Oyun Arkadaşım |•𝘫𝘩𝘴 •|✓

13.BÖLÜM

Bütün fırtınalar eninde sonunda sona erer.Ne kadar zarar verirse versin,ne kadar can acıtırsa acıtsın o fırtına mutlaka biter.Yağmur diner,bulutların arasından güneş yüzünü gösterir ve sen kaldığın yerden devam edeceğini sanırsın.Ama yanılırsın...

"Nereye gidiyoruz?"

"Her şeyin başladığı yere."

"Zaten her şey burada başlamadı mı?" tebessüm ederek

"Gittiğimizde görürsün.Orada sana anlatmak istediğim bir şey var."dedi.Konuşmayarak taksiyle gittiğimiz yolu izledim.Üzerimde olan bakışları hissediyordum ama yüzüne bakma cesaretini gösteremiyordum.Ona söylememe rağmen yanımdan gitmemişti.Ve beni şu an bilmediğim bir yere götürüyordu.Neden gelmişti?Her şeyi ayarlamıştım oysaki.Defteri okuyacağını tahmin etmemiştim.Demek ki hayranlarından aldıkları her şeye bakıyorlardı.Ona karşı hala aynı hisleri mi besliyordum?Evet,bu itiraz edilemeyecek bir konuydu.Ama ben en dibe ulaşmıştım.Bütün acılarımı asla unutamazdım.Onu bu kadar kolay affedemezdim.Seni özledim,Bunu söylediğimde,seni daha çok özledim,yanında şu an baksam bile hala seni özlüyorum.Zaman çok acımasız,bir şeylerin aramızdan akıp gittiğinden nefret ediyorum.Elini tutmak istiyorum ve başka bir dünyanın diğer tarafına gitmek istiyorum.Bu mesafeye bir son vermek istiyorum.Yağmur damlaları düşüyor ve sen uzaklaşıyorsun.SENİ ÖZLÜYORUM...

Başımın aniden boşluğa düşmesiyle gözlerimi açmıştım. Afallamam karşısında endişelenmiştin.

"İyi misin?Uyumadın mı sen?Zaten göz altlarından anlamam lazımdı."dedi.

"Önemli değil,"diyerek geçiştirdim.

"Nasıl önemli değil.Kendine iyi bakmalısın."

"Bunca yıl sonra kendime nasıl bakmam gerektiğini tek başıma öğrendim.Sağol," söylediğim cümle karşısında yüzü düşmüş ve canı sıkılmıştı.Keşke öyle demeseydim.İşte bu yüzden istemiyorum onun yanında olmak.Onu kırmak istemiyorum.

"Özür dilerim,"

"Sen neden özür diliyorsun?Asıl ben özür dilerim.Asla bir daha benden özür dileme.Ben senin nefretini hak ediyorum."dedi

"Asla sana karşı içimde nefret oluşmadı saçmalama,"dedim.Gözlerimin içine baktığında bir süreden sonra gözlerimi kaçırdım.Başım eğikken birden bire kendisine çekmesiyle başım göğsünde yerini almıştı.

"Biraz uyusan iyi olacak."dedi.

"Ama-"

"Sadece gözlerini kapat ve uyu.Ben buradayım,"

dediğini yaparak onun kollarında güvenle kapattım gözlerimi.Biraz daha sokularak kokusunu içime çektim. Oksijenim sanki onun kokusu gibi içime çektim..Ve içimdeki kıştan sonra bahar tekrar geliyor...Ve çiçekler tekrar açıncaya kadar,lütfen biraz daha yanımda kal,Hoseok.Lütfen orada kal...

Kim değişti sen?Yoksa ben mi?Sen beni terk ettin.Ama seni hiç düşünmeyi bırakmadım.Bir gün bile...Dürüst olmak gerekirse seni hep özlüyorum.Çünkü seni suçlamaktansa kendimi suçlamak daha az acıtıyor canımı.Senin acını rahatlatmaya çalışıyorum.Seni affetmek istiyorum.Ama henüz gitmene izin veremem.Bir yağmur damlası daha düşüyor ama bu sefer sen yaklaşıyorsun.Daha ne kadar beklemek zorundayım?Bütün gece senle kalmak için kaç günüm daha var?Yine gitmeyeceksin değil mi Hoseok?Sen benim en iyi dostumsun.Sen benim umudumsun.Sen benim oyun arkadaşımsın.Oyundan kastım kabimle oynaman değildi.Güneş tekrar yükselecek,fırtına geçecek.Karanlık yok, ışık var.Sonsuza kadar sürebilir şu an.Hatta şu anda bile zamanı durdurabiliriz.Çiçeklerim açıyor gibi görünüyor.Kış gitti,içimde bahar başladı.Bu an bitmesin.Lütfen biraz daha yanımda kal.Lütfen kollarımda kal...

Ve kulağıma fısıldadığın o iki kelime bütün sorularımı silmişti.Şu zamanda o kadar sahte olan o iki kelime,senin dudaklarında dökülünce gerçek anlamını taşımıştı.

"Seni seviyorum," mayışmış sesimle duyduğundan pek emin değildim ama kaç yıl önce söyleyemediğim o iki kelimeyi söyleyerek gözlerimi kapattım.

"Seni seviyorum,Hoseok..."

BÖLÜM SONU!

Okunmasa da kendimce yazıyorum:):)