-angst.
İnsan insanı ya tamamlamalı ya da tam anlamalıydı ama bir zamanlar bu cümleyi kurduğum adamın bir gece ansızın kalkıp saçlarını öpsem, saçlarında hayat buldum desem sabah uyandığımda saçlarını kestiğini görecek gibi hissediyordum.
Özlediniz mi beni? Şahsen burnumda tüttünüz her biriniz benim.
Geçen bölüm çok az yoruma geri dönüt yapabildim... Özür dilerim, bu bölüm herkese döneceğim.
Bölüm atma aralığım uzadı, bu yüzden bırakmayın beni. Siz de bırakmayın beni.
Sizi seviyorum ♡
zombie (french version)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
...
Bir adam sığınmış karanlık sokakta alacalı bir ışığın altına, yağmur yağmış o akşam ama adam asla izin vermemiş içinde yaşattığı o adamlardan birinin bu yağmura tutulmasına. Koskocaman boşlukta, karanlık geçmişin kanlı lekelerini ellerinde taşırken birden belirivermiş ahşap, kahve bir piyano ve adam oturmuş; çalmış tanıdık gelen bir melodiyi kendi kadar karışık bir şekilde. Kimse anlamamış parçayı, herkesin ağzında 'dilimin ucunda ama çıkaramıyorum adını' lafları altında şiddetlendirmiş notalara vuruşlarını. Notalar gittikçe sertleşirken adamın gözyaşları, üstüne yağmurları kefen bellemiş gibi tutunmuş her bir damlayı, beklemiş toprağa karışmayı. Sonunda adam tanıdık olduğu bir kediyi görmüş kanlı elleri lekeler bırakmışken beyaz tuşlara, sanki kendi hiçbir suça dahil değilmiş gibi ağlayıp durmuş. Önce ellerindeki kana, sonra yerde kanını yağmurlara emanet ettiği kediye bakmış, "Ben yaptım," demişti, "Ben aldım o canını, ben öldürdüm seni sarı kedi." Adam hıçkırıkları ile, sarsılan düşük omuzları ile tutunmuş bir kez daha tuşlara. Dokundurmuş parmaklarını, çalmış tuşları. "Tersten çalıyorum notaları," demişti sesine eşlik eden yağmurlara inat. "Gittiğin yolun tersine gelirsin diye, bu sefer bana gelirsin diye."
"Çok iyi bir işti!" demişti adam Yoongi'nin omzunu patpatlayıp Jimin'i büyük olanın yanına iterken. "Oğlum için böylesine bir şey yapman beni de mutlu eder."
"Teşekkürler." demişti mahçup bir şekilde Yoongi üstünde istediği bir çift gözün ona bakmayışı yüzünden. En azından bu kadar şeye rağmen utangaç bir gülümseme alabilirim diye düşünmüş ama yanılmıştı, her bir notaya dokunan parmakları karıncalanırken ve nefesleri sıkışılaşırken gülmeye devam etmiş ve bir kez kendine bakmayan eşinin aksine eşini doya doya izlemişti.
"Hoşgeldin Jungkook." demişti Yoongi eşinin bakışlarını takip ederek ulaştığı kişiye.
"Hoşbulduk hyung." demişti herkesin aksine coşkuyla konuşan Jungkook. "Gece yeni başlıyor değil mi, kaçırmadım bir şey?"
"Bilmem." demişti Yoongi düşen omuzları ve toparlayamıp yere savrulan binbir maske gülümsemesi altından. "Benim gösterim bitti." Gözleri Jimin'in sonunda kendisine dönen bakışları altında birleşirken öylesine durmuş, boş boş izlemişti. Sanki yoruldum, bak bana dermiş gibi ya da bak yaptığına, yordun beni dermiş gibi. "Başarısızlıkla."
