ျမားနတ္ေမာင္သည္
မိမိပစ္ေသာျမားအား
ေသခ်ာခ်ိန္၍ပစ္ပါေသာ္လည္း
ၾကားခံဝင္သြားေသာအခါ
ပစ္ခ်က္မွာတလြဲျဖစ္ၿပီး
အ႐ွက္ကြဲရေလ၏......မိုးျမင့္ထြဋ္ေခါင္ သူတို႔ေနာက္မွလိုက္လာေသာေကာင္ေလးနား မေယာင္မလည္သြားကာ ထိုေကာင္ေလးလက္ကို ဖမ္းဆြဲလိုက္ၿပီး
'မင္းကိုသတိထားထားမိေနတာၾကာၿပီ။ ဘာလို႔ ငါ့ေနာက္ကိုလိုက္ေနတာလဲ'
ထိုေကာင္ေလးက သူ႔လက္ကိုအတင္း႐ုန္းေနရာမွ သူ႔အားမေက်နပ္သလိုၾကည့္ကာ
'ခင္မ်ားေနာက္ကို ဘာကိစၥလိုက္ရမွာလဲ။ ဖယ္စမ္းပါ ခင္မ်ားန႔ဲမဆိုင္ဘဲ က်ဳပ္ကိုလာမေမးန႔ဲ'
သူ႔လက္ကိုေဆာင့္႐ုန္းလိုက္ေတာ့ လႊတ္ေပးလိုက္မိသည္။ ထို႔ေနာက္ေကာင္ေလးက မင္းဘုန္းျမတ္ေမာင္အနားေလွ်ာက္သြားကာ
'ခင္မ်ား ကြၽန္ေတာ့္ကိုဘာလို႔မေစာင့္ဘဲထြက္သြားရတာလဲ'
သူ႔အနားေရာက္လာေသာ ထိုဇြတ္တရြတ္ကေလးအား ေၾကာင္ၾကည့္ေနရာမွ
'မနက္ျဖန္ပြဲရိွလို႔ CEO က လိုအပ္မယ္ထင္တာေတြလိုက္ဝယ္ေပးဖို႔ေခၚလို႔ေလ'
ထိုေကာင္ေလးက သူ႔လက္အားဆြဲကာ သူႏွင့္လိုက္မည့္ အဝတ္အစားမ်ားေရြးေပးၿပီး ေကာင္တာမွာ ပိုက္ဆံ႐ွင္းကာ သူ႔ဘက္လွည့္၍
'ကြၽန္ေတာ္ဝယ္ေပးတာဘဲဝတ္ပါ။ တျခား ဘယ္သူေပးတာမွမယူန႔ဲ ကြၽန္ေတာ္မႀကိဳက္ဘူး'
စူပုတ္ပုတ္ျဖင့္ သူ႔လက္ထဲ အဝတ္အိတ္ေလးထည့္ေပးကာ ေဆာင့္ေအာင့္ၿပီးထြက္သြားေသာ ထိုေကာင္ေလးကို နားမလည္စြာရပ္ၾကည့္ေနမိသည္။ မိုးျမင့္ထြဋ္ေခါင္လည္း သူတို႔ကို စိတ္ဝင္စားသလိုၾကည့္ကာ
'မင္းန႔ဲပတ္သတ္ေနတာလား'
သူ ေခါင္းကိုသာ ခါရမ္းေနမိေတာ့သည္။ မိုးျမင့္ထြဋ္ေခါင္ ဆက္မေမးေတာ့ေပ။ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာကိစၥ သူန႔ဲမဆိုင္ဟု ေတြးမိ၍ျဖစ္မည္။ သူတို႔အျပင္ထြက္လာေတာ့ ထိုေကာင္ေလးက မင္းဘုန္းျမတ္ေမာင္လက္ကိုဆြဲကာ သူ႔ကားထဲတြန္းပို႔လိုက္သည္။ ၿပီးေနာက္
YOU ARE READING
အမုန္းနယ္နိမိတ္ကို လြန္ေသာ္.....(Completed)
Romanceအမုန္းနယ္နိမိတ္ကို လြန္ေသာ္ အျပံဳးပန္းတို႔ ေဝဆာစြာပြင့္လတၱံ႔ ခ်စ္ျခင္း၏ အလင္းေရာင္တို႔ ထြန္းေတာက္အံ့... ထိုနယ္နိမိတ္၏ တျခားဘက္အျခမ္းတြင္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်င္းေကာင္းကင္ႀကီး ေစာင့္ႀကိဳေနလတၱံ႔....