"Merhaba, Jeon Jeongguk mu?"
Kim Taehyung kendinden emin bir şekilde konuştuğunda aklında tek bir şey vardı; Park Jimin'i ölü ya da diri bir şekilde bulmak. Madem böyle bir işe karıştı, devamını getirmeliydi değil mi?
"Evet."diye mırıldandı karşı taraftan gelen cızırtılı ses, "Buyrun, benim?"
"Ben, Kim Taehyung ve bu telefonu yüzmeye gittiğim Han Nehri'nin kıyıya yakın bir yerinde buldum. Kim olduğunu azda olsa biliyorum, telefonu bulalı 4 hafta oluyor. Sizden önce-yani yaklaşık 1 hafta önce- Min Yoongi ile konuştum lakin bir sonuca varamadım."
"Bekleyin bir saniye? O pisliği mi aradınız? O orsupu çocuğunu yani? Ne olduysa onun yüzünden oldu zaten!"
Tae eliyle alnını ovalarken karşı tarafın duygularını anlamaya çalışıyordu çünkü en ufak bir sözü reddedilmesine neden olabilirdi.Derin bir nefes aldı konuşmadan önce ve aklından geçen tek şeyi söyledi kendinden emin bir tavırla.
"Onu bulmak istiyorum. Park Jimin'i bulmak istiyorum. Bana yardım edebilir misin?"
Ama Jeon cevap vermedi hemen, sessiz kaldı ölüm kadar bir süre. Emin değildi, söylemeli miydi neler olduğunu?
"Kim Taehyung'tu değil mi?"
"E-Evet!"diye kekeledi Tae çünkü o sırada zihninde milyonlarca senaryo kurmuştu ki emin olun sonu hiçbirinin mutlu bitmiyordu.
"Onun nerede olduğunu biliyorum. Busan'a gelmen mümkün mü? Busan'daki ***caddesinde M.kafesinde buluşalım."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Found my Soul ℘ Vmin
FanfictionKaybolmuş bir gençliğin arkasına saklanmış sırlar... Park Jimin o sırlarda yaşıyor herkesten habersiz. Öldü mü? Yoksa yaşıyor mu? Kimse bilmiyor.
