With You | chaelisa&taekook

3.Bölüm | Şimdi ödeştik

    Hayat mucizelerle doluydu. Bu mucizeler hiç ummadığımız bir anda ortaya çıkıp sizi tüm dertlerinizden kurtarabilir, ya da en mutlu olduğunuz günlerde hayatınızı cehenneme çevirebiliyordu.

Bunca yıl sonra Jennie ile karşılaşması tesadüf olamazdı.

"Jennie?"

"Merhaba Lisa."

"Merhaba. Uzun zaman oldu görüşmeyeli değil mi?"

"Evet uzun zaman oldu. Liseden beri hiç görüşemedik. Kitap mı okuyordun burada?"

"Hayır, ben bu Kitapevinde çalışıyorum."

"Anladım, bende ilk defa geliyorum buraya. Çok iyi bir Kitapevi olduğunu duymuştum ama bugüne kadar gelmeye fırsatım olmadı, eğer seninle karşılaşıcağımızı bilseyim çok önceden gelirdim." Jennie gülümsedi. Lisa hâlâ onun karşısında olduğunun şokunu atlatamamıştı. Belki de bu an gerçek değildi. Lisa zaman zaman Jennie'yi rüyalarında görüyordu, bu rüyalar genellikle ikisini birlikte zaman geçirirken, Jennie'yi öperken veya gülüşünü gördüğü rüyalar oluyordu. Lisa rüyadan her uyandığında önce üzülüp sonra da bütün gün aptal aşık gibi sırıtıyordu.

"Lisa?"

"Hı? Özür dilerim dalmışım."

"Önemli değil, diyorum ki daha rahat bir yere gidip uzun uzun konuşsak olur mu? Seni bulmuşken bunca yılın acısını çıkartalım istiyorum. "

"Olur"

Lisa'yla Kitapevine yakın bir cafe'ye gelmişlerdi. Jennie arada kahvesini yudumlayan ve ona kaçamak bakışlar atan Lisa'yı izliyordu. Hiç değişmemiş gibiydi. Masmavi gözlerine bakınca hâlâ gökyüzünü hatırlatıyordu omuzlarına kadar gelen parlak sarı saçları.

"Hiç değişmemişsin."

"Nasıl yani? "

"Hâlâ aynısın. Lisedeyken de çok kitap okuyordun şimdi de bir Kitapevinde çalışıyorsun. Tahmin etmiştim aslında."

"Evet kitapları hâlâ çok severim."

"Şu çocukla hâlâ görüşüyor musun? Adı neydi... Jungkook! Evet hatırladım."

"Hâlâ yakın arkadaşız. Hatta ev arkadaşıyız."

"Ev arkadaşı mı? O kadar yakın mısınız?"

"Evet ortaokuldan beri arkadaşız."

"Anladım."

"Sen ailenle mi kalıyorsun? "

"Hayır. Ev tuttum yalnız yaşıyorum yani."

"Sevgilin yokmu? "

Lisa bunu sorarak Jennie'yi bir dertten kurtarmıştı. O da bunu sormak için fırsat kolluyordu.

"Hayır yok, senin?"

"Benim de yok."

"Gerçekten mi?"

"Evet. Neden bu kadar şaşırdın"

"Bilmem."

Jennie buna gerçekten sevinmişti. Birkaç dakika boyunca sustular. Birbirlerine anlatıcak onca şeyi varmış gibiydiler, ama ikisi de susuyordu.

Biraz daha sohbet edip gülüştüler. Jennie, Lisa konuştukça onu ne kadar özlediğini yeni fark ediyordu.

"Sinemaya gidelim mi? Eskiden çok sık giderdik."

"Doğru, güzel fikir."

"Filmi ben seçeceğim ama."

"Kesinlikle olmaz. Kesin sen korku filmi seçersin şimdi."