Oyun Arkadaşım |•𝘫𝘩𝘴 •|✓

10.BÖLÜM

"Üzgünüm,Kyoul." başını eğip yere bakan Woo Jin'in elini tuttum.Gülümsemeye çalışarak,

"Önemli değil,Sen benim için çabaladın teşekkür ederim." Üzgün bakışları ile tekrar bana dönüp hızlıca konuşmaya başladı.

"Kyoul,böyle şeyler olacağını bilseydim asla getirmezdim seni buraya.Özür dilerim.Lütfen kırılma,incilme."Woo Jin konuştukça gözlerim dolmuştu.

"Lütfen,ağlama." ağlamamın şiddetlenmesi ile kollarını bana sarmıştı."Özür dilerim,"

"Yerimi kimlerle doldurduğu umurumda değil.Beni ne zaman unuttuğu umurumda değil.Lütfen götür buradan."dedim sıkıca sarılarak."Tamam ,ağlama.Gidiyoruz buradan.Her şeyi unutup en baştan başlıyoruz.Kaybettiğin umutları bulmaya gidiyoruz.Anlaştık mı?" yüzümü avuçlarının arasına alıp gözyaşlarımı sildi.Başımı olumlu anlamda salladım ve kendime söz verdim.
○•○•○•○•○

Eh, sadece karanlıkken ışığa ihtiyacın var. Sadece kar yağmaya başladığında güneşi özlüyor insan.Sadece gitmesine izin verdiğinde onu sevdiğini anlıyorsun. Sadece mutlu hissettiğin zaman acının daha fazla olduğunu biliyorsun. Eve geldiğimde yoldan sadece nefret ediyorum.Yalnızlığım içinde ezilip büzüldüğüm o eve.Telefonda odanın duvarlarında yankılanan müzikle düşündürüyor bana.Kader ne zaman bana gülecek?Camının çok acıdığı gecelere birisi daha ekleniyor.Umudum gittikçe tükeniyor.Bugün kalan umuduyla son bir rüya görmek istiyorum. Ama rüyalar yavaş gelir ve çok hızlı giderler.Gözlerimi kapattığım zaman seni görüyorum,çok kısa.. belki bir gün nedenini anlarsın dokunduğun her şey kesinlikle ölüyor.Önceden sahip olduklarım şimdi nerede?Karanlıkta tavana bakarak,kalbimde aynı o eski boş duygu,Aşk yavaş geliyor ve çok hızlı gidiyor.Sen uyurken onu görüyorsun ama asla dokunmamak...bir şeyler saplanıyor sol tarafına.Çünkü onu çok seviyordun.

Duyduğuma göre mutluymuşsun.Mutlu olmana sevindim.Bir kız buldun ve şimdi sevgilisin.Rüyalarının gerçek olduğunu duydum.Sanırım sana vermediğim şeyleri sana verdi o kişi.Eski arkadaşım, neden bu kadar çekingensin?Işıktan uzak durmak ya da saklanmak gibi değil..Sadece..Davetsiz birisi gibi kalbinden çıkmaktan nefret ediyorum.Ama ben uzak kalamadım, onunla kavga edemedim.Yüzünü görmeyi umuyordum.Bıraktım kendimi yine sokaklara.Alıştım artık yalnızlığa.Sana her yaklaşmaya çalıştığımda bir o kadar uzaklaşıyorum sanki.Ve kesinlikle unutmayacağım.Seni görmek için beklediğim o odada,senin koridorda bir kızla sarmaş dolaş olmanla terk etmiştim orayı.Gün batarken bu şehirde,bulutlar hüzünleşir.Bırakıverir gözyaşlarını.Bu şehrin beni anlamaya,benimde seni unutmaya ihtiyacım var..Bu benim için bitmedi.Boşver, senin gibi birini bulurum.Bu dediğime kendim bile inanamadım.Senin için de en iyisinden başka hiçbir şey istemiyorum.Beni unutma, yalvarırım.En azından onu yap.Hatırladığını söyle.Evet,zamanın nasıl uçtuğunu biliyorsun.Sadece dün hayatımızın zamanıydı.Bugün ise hayatımızın ayrıldığı zaman.Şimdi her sokak ezberledi anıları.Pişmanlıklar ve hatalar, anılar oldu.Kim bilir nasıl acı tatlı ?Bu tat mı?Boş ver, Senin için de en iyisinden başka hiçbir şey istemiyorum.Beni unutma, yalvarırım...

Gözlerine her baktığımda, deli olmaktan korkuyorum.Zile basıp kaçan ve kafası karışmış bir çocuktum.Yine aynı umutla,bekledim kalbinin kapısında.Bana ne oldu?Sensiz son günümü bilmiyorum.Seni hep sevdim ama sen görmedin.Şu anda artık önemli değil.Adını gündüze armağan ettim.Geceler hep benim...Seni sevdiğini kim bilir?Nasıl gülümsediğimi?Hak etmedim.Beni unutmanı..Onu kaldıramıyorum.İsmimi söylediğinde bile,beni benden aldın.Sevdiğin, gülümsediğin kişi o kız olurken, bende sevmediğin şey nedir?Kimim senin için?Ağlamam önemsiz mi senin için?Dili yok ki şu gönlümün,konuşsun .Söyle, hangisi gözyaşlarımı biliyorsun?Ağlayan bir oyuncu muyum?,Bazen unutulan?Seni inandırmak için ne yapmalıyım?Geriye bakmaktan yoruldum.Daha da kötüye gitmeden, bu şekilde yaşamaktan. Boynum da kalın iplerin bıraktığı izleri kim görecek? Kim uyanacak son nefesimi verirken?Kim merak edip gelecek evime?Gidemem ki.Korkuyorum..Benden giderken,beni bırak bari bana?Yanında götürme kalbimi?Gelemem ki seninle.Yoruldum..Hayalimdesin ama ben senin hayalinde değilim.Şu zamana kadar hiç bir şey senin kadar imkansız olmadı.Kimseyi sevmedim senden başka.Olamadığım,olduramadığımsın. Gözyaşlarım eşliğinde koştum arkandan,düştüm,yaralandım.Ama pes etmedim.Evet artık pes ediyorum.Kanadı kırılmış bir kuş nasıl uçmaya devam etsin ki?Vazgeçerken senden,ölüyorum..Aldırma...

○•○•○•○•○•○•○•

Ne kadar kalmıştı ki bu sayfaların bitmesine?Acı sona hazır mıydı Hoseok?Masum ve hassas kalbi gerçekleri öğrenince nasıl bir durumda olacaktı?Uykulu gözlerini sevdiği kızın umudu olamamış mıydı?'Neden her gün acılarıma bir yenisi daha ekleniyor?' diye düşündü Hoseok. Hiçbir şeyden haberi olmadan neler yapmıştı.O günü anımsıyordu. Kyoul'un bahsettiği kız çok eski bir arkadaşıydı.Konserine geldiği için çok mutlu olmuştu Hoseok. Hatta o oğlan ve kızı da hatırlıyordu.Koridorda birbirine sarılmış iki genci.Kızın yüzü gözükmüyordu ama oğlan sıkı sıkı sarılmıştı kıza.Sadece iç çekmişti o zaman Hoseok. Doğru zamanı bekliyordu sadece.Çok mu geç kalmıştı.Zamana bıraktığı sevgisi,düşman mı olmuştu kendisine. Defteri özenle kapatıp, yastığının altına koydu.Sonra ise elindeki bilekliğe baktı.Her gece tekrarladığı o cümleyi tekrarladı.

"Özür dilerim,Kyoul.Seni seviyorum."

Sınav haftası yazamıyorum.umarım beğenirsiniz.♡♡♡

Beğenmeyi ve yorum yapmayı unutmayın lütfen♡♡♡♡♡