayağa kalkıp sarılışına karşılık verdiğimde aslında oyun oynamıyorduk. Yani bu yaptığımız Hye Sung'a karşı bir şey değildi. Taehyung birlikte geçirdiğimiz iki buçuk haftadır beni kendine alıştırmıştı.
Evde televizyon izlemiyordum. Taehyung'un gelişiyle fark etmiştim ki yapacak çok şey vardı. Taehyung sürekli hareket halindeydi sürekli bir şeyler yapıyordu. Bazen yemek yapıyor , yeni tarifler bulup çıkarıyordu. Bir gün resime merak sarıyor, ertesi gün fotoğraf çekmek için dışarıya çıkmamız gerektiğini söylüyordu. Dolabındaki kıyafetleri değişik şekillerle kesip, dikiyor hatta boyuyordu. Bir kaç beyaz tişörtüm de nasibini almıştı bu merakından.
- Gelmişsin.
Ayrıldığımızda ellerini omzuma düşürüp baş sallayarak onaylamamdan sonra Hye Sung'a döndü. "Hoşgeldin. "
Ona karşı sevecen olması her gördüğünde selam vermesi beni şaşırtıyordu. Hye Sung onu umursamdan geçerken seslenip selam veriyor, gülümseyerek el sallıyordu. Her sabah kapı da karşılaştığımızdan! fazlasıyla dikkatimi çekiyordu.
Hafifçe gülümseyip önüne döndüğünde muzip ifadesiyle bana döndü. Gömleğimin katlı kollarıyla oynarken konuştu kısık çıkan sesiyle.
- Yine yüzünde güller açıyor, ne yaptın kıza?
Kıpırdayıp Hye Sung'un dikkatini çektiğinde dudaklarını bastırarak sustu. " Gel sevgilim, sana işine yarayacak kitapları göstereyim."
Yapmaya çalıştığı role kendini kaptırıp koluma girdiğinde üç basamağı çıkıp kitap raflarının arasına girdik. Yüzümde abartılı hareketleri yüzünden bir gülümseme vardı. Bunu bildiğinden bana bakıp arada sessizce gülüyordu.
- Şimdi şurada geçen aratıp özetini doğru düzgün bulamadığınız kitap var. Şurada da ansiklopediler, işine yarayanları ben seçeyim sen kitaplara bak.
Merdiveni çekip ansiklopedilerin olduğu rafa ulaşırken ben de söylediği kitaba bakındım işime yarayacak kitapları ayırıp rafin kenarına üst üste dizerken cidden Taehyung'un dediği gibi her kitabın bulunabileceği bir yer olduğunu fark etmiştim.
Fazla kitap okumazdım dikkatimi çeken bir kitap olursa okurdum. Geçen ay arayıp bulamadığım bir kitap gözüme iliştiğinde çıkarıp emin olmak için baktım.
- İyi seçim.
Sesiyle ona döndüğüde kucağındaki ansiklopedilerle elimdeki kitaba bakıyordu. "Sadece burada mı okuyoruz, yoksa üye mi olunuyor buraya."
Gözlerini bana çevirdiğinde resmi sesiyle konuştu." Üye olup, kartınızla kitap alabilir çesitli kitap kampanyalarımızdan öğrenci indirimi alabilirsiniz. Okumak üzere aldığınız kitapları ise en fazla 10 gün içerisinde teslim etmelisiniz."
Ona eğilerek söylediğimde kıkırdamış, hâlâ ona dönükken burnunu benimkine değdirip koluma vurduğunda gülerek önüme döndüm. Ayırdığım kitapları da elime aldığımda bana ansiklopedilerle eşlik etti. Yanından geçtiğimiz kitapları ara sıra düzeltip yerlerine koyuyordu.
- Burayı seviyor olmalısın.
- Evet, fazlasıyla. Kitap okumayı çok seviyorum. İleride evim olursa bir odasını kitaplarla dolduracağım.
- Taehyung!! Bakar mısın?
Arkasındaki çocuğa geleceğini söyleyip elindeki ansiklopedileri elime tutuşturdu. Omuzlarımdan tutup güç vermeye çalışan sesiyle hızlıca konuştu.
- Sana güveniyorum Tavşanım. Biraz daha dayan işimi bitirir bitirmez yanınıza geleceğim.
Saçlarını karıştırıp gitmesini söylediğimde yanağıma kondurduğu küçük bir öpücükle seri adımlar atarak arka tarafa geçti.
Sıcaktı, sevecendi hep yakındı.
İşin garip yanı ben bu yakınlığa neden alışmıştım?
