Love On Fire (Fire Series #1)

Kabanata 34

"Rashiel!"

"Hmm." I covered myself with blanket. I need to rest! I need this! Ilang gabi akong night shift. Madalas ngang 36 hours ang duty ko.

"Rashiel anak.." I stood up.

"Opo nay. Babangon na." Mahirap na baka mabeast mode siya lalo na't matanda na si Nanay.

I took a quick bath and prepared myself. The cold water was able to help me wake up. Antok na antok pa naman ako.

I settled wearing a white V-neck shirt, black skinny jeans and a white rubber shoes. I  gathered my hair in a bun. 

Pagkababa ko ay agad namang nakita si Uno.

"Hoy, Uno! Saan ka pumunta ha-gab-i, ah?"

"Maupay nga adlaw, ate!" masiglang bati niya pa. Hindi man lang ako sinagot.

"Heh!" pagsusungit ko saka binatukan siya.

"Nay!" reklamo pa nito habang minamasahe ang ulo niya.

"Wag na nga kayong mag-away, samahan niyo na akong magtinda." Ani ni Manang sita.

"Opo 'nay." Uno and I said in chorus.

I've been living here for 3 months with Manang sita and her son Uno  in Tacloban. I decided to transfer here with them. Buti na lang talaga nandito si Manang Sita,

Tuloy pa rin ako sa pagdo-doktor. At kapag hindi ko duty sinasamahan ko maglako ng pandesal si Nanay. I also spent my 30th birthday with them. Imagine, trenta na ako. But I'm still beautiful though. It won't changed the fact even I aged. It was a simple celebration but I found it very special. Matagal na rin kasi akong di nakakain ng lutong bahay. I know how to cook but not as good as how Nanay cooks.

I suddenly miss my parents. Madalang na lang ako pumupunta ng Manila para bisitahin sila sa puntod. I heaved a deep breath as I thought of them. 

"Ang lalim ng iniisip mo 'nak ha," lumingon ako kay Nanay.

"Naalala ko lang po bigla sina Mama at Papa." sambit ko.  Nabasa niya ang lungkot sa mga mata ko.

"Hayaan mo, nasa maayos na kalagayan naman sila. Ikaw, 'nak kamusta na puso mo?" tanong ni Nanay kaya napalingon ako. 

I sighed before I answered. "Ayos na po ako ngayon."

I can finally say I'm good. I should be blessed on things I have than to ponder on things I can't control-- my feelings. But, I know soon I'll get through.

I deserve to be happy! We all deserve it. I don't want to live with too many ifs anymore. I don't want to let past chase and haunt me anymore. 

Fogetting the past and freeing myself from the weighs inside my chest made me learn, grow and move forward.

"Buti naman 'nak. Masaya ako sa para sayo." ngumiti siya sa akin. 

"Salamat nay." Niyakap ko nsman siya. Nakakilang ikot na kami ni Nanay. Si Uno imbis na tumulong nandoon sa computer shop. Hindi na nga umuwi kagabi. Sigurado, chinachat na naman nun ang girlfriend niyang mukhang hipon. Highschool pa lang, puro landi inaatupag! Well, naglandi rin naman ako pero nag-aral naman ako! Grumaduate pa nga akong valedictorian. 

Nakailang ikot na rin kami ni Nanay. Halos lahat naman ng dinaanan namin mga suki niya. Bumili ako ng buko juice, si Nanay naman may kinakausap kaya nakaupo ako sa gilid.

I frowned as I saw a familiar car parked beside. Hindi naman siguro sa kanya iyon. Malabo. Kahibangan. Hindi maari. O baka guni-guni ko lang. I'm sure he wouldn't go all the way here for me. O baka may inaasikaso siya, pero bakit sakto namang dito mismo? Ilang buwan na rin ang nakalipas kaya, imposible. I dismissed the idea. These thoughts were just  nclouding up my mind.