Oyun Arkadaşım |•𝘫𝘩𝘴 •|✓

6.BÖLÜM

Senin kalbinin can kırıkları battı benim kalbime.Sen ağlayınca içimden bir şeyler koptu.Nasıl anlatır bilmem ki?Sessiz sedasız,uyanıyor içimdeki hisler,bir anda birşeyler saplıyorlar kalbime.En derinlerden...Şehri bilinmeyen sokaklarını sular altında bıraktım ağlamalarımla.Bir daha unutmadım ve hatırladım,yine bende kaldı yalnızlık.Bu gece için kırıldı kalbim bir kez daha.Yazı görüyorum Kışı unutmayacağım. Bu gece sonsuz acı var... Daha fazlası var mı? Ben sadece seninle yalnız kaldım,sende yoksun ki yanımda. Ben şimdi yalnızım,ben bildiğin gibi değilim... Hala hissediyorum sensizliği.Seni sevmek de intihar. Sevme şansım bile yok.

Geri gelecek misin?Günahımın ne olduğunu bana söylemelisin?Beni neden bıraktığını söylemelisin.Benden nefret etmekten,nefret etmek ister misin,?Beni o kadar sever misin?Ya da orada kal,belki de ben senin için değilim.Belki de bundandır tüm yaşadıklarımız.Acılarını alırsam, benim acım ne olacak?Çığlıklar duyduğumu hissediyorum,yüreğimin 'yeter'çığlıkları...Bu kaçıncı yara?Birden karanlık oldu her yer.Ve çok değiştin.Hayat hiç olmadı.Söylemek istediklerimi hiç bir zaman söyleyemedim.Senle yüzleşiyorum,"Başka biri var, biri var.Kendine gel"İnanamadığım zaman işte bu an.Seni bırakmaya inanamadığım zaman.Benden sonra neye baktın?Kime baktın?Belki de sevdin?Her zaman ayrı yollardan yürüdük senle.Sustum bu gece yine .Cevapsız kalan sorularımla baş başa kaldım.Her sabah kayıp bir rüya gibisin,her gün seni beklerken, günümü zehirledim.Özlemişim bu parkın sarhoşluğunu.Bir ben aptalım.Kalbin'in dışında bekliyorum.O kapının hiç açılmayacağını bildiğim halde. Benim kırık hayallerimin yıldızı sensin.Yağmur yağmaya başladı.Zaten sever beni.Beni sevsin ya da sevmesin, hayat sürecek.Ama şimdiye kadar kendimi sevmedim..Aniden girdin hayatıma bu parkta,üzerime düştüğünde kalbimde oluşan dengesizlikle şaşırmıştım.Sen kalbime yerleşen tatlı şeysin.Kendimi sevdiğimi düşündüren,adamsın.Ama hala sevmiyorum kendimi.Yanımda olmasan da, güneş her sabah doğmuş oluyor.Ama güneş benim evime doğmuyor.
Dün seninleydi kollarım.Sımsıkı sarılmıştın bana,Seni sevdiğimi söylediğimde."seni hep özlüyorum" demiştin.Sonra kolların ayrılmıştı bedenimden."Nereye gidiyorsun?"dedim sadece "özür dilerim"dedin.Sen benden uzaklaşıyordun ama hiç bir şey yapamıyordum.Olduğum yerde buz kesilmiştim.Kan ter içinde yastığımdan başımı kaldırdığımda her şeyin rüyadan ibaret olduğunu anlamıştım.Yine çok uzaktın benden.Önceden en yakınınken,Şimdi neden bana yabancısın?

Dünya tersine dönecek mi?Tersine dönüp seni, tekrar bana getirecek mi?Gururum aşkıma düşman oldu.Geri gel, sev beni...

Anılarla yüzleşmek canımı daha çok acıtmaya başladı.Rüyalar beni esir alırken,uyandığımda delireceğimi düşünüyorum.Yarın ilk işim psikoloğuma gitmek olacak.İyi geceler Umut ışığım:)

"Ne yapmam lazım.Ne yapmam lazım.Her okuduğum satırlar beni daha çok etkilerken bu defteri atmalı mıyım yoksa yaptıklarımla yüzleşmeli miyim?Özür dilerim Kyoul." odada bir sağa bir sola dönerek kafayı yemek üzereydi Hoseok.Defterin son sayfasına bakıp kurtulmak istiyordu ama diğer sayfaları okumadan geçmek istemiyordu.Oysaki okuduğu süre zarfında ne kadar zaman kaybettiğinin farkında değildi...

Saçma olmuşsa kusura bakmayın.Birazık pikolojim bozuk.Karantina'yı okuyun sizinde psikolojiniz bozulur.Çok zor kitap ya.Allahım anlaşılması zor,sırlar,yalanlar,geçmiş,size ben kimim diye sordurtuyor resmen.Okumanızı tavsiye ederm.Diğer bölüm de görüşürüz.