Chapter 3. Gaze colder as an ice

139 9 0
                                    

Chapter 3. Gaze colder as an ice

Aeon's POV

All things bright and beautiful

All creatures great and small

All things wise and wonderful

God made them all

I remember this passage from the classical poems for children "All things bright and beautiful" by Cecil Frances Alexander and it's one of the poems that I used to hate and still hated. I remember when I first read this poem, I think I am at my 1st grade in school back then. I was busy staring outside our classroom when suddenly my teacher called for my attention. I looked at her pissed.

"Can you read this poem for us Aeon?" she pleaded. I rolled my eyes and got up then walked in front. She handed me the book and pointed out what to read. My forehead crease at the title of it then I started to read.

"All things bright and beautiful

All creatures great and small

All things wise and wonderful

God made them all"

Napakunot noo nalang ako at napa tigil sa pagbasa. Nabigla nalang silang lahat nang pinunit ko ang libro at binato iyon tsaka ako lumabas nang pintuan at pabagsak itong isinara. Then the day after that, I just found out that I am being kicked out at the school. Well, that's the least of my concern, madami pa namang eskwelahan diyan.

I didn't actually understand why I suddenly got pissed that time, it's just that by reading the poem makes me angry. Now it all makes sense dahil lahat nang nasa tula ay kabaliktaran. Things aren't beautiful and bright like what the author said, most likely it's dark and fucking ugly. This world is a fucked up one and that's the reality that not only humans should start to believe. I was born to see things clearly, comprehend, and be an open-minded person. Bata palang ako naranasan ko na kung gano kalupit ang tadhana at yun ang nagpamulat sakin nang lahat lahat. This world ain't a fairytale-like good people believes and everything in this world clearly is not what everyone anticipated it to be. If all things were bright and beautiful then why does my world suddenly became dark and turned in black and white?

***

Papunta na ako sa unang klase ko para sa umagang ito nang bigla akong may narinig mula sa likod nang school building. Oh well kung tinatanong niyo kung anong nagyari sa araw ko kahapon pagkatapos nang eksenang yun, naging maayos naman ang lahat, maliban nalang sa pagbulungan hindi lang ng mga kaklase ko pati na rin ang ibang department/course. Ambilis naman kumalat nang balita na ang isang gaya ko ay pinatulan ang limang lalaking yun. Wala akong magagawa, kasalanan naman nila at sa kamalas malasan kaklase ko pa sila sa ibang subjects. Nananadya ba talaga ang gagong headmaster na yun? O talagang pinaglalaruan lang ako ni tadhana? Mabuti nalang at nakasurvive ako sa mapanlait nilang tingin at pati narin sa murderous glare nung Trasher na yun. I also heard that he is the brother of the headmaster. Aba! Wala akong pakialam, pagbuhulin ko pa silang dalawa ang tanging gusto ko lang ay pabagsakin silang lahat pati narin itong eskwelahang ito.

Didiretso na sana ako sa entrance nang school building nang bigla akong nakarinig nang ingay na para bang nagsusuntukan. Hindi na sana ako makikialam nang narinig ko kung sino ang nagsalita.

"Ito lang ba ang kaya niyong gawin?" tanong nang isang tinig babae, ramdam ko kung paano gumuhit sakanya ang isang nakakalokong ngiti.

Naglakad ako kung saan sila naroon at dun ko nakita ang dalawang lalaki at isang babae na ngayon ay nakatabingi ang kanyang mukha sa kabilang direksyon na tila ba nasuntok ito. Napayuko ang babae.

Empire High University: University of monstersWhere stories live. Discover now