Unforgettable

Chapter 45 - Letting Go

Masakit sa kanyang iwan si Lea. But he has to. Hindi lang siya kay Tristan nangako. Pati na rin sa sarili niya. Seeing Lea waiting for her and crying is too much. Too much for his heart.

Bernardo calling...

Call ended. 

" Sabi na eh. Hindi mo kayang umalis no? " whispered Charity

Kasabay niya si Charity paalis. Hindi niya kasi kakayaning mag-isa. 

" bakit pag ikaw ang kausap ko, tama ang desisyon ko, but whenever i see her crying, lahat nagiging mali? " he asked, sighing

" because you love her. " she answered

He glared at her. " Charity... "

" what? kaibigan mo na ko diba? im entitled to tell you the truth morning..  "

 " that's not enough. " he hissed while peeking at Lea's direction

Nakaupo pa rin ito, holding the letter near her chest. 

" alam mo, para kang tanga, bakit hindi mo lapitan si Lea? walong oras na siyang nakaupo dun, kung hindi mo na siya babalikan talaga, at least do something para umuwi na siya ng Manila. " 

He sighed. Is this really what he wanted? 

" Mahal na mahal ko siya. God knows how much I love her. Pero patuloy lang naming sasaktan ang isa't isa kung ipagpapatuloy namin yung relasyon namin, ang dami ng kumukontra Charity, I'm tired of fighting for her. " 

Charity nodded at her.

" kung yan ang gusto mo, sino ba naman ako para makielam diba? Hayaan mo siyang mawala sayo, bahala ka. Call me pag nasigurado mo ng nakauwi siya ng Manila. " 

Isang oras pa ang lumipas pero nakaupo pa rin si Lea sa may beach front. 

" Lea... umalis ka na dyan, you are so not making this easy. " bulong niya 

" Ahhh... screw it! Mahal ko si Lea, isasama ko siya! " 

Palapit na siya kay Lea ng biglang dumating si Tristan at yakapin ito. Napabalik siya sa pinagtataguan niya at hindi nakakilos. 

" Shit Tristan, bakit ngayon ka lang dumating? " 

Half of him cursed him for arriving, half of him wanted to thank Tristan. Kung hindi ito dumating, baka tinakas niya na talaga si Lea.