WORLD'S MIGHTIEST DUO - PETER PARKER AVENGERS FANFICTIE

p 5

Na het eten moest Peter ineens weg, vet raar. Dit is echt al de derde of vierde keer dat hij zomaar weggaat en honestly, ik ben er klaar mee. Nu ben ik op zijn kamer aan het wachten tot hij terug komt... Inmiddels is het drie uur verder. Ik besluit om nog een kwartiertje te wachten en daarna weg te gaan. Door een gek geluid van het raam kijk ik op. Gespannen blijf ik op het bed zitten, wat is er bij het raam? Er flitsen allemaal situaties door mijn hoofd maar voor ik iets kan doen zwaai het raam open en knalt tegen de muur aan. Uit het raam klimt... spiderman? What the fuck? Laatste keer dat ik hem zag was toen iemand een geweer tegen mijn hoofd drukte. Hij moest hier niet zijn! Like, ga de wereld redden of zo... Spiderman trekt haastig zijn muts af en stapt uit zijn pak tot hij mij ziet. Nu herken ik hem. Het is Peter. 'Peter?' vraag ik verbaast. 'Ik- ik kan het uitleggen...' mompelt Peter. 'Jij bent het, niet te geloven... Hoe kan dat?' 'Het is een lang verhaal, ik zal het je vertellen. Peter schrikt op als we gestommel horen aan de deur. Hij staat in zijn onderbroek met zijn spiderman pak aan zijn knielen hangend bij een meisje in zijn kamer. Dit geeft een hele apart situatie weer... 'Fuck, May mag het niet weten dat ik spiderman ben. Wat moet ik doen?' Snel sta ik op en trek ik Peter naar me toe. 'Kus me.' 'Wat?' 'Doe het nou maar gewoon, anders komt ze er achter!' Voorzichtig plaats Tom zijn lippen op de mijne. Ze voelen zacht aan. Ik doe mijn handen in zijn haar. Ik trek hem naar me toe en laat ons op het bed vallen. Ik heb mijn ogen gesloten, maar ik hoor May wel de deur openen. Ik voel Peter;s spieren door mijn trui heen tegen mijn buik. 'Oh... Sorry!' roept May terwijl ze de deur snel weer sluit. Peter en laat me los en staat ongemakkelijk op. 'Dat was net aan, dankjewel. Goede afleiding.' 'Het zag er vast mega echt uit! Met jouw handen in mijn haar en zo.' Teleurgesteld wend ik mijn hoofd af. Ik vond het zeker geen probleem om Peter te kussen, terwijl hij in zijn onderbroek stond en op me lag. Ik bloos een beetje en een tijdje staan we akward voor elkaar in stilte. Dan stamelt Peter: 'Ik ga maar even wat uhm, aantrekken.' 'Ja, dat lijkt me wel toepasselijk.' antwoord ik terwijl ik me omdraai. 'Klaar!' roept Peter na een minuut of twee en hij staat, dit keer met kleding aan, voor me. 'Gray, je moet begrijpen dat je dit echt aan niemand mag vertellen. Je moet zwijgen. Als iemand hier achter komt is mijn leven over. En als het door jou komt praat ik nooit meer met je.' Ik knik geschrokken. 'Maar Peter, jij moet ook weten dat er als er iets is je mij kan bellen. Ik ben er altijd voor je en ik wil je altijd helpen. Ook als ik hierdoor in gevaar kom. En nu wil ik graag het hele verhaal horen.'

Na een half uur waarin Peter de hele tijd aan het woord was is het verhaal klaar. 'Ik kan het nog steeds niet geloven, jij hebt mijn leven gered.' Nu begint Peter te blozen. 'En jij de mijne, we zouden samen een team moeten zijn.' Ik knik. 'Zeker, je kan me altijd bellen. Ik kom wel even de mensheid voor je redden!' We beginnen beide te lachen en na een uur besluiten we dat het tijd is voor mij om naar huis te gaan en Tom besluit met me mee te lopen. Terwijl we Peter zijn kamer uitlopen komen we May tegen. Ik bedankt haar voor het eten en loop door. 'Hebben jullie wel protectie gebruikt?' hoor ik haar tegen Peter fluisteren. Ik lach zachtjes, typisch een May opmerking. 'None of your business May, gekke spion die je bent.' fluistert Peter terug. Dan versnelt hij zijn pas om naast mij te lopen. 'Hoorde je wat May zei het is zeker geslaagd. Thank you so much Gray! Je bent een held.' ik lach. 'En dat zegt de enige echte spiderman?' Peter lacht ook. Als hij lacht krijgt hij kuiltjes in zijn wangen. Onwijs cute!

Terwijl Peter en ik naar huis lopen praten we over de afgelopen avond. Deze avond was een emotionele rollercoaster, en toch onwijs leuk. Bij afscheid twijfel ik. Im zou hem onwijs graag nog een kus willen geven... maar hij heeft me duidelijk gefriendzoned. Ik besluit voor een casual knuffel te gaan en geef hem deze. Peter ruikt naar een mengeling van aftershave en zweet en ik hou ervan. Ik zou hem nog uren kunne knuffelen, alleen weet ik dat Peter dat niet zo prettig zou vinden. Ik open de deur van mijn huis en sluip naar binnen. Ik ben een half uurtje te laat en ik weet dat mijn ouders het niet fijn vinden als ik te laat thuis kom. Gelukkig bereik ik veilig mijn kamer en kan ik in bed liggen. Die dg was alles behalve normaal bedenk ik me terwijl ik mijn make-up er af haal. Ik vond het fucking geweldig. Ik heb gezoend met de jongen die ik leuk vind. Kut, vind ik hem leuk? Vind ik Peter Parker aka Spiderman leuk? Tot mijn eigen verbazing bedenk ik me dat het zo is. Ik vind hem leuk. Ik heb alles over om nog een keer dat moment te herbeleven. Tegen zijn blote borstkas aan, mijn handen in zijn haar... I guess dat Clairo, Alex en Blaire nu heel blij zijn dat ik iemand leuk vind. Ik glimlach als ik terug denk aan die avond.* Ook al is Peter geen Portugese surf dude. Hij is gewoon Peter. Hij is ook Spiderman ja.

*** Das van hoofdstuk 1 lolol

dit was echt heel leuk om te schrijven haha!!!