Love On Fire (Fire Series #1)

Kabanata 36

I woke up feeling gloomy. Hindi ko nga alam kung paano pa ako nakatulog matapos nang nakita ko. Pagkagising ko wala na rin siya.

Nakatitig pa rin ako sa pader at hindi pa rin bumabangon. The thought of him and Sabrina together for how many years crept me out. Kumikirot lalo ang puso ko kapag iniisip ko kung ano na ang nangyari sa relasyon nila. Kung hanggang kiss lang ba o umabot na sa punto na iyon. Arrrgh!

Nakarinig naman ako ng pagyabag.

"Rashiel.." I heard him calling me. Pero, hindi pa rin ako bumabangon. Wala akong gana.

"Esguerra." Pag-uulit niya. Nakatalikod pa rin ako sa kanya. Narinig ko naman muli ang buntong hininga niya.

"I brought our breakfast. Eat. Uno will fetch us later." aniya sa mababang tono.

"Esguerra. Kagabi ka pa ganyan. Ano bang nagawa ko?" His voice still calm. Or maybe he's hard trying to . I think. Alam kong nagpapasensya siya kagabi pa.

Wala naman kasing rason para pagbuntunan ko siya ng inis ko kasi hindi naman niya kasalanan. Basta, naiinis lang ako.

Tumayo na lang ako at dumiretsoo sa banyo. Pagkatapos, lumabas naman agad ako at niligpit ang higaan ko.

"Esguerra." He called me again.

"Oh?" angil ko nang hinarap ko sa kanya.

"Eat." his voice laced with authority.

"Ayoko." I said with my irritated voice.

"Eat."

"Ayaw nga sabi! Bakit ba ang kulit mo?"

"Eat."

"Ano ba?!" I heard him sigh.

"Kakain ka o susubuan kita. Choose. I am impatient Esguerra, alam mo yan. Pero pagdating sayo sinusubukan ko. Just this once, sumunod ka na lang."

"Fine." I said defeatedly. I sat down and ate the food he bought. Nakatitig lang siya sa akin habang ngumunguya.

"Have you eaten?" My voice etched with utter concern. He nodded in response.

"Okay." Uminom naman ako ng tubig. Fuck. Konti na lang masasamid na ako sa paraan ng pagtitig niya.

"May dumi ba?" He didn't answer. I gasped when he moved forward. I don't know where to place my face. He pinched my nose. But what made me my heart skipped a beat again were the last words he said.

"I love you, Laurena, promise I won't hurt you. Please... give me a chance. Let's work it out thsi time."

I promised that I won't be moved again especially when he's around. Pero, yung ganito! Tangina!

"Ate!" Bungad ni Uno nang nasa labas kami. I smiled. Hanggang ngayon, nag iinit pa rin ang pisngi ko. Damn you Padua for pestering my peace all over again!

I saw Aira together with Uno. They were holding hands. Buti pa itong si Uno nagkalovelife.

"Tangina, kayo na?" Di ko makapaniwalang tanong. They both nodded.

"Walang forever!"

"Ate, hindi kami maghihiwalay. Mahal kaya ako ni Papa Uno."  Sabat pa ni Aira. Papa? Anong ginayuma ang pinainom dito ni Uno?

"Mag-bi-break kayo sa 23. Tangina!" Tumawa lang sila. I looked at Padua and I caught him smiling. Damn that smile! I missed that smile being regarded to me. Yung ngiti na hindi ako magsasawang tingnan. Kailan na nga ba nang huli ko itong nakita?

Nakauwi na kami sa bahay. Ilang minuto na ba ako nakatitig sa kisame habang inaalala ang pag uusap namin kanina.

"I'm sorry, Padua.. Can you give me a little more time to think? Kasi, mas lalo akong hindi nakakapagisip ng maayos. Mas lalo mong ginugulo ang sistema ko. Gusto mo ako ulit? Pero, kasi.. ang dami ng nangyari. Ang dami ng nabago. Hindi naman mababalik lahat ng iyon kapag tayo ulit.."