The HOT BARRISTER (LION HEART SERIES #2)

Chapter 2: Meeting the Hot Barrister

A/n: UNEDITED here’s the update thanks for reading!:)
Psalm 3:3 But you O Lord, are a shield about me, my glory, and the lifter of my head.
Chapter 2: Meeting the Hot Barrister
“Oh atty. What happen to your face? You Look shit couz!” Si Samuel na pinsan ko
Napahawak na lang ako sa panga kong namamaga damn! that woman ang lakas sumapak talo pa si Manny pacquiao can’t belief with that small knuckles can get beat out the hell of me.
May araw ka rin woman I promised you that and I mentally smirked.
“damn dude! buti na lang hindi sa mata kung nagkataon you look like a freaking panda! Hahaha” si Xhion Xenon na nakikiasar pa
Lumapit naman ako sa dining table kung saan kasalukuyang nag aalmusal kaming mag pipinsan the newly weds was not here anymore ewan ko kung kagabi or kaninang madaling araw pa sila umalis Damn that Wilth Johnsson Helmz whose hopelessly in love with his wife can’t picture out myself like that hmmm… I’m still enjoying my bachelor’s life.
“Ralph, can you give me some medicine for this its aching men parang nabalian yata ako ng panga!” reklamo ko habang sapo sapo ang panga mukhang hindi pa ako makakanguya ng maigi.
“couz! kulang lang yan sa kiss at yakap at alam mo na yung uhm hahaha, I bet hindi ka na ka home run baka nga hanggang hawak ka lang hahahaha tapos may freebies ka pang sapak”
“tss! sige lang pag kayo nag ka ganito who you kayo sa akin!”
“ow oh! Nagiging pabebe ka yata ah, sino bang idol na babae yang bumangas sayo? Ang galing naman niya baka siya na ang destiny mo!” si Lucien na halatang nagging maingay
“tss! destiny my Ass,” and I smirked to him
“who says? A hopeless romantic eh?” ganting asar ko pa  sa kanya knowing may kinababaliwang babae din siya.
He just stare at me like I fucking kill you when you talk more look
I just shrugged my shoulder and went to my seat.
We are enjoying our food when lola came
“Goodmorning lola!” sabay sabay naming sabi at isa isa kaming humalik sa pisngi niya.
“good morning mga apo, hmmmm… kulang pa rin kayo? I wonder kelan kaya kayo makokompleto? Siguro pag patay na ako” Grandma said with a emotional voice
“Lola!”
“Grandma”
Halos sabay naming bigkas. We are not a perfect family we have so many flaws alam ko namang namimis lang ni Lola ang mga pinsan naming madalang lang dumalaw sa kaniya lalo na si Tyson kathesier.
~
Sumapit ang tanghalian habang ako heto at kasa-kasama ni Lola sa paglalakad niya sa hardin.
“nagawa mo na ba ang pinapagawa ko Neville apo?” pagtatanong niya habang nakasunod ako sa paglalakad niya
“opo la” magalang na sabi ko
“Delikado ang parting lupain natin na iyon apo there are some wanted rebelled who came passing by that parts at nag aaalala ako sa sekyuridad ng mga tao doon”
“la, bakit mo pa kasi sila pinayagan na dun tumira simula pa lang?”
“because your Lolo and the chieftain of that small village is best of friends malaki ang naitulong ni  Franklin sa lolo mo ng mga panahong kailangang kailangan naming ng malalapitan” lola explain
“but you already repay it la by letting them live it that place kaya naman enough naman na iyon na rason para lumayas na sila doon tiyak ko naman na may mga naipundar na rin sila at isa pa hindi naman sila nag babayad ng tax dun”
“Neville apo, hindi kailangan man nababayaran ng salapi o ng kahit anong kayamanan ang pagkakaibigan at pagtutulungan ng tao tandaan mo yan, mayaman tayo oo nakakaangat tayo sa kanila pero hindi ibig sabihin no’n na pwede na natin silang apak apakan. alam mo bang dumaan din kami ng lolo mo sa pagsasakada.”
Napahinto ako at bahagyang tumititig kay lola seryoso? Si Lolo at si Lola di nga?
“seryoso la?”
“kelan ban g biro ang lola apo, naranasan kong mamuhay ng ganoon sa maniwala ka at sa hindi isa lang ang masasabi ko hinding hindi ko makakalimutan ang mga sandaling iyon, yuon ang mga panahong napatunayan ko na walang halaga ang kahit ano sa mundo kung hindi ka naman marunong makipag kapwa tao” sa nagmamalaking tono na ani ng matanda
“sorry lola but I doubt it”
Lola just shrugged her shoulder to me.
“gano’n ba apo bueno nasasayo iyon kung maniniwala ka sa akin o hindi you can go there and experience it” she said and leave me there hanging.. with full of questions in my mind.
Sakay-sakay ang kabayo kong si Astro I went to that place secretly I change my clothes and I wear a wig.
Ng makarating pasimple kong itinali sa puno ang kabayo kong si Astro. Naglakad ako ng naglakad hanggang Makita ko ang bukana may dalawang kawayan na naka lagaya doon isa sa kanan at isa sa kaliwa may nakasabit na isang tabla ng kahoy at may nakasulat na pulang pintura na ganito: “welcome to Sitio Dangal mabuhay!” bahagya pa akong natawa sa emoticon na nakaguhit naka peace sign pa eh parang ganito (^_^)V.
Tuloy tuloy akong pumasok at pinag masdan ang paligid napatigil lang ako ng Makita ang mga bata na nag lalaro ng tubang preso habang ang iilan na naman na matatanda ay nakukupuni ng mga—nilibot ko ang paningin sa buong lugar wala akong makitang mga bahay akala ko ba may mga bahay dito katulad ng kwento ni Lola pero parang wala naman.
Hindi nakatiis lumapit ako sa isang may edad na babae
“magandang hapon po” napatigil ito at tumingin sa akin
“m-magandang hapon din hijo? Anong maipaglilingkod ko mukhang dayo ka sa aming lugar?”
“ah- opo taga diyan lang po ako sa malapit, namasyal lang po ako at aksidente kong narating itong lugar niyo akala ko po kasi talon ang makikita ko dito”
“ah ganon ba sa may bandang kanan pa ang talon hijo, pasensya ka na sa nadatnan mo nakukupuni kami nasunugan kasi kami kaya heto medyo abala kami”
Nasunugan? Biglang pumintig ang puso ko para sa kanila, pinag katitigan ko ang ale na kumausap sa akin may katandaan na rin siya at ang mga tao ang mga bata? I feel pity for them. Maruringis silang tingnan halatang hirap sa buhay… para tuloy gusto kong tumwag ng truck truck na pagkain damit at iba pang kagamitan para sa kanila
“ahmm.wala naman po akong ginagawa baka po gusto niyo ng tulong” alok ko pa
“ay naku wag na hijo nakakahiya naman sayo”
“ahmm sige na po ako nga po pala si Hamilton” pagpapakilala ko
“ganon ba kay gandang pangalan bagay na bagay sayo hijo ang pangalan mo ay kasing kisig mo rin salamat sa tulong pasensya ka na at talagang sa ganitong sitwasyon mo pa nadatnan ang aming lugar” aniya at katulad ng sinabi ko tinulungan ko sila sa pagkukupuni ng kanilang munting bahay habang gumagawa nagkwekwentuhan kami. i find it weird ito ang kauna unahang pagkakataon na nakipag usap ako na hindi ako na bored wow just wow.
“hmmm.. Nanay Lina” yes I call her nanay because that what she wants to call him halos lahat yata dito nanay ang tawag sa kaniya
“nasaan nga po pala ang asawa niyo?”
“nag lilinis sila ngayon ng lupa sa susunod na buwan kasi taniman na naman ulit kaya iyon nag uumpisa na nilang araruhin ang iba pang sakahan namin, yung dalaga ko naman ayun kasa-kasama ng ama” aniya
“ahh…” sabi ko na lang I spent my afternoon there at ng tumuntong alas kwatro ng paalam na rin ako para umuwi but I promise to my self I gonna visit again, doing this just to prove Lola said at kulang ang isang araw to justify that thing.
Umuwi akong pagod ganon pa man kahit pagod hindi naman stress wala na nga akong oras para makipagwkentuhan kay Lola kumain lang ako ng hapunan at diretso tulog na.
Kinabukasan madaling araw pa lang nagising na ako I just drink coffe while reviewing some cases I was handling. Bago tumulak sa Sitio Dangal minabuti kong tapusin muna ang mga nakatengga kong mga papeles halos mag aalasais na din ng umaga ng umalis ako sakay-sakay  ulit si Astro at naka disguise ulit ng suot.
Dumating akong tahimik ang lugar, I wonder nasaan kaya ang mga tao dito. Lumakad ako at kumatok sa bahay ni Nanay Lina. Naabutan ko itong ubo ng ubo.
“nay!” tawag ko dito
“o hijo ikaw pala” aniya sa boses na malat.
“kamusta po, malala nap o yang ubo niyo ah” sabi ko sabay lapit dito
“wala to hijo ,okay lang ako” tanggi niya pa kahit halata namang hindi siya kumportable sa sitwasyon niya. hindi ako nakatiis nagpaalam ako saglit at pumunta sa pinakamalapit na botika dito sa lugar namin I buy her medicine and food.
Bumalik ako ulit sa bahay niya at nadatnan ko roon na nakahiga pa rin siya at ubo ng ubo mabilis ako pumasok sa loob, nag handa ng pagkain at gamut.