Oyun Arkadaşım |•𝘫𝘩𝘴 •|✓

9.BÖLÜM

"Hyung, hepsi bu mu? Bizden sakladığın başka bir şey var değil mi?''
"Jungkook,sizden bir şey saklamıyorum.Ben iyiyim.Siz içeri geçin ben hemen geliyorum."dedi Hoseok.Üyeler de endişenmeye başlamıştı artık.Kaç gündür düzensiz yemek yemesi sağlığı için iyi değildi.Defteri çabucak okumak istiyordu.Derin bir nefes alarak,bir sayfa daha çevirdi Hoseok...

°•°•°•°•°•°•°•°•°•°

Yalnızlık içinde yalnız kaldım.Parçalanmış kalbim,bunun sonu yok, biliyorum.Üzülsek ya da kırılırsak,bir şey değişmiyor.Hayat devam ediyor.Sanki bir uçurumda çıplak ayakla yürüyorum,hâlâ bir yer arıyorum.Ruhumuz, ufkumuz, sevgimiz...Nerdesiniz?Hala bulamadım.Geçmiş hakkında neler unutulmuyor?Gece bitti,yine cevap veremedim yalnızlığıma. Birsüre daha birlikteyiz kendisiyle.Oda sıkıldı artik benden.Sadece gözyaşlarım kaldı sayfalarda...

Üşüyorum...Herkes gider mi?Söyle bana küçük çocuk, her şey bitti mi?Eskisi gibi olamaz mıyız?Çok erken mi yoksa geç mi?Söylesene küçük adam, herkes gitti mi?Hala yalnız mısın?Yoksa o güzel kalbinin yanında başka bir kalp atmaya başladı mı?Ben sadece özgürlüğü alınmış bir kuşum..Çok mu mutsuzsun?-Sadece eskiden gülüyordum..-Peki ya sevgili? Sadece kayıp bir ben var karanlıkta... Peki ya sen ... Hala bekliyor musun beni?Dünyanın en güzel şarkısını şimdi hiç duymamış birisine anlatmaya çalışın.Anlamsız...Sensizlik de anlamsız...Çok fazla unutmanı istemiyorum beni.Ne kaldı geriye?Sadece seni bana götüren yolları sevmek mi?Önceden nefret ederdim oysaki.Senin hakkında öğreneceğim çok şey var bunca yıl sonra...Yolumuz uzun,Sen beni bekle, ben sana geleceğim.Kalbim sana hak veriyor.Kalbim seni affediyor...

"Kyoul,az kaldı"bana seslenen Woo Jin ile ona dönmüştüm.

"İyi misin?"

"Bilmiyorum,"dedim başımı eğerek.

"Her şey güzel olacak Kyoul."Bana destek olduğu için gülümsemişdim.Uçak inişe geçerken içimdeki özlem duyguları yerinde duramıyordu.

Tanıştığımız gün, nefesimi tuttum.O güzel gülüşün nefesimi kesmişti.Kalbim için bir yer bulduğumu biliyordum.Kalbinde kalbime yer var mıydı?Bilmiyordum.Hızlı atıyordu kalbim.Küçüktüm..Neden bu kadar hızlı atıyor ki derdim.Acaba ölecek miyim?diye sormuştum kendime.Nasıl cesur olunur?Galiba zaman beni gittikçe aciz bir insan yaptı.Keşke gitmene izin vermeseydim o gün.Son kez sarılacağımı bilseydim hiç bırakır mıydım?Ama sende sözünü tutmadın.Benimle konuşacağını söylemiştin.Ben seni severken bir uçurumdan aşağıya düşüyorum.Bir adım daha yakınım sana.Her gün seni beklerken ölüyorum.Zaman hala duruyor.Cesur olacağım bu sefer,zamanın benden bir şeyler alıp götürmesine izin vermeyeceğim.Ve hep birlikte seni bulacağıma inandım.Zaman bana kalbini getirecek.Yalnızlık dolu,bu bahçem çiçek açıyor.Korkuyorum...Çok korkuyorum.Sonunda tekrar beni bırakacaksın diye.Ama ben hala seni istiyorum.Belki o zamanlar...Biraz,eğer senden önce cesarete sahip olsaydım,şimdi her şey farklı olabilirdi..

Gökkuşağı gibi ortadan kaybolan bir rüyayı bulmak için gezer miydin?Ben geziyorum.Seni bulmak için..Lütfen rüyalarda yanımda kalsan olmaz mı?

Kısa olduğu için üzgünüm:"(
Beğenmeyi ve yorum yapmayı unutmayın lütfen