ZawGyi
"မင္း ဘယ္လိုလုပ္လိုက္တာလဲ ဟမ္!! ဒါေလးေတာင္မလုပ္တတ္ဘူးလား"
ဆိုးလ္ၿမိဳ႕ရဲ႕ ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးတစ္ဆိုင္မွထြက္ေပၚလာေသာအသံ......။ မန္ေနဂ်ာ ဟုထင္ရေသာလူကသူ႔အေ႐ွ႕မွေခါင္းငံု႔ထားေသာ ေကာင္ေလးအားဆူေနျခင္းျဖစ္သည္။
"မင္းမလုပ္ခ်င္ရင္ထြက္လို႔ရတယ္!!!!"
မန္ေနဂ်ာစကားေၾကာင့္Tae Hyungအလန္႔တၾကားေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။
သူအလုပ္မထြက္ခ်င္ေသးပါ။ ယခင္လုပ္ခဲ့ေသာ စတိုးဆိုင္ေလးမွ အလုပ္ထြက္ၿပီး ထိုေကာ္ဖီဆိုင္တြင္အလုပ္လုပ္သည္မွာတစ္လေတာင္ျပည့္ေသးသည္မဟုတ္။ မန္ေနဂ်ာကနည္းနည္းအေပါက္ဆိုးေသာ္လည္းလစာေတာ့ပိုရသည္။သူ႔အတြက္ယခုလစာသည္ဖူလံုရံုတင္မကပိုေတာင္ပိုေသးသည္။ ထို့ေျကာင့္ ေနာင္လအနည္းငယ္ မွရမည့္လစာႏွင့္ သူစုထားေသာပိုက္ဆံအနည္းငယ္ေပါင္းလိုက္ပါကေက်ာင္းၿပီးသည္ႏွင့္ သူ႔စိတ္ႀကိဳက္ဆိုင္အေသးေလးတစ္ဆိုင္ေတာ့ဖြင့္လို႔ရႏိုင္သည္။ဒါက Tae Hyung ရဲ႕ရည္မွန္းခ်က္ပင္.....
အခုေတာ့ ေကာ္ဖီခြက္ေတြေဆးရင္းလက္ေခ်ာ္ၿပီးေကာ္ဖီခြက္ေလးႏွစ္ခြက္ေလာက္ခြဲမိပါတယ္။ အလုပ္ျပဳတ္ကိန္းစိုက္ေနေလၿပီ။
"မင္းမလုပ္ခ်င္ရင္ထြက္"
"ဗ်ာ!!"
မန္ေနဂ်ာ ေျပာေသာစကားသည္Tae Hyungအားထိန္႔လန္႔သြားေစသည္။
"မင္း ပန္းကန္ေလးေတာင္မေဆးတတ္ဘဲနဲ႔
ထြက္ေတာ့"
"ဗ်ာ!!အဲလိုေတာ့မလုပ္ပါနဲ႔"
"မရဘူး မင္းကိုလုပ္ခိုင္းရင္ငါတို႔ဆိုင္အလုပ္ျပဳတ္ေတာ့မွာ"
"မလုပ္ပါနဲ႔ ဗ်ာ ေနာက္မျဖစ္ေစရပါဘူး"
Tae hyung ခါးက်ိဳးမတတ္ေတာင္းပန္ေသာ္လည္း မန္ေနဂ်ာကအေလ်ာ့ေပးမည့္ပံုမေပၚ။ အလုပ္မျပဳတ္ေစရန္ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲဟုTae hyungအၾကပ္႐ိုက္ေနစဥ္........
"သူကထြက္ခိုင္းေနမွေတာ့ထြက္လိုက္ေတာ့ေလ"
အသံလာရာကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့...။
ဟင္!!!Jung kook
ကြၽန္ေတာ့္အနားမွာလာရပ္ေသာJung Kook။
ထိုေနာက္မန္ေနဂ်ာအားတစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီး
ကြၽန္ေတာ့္လက္အားဆြဲကာ
