Het meisje met de zilveren ogen

16. Leugens

De bomen achter ons beginnen hevig te bewegen door een onverwacht hevige windvlaag. De takken knetteren terwijl hun bladeren tegen elkaar wrijven dat klinkt als geruis. De deur staat er in al zijn glorie maar Otis blijft onbekende woorden mompelen terwijl hij met zijn gespreide vleugels en armen weg van ons staat gedraaid. Rond de deur lijkt de lucht vloeibaar. Ik word helemaal terug genomen naar de ziekenhuiskamer met Rosaline naast me. Voor ik een reden kan vormen in mijn hoofd, welt een gevoel van verraad in me op. Er klopt iets niet. Als die deur ons naar de engelenwereld kan brengen, via de vloeibare substantie en Otis die kan oproepen, waarom dan nu pas?

"We zullen bijna afscheid moeten nemen, vrees ik," zegt de Heler uit het niets tussen het lawaaierige geritsel van de bomen. Ik kijk wat geschrokken naar hem als ik mijn blik van Otis afneem. Zijn gezicht staat ernstig. Wanneer onze blikken elkaar kruisen vertelt hij verder.

"Wanneer we door die deur stappen zal dit bos niet langer meer zichtbaar zijn. Onze afspraak zal tot z'n einde komen en ik zal een nieuwe verblijfplaats zoeken bij andere van mijn soortgenoten." Aurora, onbewust van onze geschiedenis, kijkt somber naar de Heler. Ik was onze afspraak helemaal vergeten. Het raakt me anders dan ik had verwacht. Bij onze afspraak kon ik niet wachten tot hij ons zou verlaten. Zijn wijsheid over het bos en zijn kleurrijke verschijning is op me beginnen groeien. Het doet me zeer dat hij niet meer verder met ons mee zal verder gaan. De manier waarop hij de dorpelingen redde zal ik nooit uit mijn geheugen krijgen.

"Beloof me dat je de beste plaats vindt, anders laat ik je niet gaan. Dat is het minste dat je verdient voor je geweldige gezelschap," fluister ik te bang om te luid te praten met Otis nog steeds bij de logge deur.

"Dat beloof ik je," fluistert hij terug en knipoogt naar me. Met een diepe zucht draai ik me weer naar Otis die ondertussen zijn vleugels had neergelaten en zich naar ons draait. Hij heeft een tevreden grijns op zijn gezicht en gluurt nog even naar de deur voordat hij onze richting in begint te wandelen. Bij elke stap dat hij dichter zet, wil ik me achter de Heler en Aurora verbergen. De manier waarop hij wandelt, zijn ogen worden donkerder en zijn grijns gemener.

"Het is gedaan Otis," zegt een diepe stem van achter ons. Het klinkt vlak naast mijn oor. De blik van Otis verandert in een splitseconde. In zijn ogen spreken onweer en zijn gelaat humeurig. Verward ga ik opzoek van wie de stem afkomstig is. Mijn ogen worden groter van verbazing als Cedric niet ver achter me staat. Hij is niet alleen, aan zijn zijde staan nog vier onbekende personen. Ze zijn allen in hetzelfde pak gekleed. De twee dames dragen een schietboog op hun schouder en de mannen hebben een stok op hun rug hangen. Cedric heeft geen zichtbaar wapen bij hem.

"Wat doe jij hier?" zeg ik, bozer dan ik bedoelde, tegen Cedric. Zijn komst is de laatste druppel die ik nodig had om mijn zorgen waarheid te maken.

"Iris, Otis is niet wie je denkt dat hij is," probeert Cedric me voorzichtig te vertellen. Zijn ogen staan zacht en zijn stem is warm. Hoofdschuddend draai ik me naar Otis die niet reageert op Cedrics verschijning. Otis heeft zijn grijns terug, maar kijkt niet naar mij. Hij is gefocust op Cedric en zijn kleine gezelschap.

"Fijn je weer eens te zien Cedric, wil je me de volgende keer niet volgen?" Otis praat met verveling in zijn stem. "Ik heb het niet zo graag als ik op de vingers gekeken wordt." Zijn stem is verbazingwekkend kalm en beheerst voor wat Cedric hem net had beschuldigt. Ik kijk hem me gefronste wenkbrauwen aan, maar kan het niet laten om terug naar Cedric te kijken. Had hij ons dan echt gevolgd? Dat zou verklaren hoe hij die twee keer zo plots in de buurt was. Ik wil Cedric niet geloven, want Otis heeft me enkel geholpen de laatste dagen en als hij niet is wie ik denk dat hij is, wie is hij dan wel?

"Er was niet veel om op de vingers te kijken, Otis. Ik had verwacht dat we veel eerder zouden moeten ingrijpen. Je hebt moeten overstappen op een nieuwe strategie, lijkt het me." Zegt Cedric spottend. Ik wacht op een antwoord van Otis, maar hij laat het even in de lucht hangen. Waar heeft hij een strategie nodig? Hoe bedoelt Cedric, eerder ingrijpen? Dan klinkt Otis' schat