-ჯონგუკ, შეიძლება თეჰიონს დავურეკო? -და რას ეტყვი? -ვეტყვი რომ კარგად ვარ და არ ინერვიულონ. -რათქმაუნდა.-მობილური მომაწოდა, გარეთ გასვლის უფლება არ მომცა. -თეჰიონ. მე ვარ, ჯიმინი. -შე ნაბიჭვარო, სად ტრაკში ხარ? სად გაუჩინარდი იმ დღეს? იცი დედაშენი როგორ ნერვიულობს? გეთქვა მაინც სადმე თუ აპირებდი წასვლას.-ვიცოდი. ვიცოდი რომ ჯონგუკს სიმართლე არ უთქვმს ჩემთვის. -დაწყნარდი თეჰიონ. კარგად ვარ. დედას უთხარი რომ მალე დავბრუნდები და არ ინერვიულოს.-ყურმილი დავკიდე და ჯონგუკს ტელეფონი მივაწოდე. -რატომ მომატყუე? -სხვა გზა არ მქონდა პატარავ. -რა გინდა? -რა მინდა?-ისევ ის თვალები, ისევ ის მკვლელი მზერა რომელიც მიწას მითხრიდა. -მე არაფერი მინდა ჯიმინ.-მაისურში ხელში შემიცურა, ენა ამისვა კისრიდან ლოყამდე. მისი თითები ჩემს სხეულზე მორიგეობით მოძრაობდნენ. ეს აღმაგზნებდა. მისი პენისი ჩემსას ეხებოდა, ვგრძნობდი როგორ იცვლიდა ორივე ფორმას. ჯანდაბა. ჯონგუკისკენ წავედი და ლოგინზე დავაგდე. ზემოდან დავაჯექი და მოძრაობა დავიწყე. მისი კვნესა მაგიჟდება. -ეს არ შეიძლება.-მას მოვშორდი და იქვე ჩავიკეცე. -რა ჯანდაბას მიკეთებ ჯონგუკ? -ჰეი, დამშვიდდი.-ცრემლები წამსკდა, თავადაც არ ვიცი რა მატირებს. მოვიდა და გულზე მიმიკრა. სახე ამაწევინა და ნაზად ტუჩებზე მაკოცა, შემდეგ კი ჩემს კისერში ჩადო თავი.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
