ᴡʜᴇɴ ᴅʀᴇᴀᴍs ᴄᴏᴍᴇ ᴛʀᴜᴇ. (ΥΠΌ ΔΙΌΡΘΩΣΗ)

•Part 7

Οι ανάσες μου κοφτές.Όσο υπήρχε σιωπή τοσο περισσότερο έχαναν σιγά σιγά τον ρυθμό τους.

Το στήθος μου ανεβοκατέβαινε με έντονους ρυθμούς κ ένιωθα την καρδιά μου έτοιμη να εκραγεί.

Κανένας δεν έκανε κίνηση να σπάσει την σιωπή.
Δεν άντεχα να τον κοιτάω πια στα μάτια.
Αναμνήσεις.Αναμνήσεις ερχόντουσαν στο μυαλό μου και ήθελα απλά να ανοίξει η γη κ να με καταπιεί.

"Σας έφερα την παραγγελία σας" μονολόγησε μέσα απο τα δόντια.
Τι ήταν αυτό τώρα;

Πως και δεν είπε κανένα απο αυτά τα χλευαστικά σχόλια που συνηθίζει άλλωστε;

Το βλέμμα του κενό. Κανένα ίχνος συναισθήματος.

Κενό κ αδιάφορο.Ήταν σαν να μη ένιωθε τίποτα.Παρόλο που τα χαρακτηριστικά του προσώπου του άλλο φαινόταν να έδειχναν.

"Ευχαριστώ" είπα..κ ένιωσα έναν κόμπο στο στομάχι μου..Δεν ήμουν καλά.."Ορίστε τα.." πρόλαβα να πω μα με διέκοψε απευθείας..Γιατί;

"Είναι εντάξει."..."Καλό βράδυ". Ξεστόμισε..με βαριά κ τρεμάμενη φωνή¿..
Όσο εγώ τον κοιτούσα σαν χανος..έριξε ενα πνιχτό γελακι..
Ήταν σαν να το διασκέδαζε.
Το λακακι που κρυβόταν τόση ώρα έκανε την εμφάνισή του απο την αριστερή πλευρά του προσώπου του.

Πήρε τα μάτια του απο πάνω μου κ κοίταξε για μια στιγμή το πάτωμα με αυτο το αυτάρεσκο χαμόγελο του.

Φαινόταν χλωμός.Χλωμός σαν το χαρτί.
Τρόμαξα..
                     }    Ταυτόχρονα.
Σκαλώσα..

Κατευθύνθηκε προς το όχημα του με γοργά βήματα.
Ανέβηκε πάνω της κ έβαλε μπρος την μηχανή.

Έριξε ενα τελευταίο βλέμμα προς σε εμένα πρίν εξαφανιστεί για πάντα απο το οπτικό μου πεδίο.

Τα μάτια του γυάλιζαν απο μακριά..
Δάκρυσε;
Μπα.Ιδέα μου θα ήταν.

Τα λεπτά περνούσαν και εγώ ήμουν ακόμα εκεί.Εκεί όπου πριν λίγα λεπτά ήταν εδω.

Μπροστά μου.

Ένιωθα τα μάτια μου να θολώνουν.
Τα δάκρυα που συγκρατούσα τόση ώρα απειλούσαν να εμφανιστούν.

Άφησα τον εαυτό μου ελεύθερο και τα καυτά δάκρυα άρχισαν να κυλούν πάνω στα παγωμένα μάγουλα μου δημιουργώντας μου ένα ρίγος.
Ανατρίχιασα.

Τα πόδια μου δεν με κρατούσαν άλλο.Άρχισαν να τρέμουν υπερβολικά πολύ.

Σωριάστηκα στο πάτωμα κ άρχισα να κλαίω με λυγμούς..Οι ανάσες μου κοφτές..Προσπαθούσα να τις ρυθμίσω..

Ένα ξέρω μόνο.Αυτός ο άνθρωπος με είχε καταστρέψει.

Ολοκληρωτικά..

Αχιλλέας POV

Δε  άντεχα άλλο αυτήν την σιωπή που κυριαρχούσε.
Δεν άντεχα άλλο να την βλέπω κατάματα.

Μίλησα.

"Σας έφερα την παραγγελία σας"..είπα..
《Ναι.ο πληθυντικός σε μάρανε》

Κρατήσου Αχιλλέα.Δείξε ότι δεν σε νοιάζει.

Το πρόσωπο της είχε πάρει άλλη μορφή.
Δεν ήταν καλα κ φαινόταν.

Δεν ήθελα να την βλέπω έτσι.

"Ευχαριστώ"..κατάφερε να πει.."Ορίστε τα.."..κατάλαβα που το πήγαινε..Όχι..

Χαλάλι.
Δεν γαμιεται.

Τα μάτια της άρχισαν να αλλάζουν χρώμα.Άρχισαν να γίνονται πιο σκούρα.

"Είναι εντάξει"..."Καλό βράδυ"..ανταποκρίθηκα με τις λίγες δυνάμεις που μου είχαν απομείνει και κατευθύνθηκα προς την μηχανή.

Οι παλμοί μου είχαν χάσει τον κανονικό τους ρυθμό.
Γιατί το έπαθα αυτό τώρα;
Με αυτήν...;

Λίγο πριν φύγω δεν άντεξα να μην την κοιτάξω για "τελευταία" φορά..

Και ήταν το μεγαλύτερο λάθος που έκανα..

Τα μάτια της ηταν προσηλωμένα σε εμένα.Δεν κουνήθηκε ρούπι..

Έπρεπε να φύγω.Κ σύντομα.

Κ ξέρω πολύ καλά που θα πήγαινα μετά..

......

Back to Αφροδίτης POV
 
Με τις λιγοστές δυνάμεις που μου είχαν απομείνει κατάφερα να σταθώ στα πόδια μου.
Σε λίγο θα γυρνούσε η "μητέρα" μου κ δεν ήθελα να με δει έτσι.

Προχώρησα μεσα στο σπίτι.Κ έτρεξα στο μπάνιο.
Έριξα κρυο νερό στο πρόσωπο μου να ηρεμήσω.Τίποτα..

Στιγμιαία άρχισαν να περνάνε ξανά στο μυαλό μου αυτά που συνέβησαν πριν λίγο..

Κάτι μου λέει ότι θα είναι μια μεγάλη νύχτα σήμερα.

{}

Τα κλειδιά στην πόρτα ακούστηκαν.
Και αυτο σήμαινε μονο ενα πράγμα.

Η "μαμα" μου ήταν σπίτι.

Έτρεξα προς το σαλόνι.
Είχα προλάβει να χαλαρώσω ώστε να μην υποψιαστεί ούτε κ καταλάβει τίποτα σχετικά με όσα έγιναν.

"Μαμά".."ήρθες επιτέλους"..είπα με έναν ευδιάθετο τονο στην φωνή μου..

💛

Thank u αν βρίσκεσαι εδώ αυτήν την στιγμή btw.❤
και περιμένω τα σχόλια κ τα μηνύματα σας για τυχόν διορθώσεις.

New chapters very soon

xx