Seninle önce okulu, sonra yemekhaneyi, daha sonra sınıfı ve şimdi de sırayı paylaşıyorduk ve ben bundan nefret ediyordum.
Yine defterini çıkarmış bir şeyler karalıyordun. Görememiştim ama zaten görmek de istemiyordum. Senden ve yaptığın ne varsa ondan hoşlanmıyordum. Tüm defterlerinin arka sayfalarını tavuk çiziği gibi duran şeylerle mahvetmiştin çünkü.
Sıra altından telefonumla oynadığım sırada yüzüme kurşun kalemini yaklaştırıp dikey bir şekilde tutmanla gözlerimi irileştirip sana baktım. Yüzüm fazla yakındı.
"Seni çizebilir miyim?"
Yüzümü geriye çekip gözlerimi devirdim. Demek tavuk çiziğine benzeyen o karalamalar aslında resimdi.
"Hayır."
Bir şeyler mırıldanıp önüne döndüğünde tavuk çiziklerine devam etmiştin. Arada bana bakıyordun, bunu hissediyordum.
"Bana bakmayı kes ve işine bak aptal."
Gözümün seğirmesine neden olacak şekilde yine gülümsemiş ve saçlarını karıştırmıştın.
"Çok huysuzsun. Seninle ne yapacağım ben?"
Sana tekme atacakken duraksamıştım. Ayağımdan nefret etmek istemiyordum.
"Benimle konuşmamayı deneyebilirsin."
Senden, sıramdan ve resimden nefret ediyorum.
