Yeni bir güne merhaba dedi güneş. Yorgun düşen bedenler derin bir uykudayken vakitsiz uyananlar vardı. Ece uyanmıştı. Gözlerini ovuşturarak kalktı yatağından. Kimse uyanmamıştı daha. Annesiyle babasının odasına doğru baktı, kapıları kapalıydı. Ege’nin odasına baktı, kardeşi de uyuyordu mışıl mışıl. Canı sıkıldı, alt kata indi ve salona girdi. Salondaki koltuğun üzerinde olmaması gereken şeyler vardı. Annesinin sabahlığı ile yastığı... Ama annesi çok kızardı dağınıklığa, eşyalarını asla böyle ortada bırakmazdı ki. Bu düşüncelerle annesinin sabahlığını üzerine giydi Ece. Her kız çocuğu gibi annesinin kıyafetleri ve makyaj malzemeleriyle oynamaya bayılırdı. Sonra odasına geri çıktı ve Efe’yi uyandırdı.
Ece: Efeee. Efe uyan! Bir şey olmuş!
Efe gözünü açtı, uyku sersemliği daha geçmeden Ece’yi üzerinde komik duran bir elbiseyle görünce gülmeye başladı.
Efe: Ece nerden buldun bunu ya?
Ece: Akıllım annemin bu! Salondaydı. Yastığı da orda! Gel bak!
İki afacan koşarak salona gittiler. Efe de salondaki yastığı aldı eline.
Efe: Evet, annemin yastığı bu! Anneme bir şey mi oldu?
İkiz kardeşler aynı anda korkarak gözlerine baktılar. Ece üzerinde annesinin sabahlığıyla, Efe kollarının arasında annesinin yastığıyla anne-babalarının odasına koştular. Annelerinin “her ne olursa olsun anne-babanın odasına kapı çalınmadan girilmez!” kuralını unutmadılar ama. İki heyecanlı çocuk yüreği kapıyı yumruklamaya başladı.
Efe & Ece: Babaaaaaaaa! Baaaaabaaaaaaaaaaa!
Emir gözlerini açtı birden. Afallamıştı. “Nooluyo!” diyerek haline baktı. Seslere Feriha da uyanmıştı. O gece çok uzun sürmüştü onlar için. Aşk tazelemişlerdi adeta
Feriha: Emir kalk! Kalk çabuk kalk! Çocuklar sesleniyor! Bir şey olmuş kalk!
Diye söyleniyordu Emir’e ama Emir ondan önce gözlerini açmıştı bile, kapıya seslendi.
Emir: Hemen geliyorum babacım.
Sonra karısına döndü. Kalktı yataktan. Eşofmanıyla birlikte tişörtünü geçiriyordu üstüne çabuk çabuk.
E: Tamam güzelim sakin ol. Ben şimdi hemen giyinip gidip bakacağım çocuklara. Zaten baba diyorlar. Sen de toparlanıp gelirsin.
Kapıyı mümkün olduğunca az açıp dışarı çıktı.
E: Ne oluyor çocuklar? İyi misiniz? Ege’ye mi bir şey oldu?
Efe: Yok baba biz iyiyiz Ege de iyi. O uyuyor daha.
Ece: Baba, annem nerde?
Bu soruyla birlikte Emir, Ece’nin üstündekini ve Efe’nin elindekini fark etti. Onun baktığını gören Ece annesinin sabahlığını çıkardı üzerinden.
