10) de hel van 14 mei 1940

19 4 3
                                    

We ware' just aan een nieuw bak patatten begonnen wanneer w'hoorden dat'r plots heel dichtbij geschoten werd. 't Was in de gebuuren* van den Diestse deze keer. En den Diestse... da's dichtbij...

Fons laat z'n patatten mes vallen en me d'handen naast z'n hoofd in de lucht geheven blijft 'ij staan en rond kijke'. Ni dat'r veel te zien is in de kelder, ma ge ziet da' hij probeert te snappen vanwaar 't geluid komt. 

Traag stop 'k me m'n patat. En ik kijk naar onze pa. Hij is kalm. Te kalm. Z'n pupille' in z'n ogen zijn klein. 'Eel klein. Nooit gezien dat da kon. En 't wit van z'n ogen jaagt m'angst* aan. En hij staart. Na niks. Ah nee. 'k Sta voor 'm en hij zie mij ni. 

"Pa?" vraag 'k zachtjes. En hij reageert ni. Ni erg. Misschien is't beter als hij nu efkes* gerust is. Ik zink neer naast z'n rolstoel me m'n arm op z'n knie. Fons é in da moment nog ni bewogen.

"Zet u Fons" zeg 'k, "'t gaat ni direct over zijn."

"Hoe?" krijgt hij d'er uit. 

"Wa ze den elfde gedaan hebben. Da was een waarschuwing. Laten zien wie ze zijn en da w'ons tam moeten 'ouwen*. Geen verzet tonen, dat de stad nu van den Duts is. *snuift* Nu. Nu is't anders.*

"Anders?" vraagt de Fons in paniek.

"Nu Fons. Nu is't oorlog. Nu zijn ze aan het vechten om 't heerschap van de stad. En daar kunne' we niks aan doen."

Ik wist da't oorlog was. Da't ni één militie was da' aan't schieten was. Aan den andere kant ware' z'ook begonnen. Aan de kant van de statie. 

"We zitte' er midden in nu. Da komt van bij de statie*"

Fons gaat eindelijk zitten. 

M'n pa zit nog altijd voor zich uit te stare'. Ma' 'k zal eerlijk zijn... ik kan zelf ook niet meer bewegen'. Niemand... peis'k* In 'eel 't stad zulle' ze verscholen' zitten. Vluchten kan ni meer.

'k Kon da moment alleen ma denken; 

"Leuven is verloren..."

* de buurt van

* mij angst

* even

* houden

* station

* denk ik

De Slag om Leuven (Leuvense versie)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu