İMKANSIZ M&M//TAMAMLANDI

~27. Bölüm~

Herkes merakla ekranda beliren kişiye bakıyorlardı.

   Marcus ellerini saçında gezdirdikten sonra kameraya döndü ve tebessüm etti.

Marcus"öncelikle merhaba. Kusurma bakmayın. Birkaç dakikanızı alacağım."

   Deyip derin bir nefes aldı ve konuşmaya devam etti." bundan tam iki yıl önce bana evleneceğimi söyleseydiniz emin olun çok gülerdim...... Ama şuan ki durumuma bakılırsa sanırım öyle bir şansım yok. Neyse...... Çok uzatmayacağım. Felsefe benim işim değil zaten..... Bugün benim İrem'le yani karımla ilk tanıştığımız gün. Herşey bugün den sonra değişti ve bu değişimin sonu nereye gidecek hiç bir fikrim yok. Ama bildiğim birşey varsa da...... Ben bu iki yıl içerisinde gerçekten değiştim. Hem de hiç olmayacak kadar çok ve bunu sana kanıtlayacağım İrem.
    Bunun için ilk olarak bugün den başlıyim istedim. Yani bizim başlangıcımızdan. Ha bide..... Karıcım ve biricik kızım rica etsem koltuğunuzun altına bakarmısınız"

Nasıl yani?

Bugün Marcus'la benim tanıştığım ilk günmüydü?

İyide ben bile unutmuştum hangi gün tanıştığımızı?

İnanamıyordum.

    Eftalya ve ben koltuğun altına baktığımızda  bir tane not ve iki tane taç olduğunu gördük.

   Taçları ve notu alıp yerimde doğruldum ve kağıdı açıp okumaya başladım.

        " Ailemizdeki tek kraliçe sensin ve hep sen olacaksın!
     Şimdi bu tacı tak ve diğerini de Eftalya'mıza tak.
      Çünkü o da Ailemizin prensesi oluyor"
 
     Mutluluktan gözümden bir damla yaş gelirken kağıdı cebime soktum ve taçların birini kendime diğerini de Eftalya'nın başına taktım.

    Bu kağıdı her üzüldüğümde okuyacaktım. Çünkü gerçekten onun beni sevdiğini hissediyordum bunu okurken.

   Ben böyle düşünürken sinema salonunun çıkış kapısı açıldı ve içeri Marcus girdi.

  Bize bakmaya başladığında ona gülümseyip Eftalyanın elini tuttum ve birlikte Marcus'un yanına indik.

Ben"teşekkür ederim Marcus."

   Deyip ona sarıldım. Oda bana sarıldıktan sonra Eftalya'ya doğru eğildi ve elindeki bir kutu çikolatayı ona verdi.

Marcus" Söz vermiştim değilmi. Eve gittiğimizde bunları istediğin kadar yiyebilirsin"dedi.

   Eftalya çok sevinmişti " Çok teşekküy edeyim Maycuscum."deyip Marcus'un kucağına atladı.

   Marcus onu etrafında bir tur döndürdükten sonra yere bırakıp elini tuttu ve bana döndü.

Marcus" henüz süprizim bitmedi güzellik. Bu daha hiçbirşey."

  Dediği anda konfetiler patladı ve herkes without you'yu söylemeye başladı.

   Yüzümde kocaman bir sırıtış oluştuğunda Marcus'a döndüm ve tekrar ona sarıldım.

   Gözlerimden yaşlar geliyordu.

Marcus kulağıma eğildi ve" beğenmene sevindim İrem. Ama şunu bilki bir daha mutlu olamayacağız. Son mutlu günümüzün tadını çıkar. Çünkü artık herşey değişecek"

   Yüzümdeki sırıtış silinirken bana sarılmayı bıraktı ve Eftalya'nın elinden tutup salondan çıktı.

Ne demekti şimdi bu.

Yaptığı tüm o hazırlık ve süpriz yalanmıydı şimdi?

Yine mi aynı şey olmuştu?

Yine mi ben karşılık bulamayacağım bir aşka yelken açmıştım?

Yine mi aynı şeyleri yaşayacaktım?

   Gözümdeki yaşlar mutluluktan değil üzüntüden akmaya başladığında başımda duran tacı çıkarıp yere attım ve bende salondan ayrıldım.

   Oda yalandı çünkü. Hatta cebimde taşıdıpım kağıt bile yalandı.

Ama onu atamazdım.

Çünkü o yalan bile olsa beni hala mutlu ediyordu....

Devam Edecek...