"Ne çalışıyorsun?"
Öğle arasındaydık. Yine yemeğe inmemiştim. Sense yine tavuk çiziklerinden yapıyordun.
"Fizik."
"Kolay gelsin o zaman."
Agresif bir tavırla sana bakmıştım. "Kolaysa başına gelsin."
Uçlu kalemini elinde çevirirken bir anda dibime girmiş ve çözmeye çalıştığım sorulara kısa bir bakış atmıştın. "Yardım edebilirim."
"Senin yardımına ihtiyacım yok, ezik."
Gözlerini kısa bir an kapatıp derince nefes almıştın. Sonrasında nefret ettiğim renklerden biri olan kahverengi gözlerin yüzümde gezinmişti. "Bana hakaret etmekten çok fazla zevk alıyorsun değil mi?"
"Kesinlikle."
"Adımı söylesene."
"Paşa gönlüm söylemek istemiyor."
"Neden ki?"
Gözlerimi kaçırmıştım. "İsimler bence en özel anlarda söylenmelidir."
"Benden nefret ediyor musun?"
"Hayır."
"Beni seviyor musun?"
"Hayır."
"Benden hoşlanmıyor musun?"
"Bilmem."
"Bilmem?"
"Bilmem."
"Ben seni seviyorum ma lionne."
Senden nefret edememekten nefret ediyorum.
