Chapter 22
Confused
Lianne's POV
Pagkauwi ko, yun agad makikita ko? Fuck, love. I didn't expect na sobra akong masasaktan. I should have stayed kina Diana. What the fuck is happening to me? to us? Ganun na ba talaga ako kamalas para magkaganto ang love life ko?
Don't think of me as an obssessed girl or desperada sa pagmamahal. Some would even say na may friends and family ka pa. Yes, i knew it. But iba pa rin yung feeling na may nagmamahal sa'yong lalaki. You can't blame me.
Pero what's happening these days are not good. Masyado na kong magulo. Messy lovelife, indeed. I should focus on my studies, hindi puro nalang Jacob!
"Lianne." I heard his voice outside, calling me. As if mapapalabas niya ko sa paganyan ganyan niya.
"Go away." Sigaw ko sa kanya. Tanga ba siya? He's with Betina tapos kakausapin niya ko? Damn you, Jacob.
"I won't leave here unless you open this damn door and talk to me." Ha! Maghintay ka dyan.
"Manang, please get the key. I need to open this fucking door." Sabi niya. WHAT? IS HE INSANE?
"NO." Sigaw ko. "Just.. talk to me when she's not there. Let her leave first before we talk. Just please do it, Jacob." Malumanay kong sabi sa kanya. Siguro naman ay nasa baba si Betina kaya nagawa niyang umakyat dito.
"What-- okay. Let's talk after. But please, I want to say sorry first. Accept it." I can't. Not now.
Sa sobrang tagal ko ng umiiyak ay nakakaramdam na din ako ng antok. Masyado na kong depressed. Palagi nalang akong umiiyak ng dahil kay Jacob. Ano ba kasi tong nangyayari samin? Hindi ba pwedeng hindi nalang kami magkapatid? Hindi nalang kami magmahalan? Can i control my feelings? Can i avoid him?
Ang daming tanong sa isip ko. Hindi ko alam ang sagot. Maybe i should take a rest first para maayos ako sa pag uusap namin mamaya. I don't want to get mad at him pero.. I'm mad. Not with Jacob but with myself.
Nagising nalang ako dahil sa naririnig kong boses na nanggagaling sa kwarto ko. Someone's singing.
"I'm all about you, I'm all about us. No baby you never have to question my love." Kumakanta si Jacob ng paborito kong kanta.
"Jacob, stop singing my favorite song. Let's just talk if that's what you want." Ewan ko ba. Bigla akong nawala sa mood nung narinig kong kinanta niya yun.
I don't want to be a soft-hearted girl again pagdating sa kanya. I'm too weak. Maaaring bumigay agad ako sa simpleng paglambing niya.
Not being hard to get pero i don't want him to think na kapag may nagawa siya, simpleng lambing lang ay okay na kami.
Naiisip ko na baka pag nasanay siya sa ganung gawain ay gawin na niya kung anong gustong gawin niya at lalambingin nalang ako kapag hindi kami okay.
"Lianne, It's not what you think.. yung----" Hindi ko na siya pinatapos sa sinabi niya. Agad akong nagsalita.
"GASGAS NA YANG LINYANG YAN. YANG "ITS NOT WHAT YOU THINK?" GAGO KA BA? WALA KA NA BANG IBANG PWEDENG PALUSOT?" Omg. I can't control my temper.
"Lianne, hear me first." Bakit ba ayaw niyang magalit sakin? Malumanay pa din pagkakasalita niya.
"What? Speak." Dalian mo. Pls.
"Wag mo kasi akong pagdudahan. Hindi pa ba sapat na alam mong ikaw yung mahal ko?" Sabi niya sakin.
"Jacob, It will never be enough kung puro salita ka lang. Iparamdam mo naman sakin." Sumbat ko. Totoo naman. Lagi niyang sinasabi na mahal niya ko.
Minsan ipaparamdam nga niya pero after nun, kalandian na niya si Betina.
"Ilang beses ko kayo inintindi, Jacob. Pero bakit ganun? Ako nalang ba lagi yung iintindi? Hindi ba pwedeng ako naman ngayon intindihin mo?" Hindi ko na talaga mapigilan ang umiyak.
"I'm sorry, Lianne. I'll make it up to you." Yun lang ba?
"Sorry? Makukuha mo ba ko sa sorry? Maaayos ba natin yan sa simpleng sorry?" Hindi ko na kaya magsalita.
"Just please understand for now. Never ever think na hindi kita mahal o niloloko kita. Please, Lianne." Nakukuha mo pang sabihin yan ha?
"No. Sorry. Give me space. I'm confused with my feelings. Hayaan mo muna ko mag isip." Sabi ko sa kanya.
"What, Lianne? Are you trying to say na cool off?" Is that what you call cool off?
"If that's what you call it, then yes." Matapang kong sagot.
"Pero bakit? Hindi mo na ba ko mahal?" Tanong niya.
"Mahal kita. Sobra. Pero sa part ko, masakit na. Just please. Just for this time. Hindi pa naman tayo maghihiwalay---" Bigla siyang sumagot.
"Hindi PA. Are you planning to break up with me, Lianne?"
"No, and i will never think about that Jacob."
"Pero bakit gusto mo ng space? Hindi mo na ba kaya?" Naiiyak na ko sa bawat sagot niya.
"Kaya ko at kakayanin ko. Kailangan ko lang nito ngayon para mas maintindihan kita."
"Hindi naman--" Pinutol ko na ulit ang sasabihin niya.
"SPACE, Jacob. Just give me that damn thing." And with that, I left him speechless.
------------------------
Hi Guys. Grabe, may nagbabasa neto? Naka 11k reads na eh. So ayun, thank you sa pagtyatyaga niyo sa napaka lame na story na 'to hehe.
Sorry if maiikli lang ang update kasi actually, nawawala na sakin yung plot neto pero binabalik ko pa din or gumagawa ako ng mas maganda.
Masyado din kasing busy sa studies kasi magmidterms na po kami. Kaso nung nakita kong nag 11k reads siya, medyo natuwa po ako kaya napa UD ako ng wala sa oras.
Anyways, Thank you ulit sa pagbabasa! Saranghae~ ❤️
