Het meisje met de zilveren ogen

8. Heler

Sinds het ongeluk ben ik vele uren omringt geweest door veel mensen en nu, nu ben ik alleen opzoek naar iets waarvan ik niets weet, in een bos dat ik niet ken. Ik wandel tussen bomen opzoek naar uitstekende wortels of gevallen bomen, maar ik heb nog geen succes. Daarbij word ik belemmerd door gedachten van de gebeurtenis van enkele lange minuten geleden. De tijd had weer even stil gestaan en ik kan het maar niet begrijpen. Was het iets dat ik genereerde of was Rosaline in de buurt? Misschien hebben we echt zo'n hechte band, maar met welk doel?

Wanneer ik over een uitstekende wortel spring en verrassend zacht op de grond terug land, begint een belletje te rinkelen. Ik had geen pijn toen ik lande, terwijl ik een bloedende snee had enkele minuten geleden. Vlug zwier ik mijn been naar boven om hem in de lucht vast te houden en mijn omwikkelde been te inspecteren. De stof die ik errond had gebonden is gedroogd en een donkerbruin vermoeden begint te dagen. Ik doe de stof weg en sta oog en oog met een been waar geen enkel schrammetje te vinden is op het vel. Alsof er nooit een wonde is geweest.

Met verstomming geslagen laat ik mijn been weer zakken. Mijn snee is weg. Net zoals Rosaline's wonden nadat de tijd stil stond in mijn grootmoeders huis. Alhoewel ik het niet begrijp en nieuwsgierig ben over hoe het zelfs mogelijk is, heb ik een belangrijkere job gekregen van Otis. Ik moet die paddenstoel vinden.

Ik probeer op te letten terwijl ik tussen de bomen wandel, maar die zo gemakkelijk te vinden paddenstoelen zijn toch iets moeilijker te vinden dan Otis laat blijken. Pas wanneer de schaduwen rondom mij groter worden merk ik een omgevallen boom enkele meters van mij. Een frisse bries geeft me rillingen als ik naar de boom loop. Aangekomen bij de boom kniel ik neer en inspecteer het hars naar paddenstoelen. Er hangt niets aan de buitenkant, maar als ik bij het uiteinde kom merk ik dat de boomstam hol is. Door een klein gat in het hars zie ik glinsteringen.

Mijn mond valt open van verbazing als een waaier van kleuren zichtbaar wordt in de holle boomstam. Tientallen grote paddenstoelen hangen aan de binnenwand van de boomstam. Ze zijn omgeven door een glinsterende mist en het lijkt alsof er kleine vliegjes rondom de paddenstoelen vliegen. De kleuren zijn neonachtig, opmerkelijk hoe ik het licht niet al van ver had opgemerkt. De luchtstralen komen niet verder dan de rand van de holle stam, de binnenkant is in een heel andere dimensie dan het bos.

Opgelucht kijk ik nog even naar de harmonische kleuren en luister naar het zachte gezoem dat vanuit de boomstam komt. Het lijkt alsof iemand zachtjes een liedje neuriet. Ik laat me helemaal tot rust komen en steek dan voorzichtig mijn hand in de boomstam om een paddenstoel te nemen, goed oplettend dat deze een paarse kleur heeft. Ik wil de paddenstoel nemen en dan prikt er iets in mijn hand. Ik trek mijn hand vluchtig weg.

"Aw," kreun ik als ik naar mijn vingertoppen kijk. Vandaar had de pijn gekomen, maar ik zie geen teken van een wondje of bloed. Ik ga ervan uit dat ik ergens anders had gezeten en steek mijn hand er terug in, maar opnieuw prikt iets in mijn hand. Die paarse paddenstoel krijg ik maar niet beet. Koppig probeer ik het nog eens en opnieuw prikt iets in mijn vingers, maar ik voel de paddenstoel in mijn hand. Als ik mijn hand uit de boomstam haal is die echter leeg.

"Weet je dat het onbeleefd is om zomaar een Kryspaddenstoel te nemen?" Geschrokken door de plotse stem val ik naar achter in een deken van bladeren. Verward kijk ik rond me, opzoek waar de stem vandaan kwam. Een iets oudere man zit op de boomstam en kijkt me humeurig aan.

"En dom is het ook," nu grijnst hij en zwiert zijn ene been over zijn andere, waarna hij keurig zijn handen op zijn knieën legt. Hij is een opvallende verschijning hier in het bos door zijn kleurige kleren, die enkel in nuances van paars zijn gekleurd en de gouden broche op zijn vest.

"W-wie ben jij?" vraag ik helemaal in de war. Enkele minuten geleden had hij daar nog niet gezeten en ik had ook niets gehoord rondom mij. Daar ben ik relatief zeker van.