Hayatta tek isteğim yaşamaktı...Mutlu yaşamak...
Berbatında altında yaşadığım bir hayata başladığımı sandım ilk...
Peki ya ne oldu da bu fikrimden vazgeçtim?
Neden hala hayatımın berbat olduğunu düşünmüyorum.
Çünkü ben bir gecede İMKANSIZ BİR AŞ...
Eftalya'yı Marcus'a uzun uzun anlattım. Aslında Eftalya'yı dakikalar içinde tanımıştım ama sanki yıllardır tanıyormuşum gibi geliyordu.
Şaşırtıcı olan ise Eftalya Marcus'a çok benziyordu.
Marcus'a anlattıklarımdan sonra o da çok üzülmüştü hemen kabul etti tabiki.
******
Üç hafta geçmişti bu sırada sürekli kontrollerime gidiyordum.
Yeni bir ev tutmaya karar vermiştik Eftalya için gereken heryere başvurmuştuk bugün hastaneden sonra beni Marcus alıcak ve Eftalya'yı almaya gidecektik.
Dolabımın karşısına geçtim. Hava sıcaktı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Yüzünü kapatmak zorunda kaldım.)
Giyindikten sonra aşağı şöförün yanına indim ve hastanenin yolunu tuttuk.
****
Hastane çıkışı Marcus gelmişti arabaya yaslanmış beni süzdü ben arabaya binerken de.
Marcus: Bu kıyafet konusunda anlaşamıcaz sanırım İrem Hanım.
Kıkırdayıp arabaya bindim.
****
Yurda geldiğimizde diğer çoçukları görmek beni çok üzmüştü.
Eftalya koşarak yanıma geldi.
Eft: İyemciğim gelmişsin!!!
Dedi heyecanlı onu kucakladığımda başım fena halde döndü.
Marcus durumu fark edip Eftalya'yı kendi kucağına aldı ve tek eliyle de beni tutup koltuklardan birine oturttu.
Marcus: İyisin?
Başımı salladım ve yutkundum.
Eftalya şaşırmıştı Marcus'u ilk defa görüyordu.
Eft: İyemciğim bu kim?
İrem: O Marcus tatlım eşim.
Eft: Siz aşık mısınız?
Şimdi bu sözlerine biz şaşırmıştık o daha 5 yaşındaydı.
