ᴡʜᴇɴ ᴅʀᴇᴀᴍs ᴄᴏᴍᴇ ᴛʀᴜᴇ. (ΥΠΌ ΔΙΌΡΘΩΣΗ)

•Part 15

"Αφροδίτη..τι συνέβη;"

Η φωνή της μητέρας μου ήχησε σαν κεραυνός στα αυτιά μου.

Σάστισα.Κόλλησα.

Τι να της έλεγα τώρα;

Το μυαλό μου άρχισε να δημιουργεί διάφορα σενάρια που θα μπορούσα να της πω...για να μην την στεναχωρήσω..

Να μην ανησυχήσει.

Να... μην γίνουν χειρότερα τα πράγματα.

"Μαμά...δεν..απλά.."
ξεροκαταπια..η μιλιά μου δεν συνεργαζόταν καθόλου με το υπόλοιπο σώμα.

"...όλα καλά..απλά..είχαμε μία μικρή διαφωνία με κάτι κορίτσια..για..το τι είναι στη μόδα φέτος κ κατά πόσο είναι μέσα στην μόδα αυτές ..Εε και..δεν..συμφωνήσαμε σε κάποια πράγματα κ αρπαχτηκαμε..όχι πολύ..λίγο..Αλλά δες τώρα είμαι καλά.."

Της είπα διστακτικά κ με έδειξα με τα ,παρόλα, τραυματισμένα χέρια μου.

Οι λέξεις έβγαιναν από μέσα μου δίχως σκέψη κ λογική.

Ούτε εγώ η ίδια δεν κατάλαβα τι είχα πει μόλις.

Με βλέμμα στενάχωρο μα αγχωμένο ,συνάμα, με παρατηρούσε.

Καθ'όλη τη διάρκεια που της μιλούσα.

Περίμενε με αγωνία την απάντηση μου.

Τα μάτια της υγρά μα όχι δακρυσμένα.

Έκανε κουράγιο ώστε να μην λυγίσει μπροστά μου.

Για να μην κάνει την κατάσταση μου ακόμα χειρότερα.

Σηκώθηκε απότομα απο την θέση της και "τα πόδια της πήραν φωτιά".

Άρχισε με γοργά βήματα να πηγαινοέρχεται μέσα στο δωμάτιο.

"Καλά..Όλα αυτά εξαιτίας μιας ηλίθιας διαφωνίας που είχατε για αυτές τις σαχλαμάρες;Είναι σοβαρά πράγματα αυτά;;"..

Το ποτήρι ξεχείλισε.Ο θυμός άρχισε να την πλημμυρίζει.

"Μα μαμά.." κατάφερα να πω μα με διέκοψε.

"Δεν έχει μα.Αύριο κιόλας θα πάω να μιλήσω στον Λυκειάρχη σου.
Είναι συμπεριφορά αυτή;Και αν στο ξανα κάνουν και θα είναι χειρότερα τα πράγματα;Κούφια η ώρα.."

Η φωνή της έτρεμε και τα νεύρα της δεν ήταν σε καλή κατάσταση.

"Μαμά άκουσε με λίγο.." την διέκοψα αυξάνοντας τον τόνο της φωνής μου..

Το βήμα της επιβραδύνθηκε.

Σταμάτησε.

Πλησίασε δειλά δειλά και έκατσε δίπλα μου.