အမုန္​းနယ္​နိမိတ္​ကို လြန္​​ေသာ္​.....(Completed)

အပိုင္​း (၃)

ျမားနတ္​​ေမာင္​သည္​
မိမိပစ္​​ေသာျမားအား
​ေသခ်ာခ်ိန္​၍ပစ္​ပါ​ေသာ္​လည္​း
ၾကားခံဝင္​သြား​ေသာအခါ
ပစ္​ခ်က္​မွာတလြဲျဖစ္​ၿပီး
အ႐ွက္​ကြဲ​ရ​ေလ၏......

မိုးျမင္​့ထြဋ္​​ေခါင္​ သူတို႔​ေနာက္​မွလိုက္​လာ​ေသာ​ေကာင္​​ေလးနား မ​ေယာင္​မလည္​သြားကာ ထို​ေကာင္​​ေလးလက္​ကို ဖမ္​းဆြဲလိုက္​ၿပီး

'မင္​းကိုသတိထားထားမိ​ေနတာၾကာၿပီ။ ဘာလို႔ ငါ့​ေနာက္​ကိုလိုက္​​ေနတာလဲ'

ထို​ေကာင္​​ေလးက သူ႔လက္​ကိုအတင္​း႐ုန္​း​ေနရာမွ သူ႔အားမ​ေက်နပ္​သလိုၾကည္​့ကာ

'ခင္​မ်ား​ေနာက္​ကို ဘာကိစၥလိုက္​ရမွာလဲ။ ဖယ္​စမ္​းပါ ခင္​မ်ားန႔ဲမဆိုင္​ဘဲ က်ဳပ္​ကိုလာမ​ေမးန႔ဲ'

သူ႔လက္​ကို​ေဆာင္​့႐ုန္​းလိုက္​​ေတာ့ လႊတ္​​ေပးလိုက္​မိသည္​။ ထို႔​ေနာက္​​ေကာင္​​ေလးက မင္​းဘုန္​းျမတ္​​ေမာင္​အနား​ေလွ်ာက္​သြားကာ

'ခင္​မ်ား ကြၽန္​​ေတာ္​့ကိုဘာလို႔မ​ေစာင္​့ဘဲထြက္​သြားရတာလဲ'

သူ႔အနား​ေရာက္​လာ​ေသာ ထိုဇြတ္​တရြတ္​က​ေလးအား ​ေၾကာင္​ၾကည္​့​ေနရာမွ

'မနက္​ျဖန္​ပြဲရိွလို႔ CEO က လိုအပ္​မယ္​ထင္​တာ​ေတြလိုက္​ဝယ္​​ေပးဖို႔​ေခၚလို႔​ေလ'

ထို​ေကာင္​​ေလးက သူ႔လက္​အားဆြဲကာ သူႏွင္​့လိုက္​မည္​့ အဝတ္​အစားမ်ား​ေရြး​ေပးၿပီး ​ေကာင္​တာမွာ ပိုက္​ဆံ႐ွင္​းကာ သူ႔ဘက္​လွည္​့၍

'ကြၽန္​​ေတာ္​ဝယ္​​ေပးတာဘဲဝတ္​ပါ။ တျခား ဘယ္​သူ​ေပးတာမွမယူန႔ဲ ကြၽန္​​ေတာ္​မႀကိဳက္​ဘူး'

စူ​ပုတ္​ပုတ္​ျဖင္​့ သူ႔လက္​ထဲ အဝတ္​အိတ္​​ေလးထည္​့​ေပးကာ ​ေဆာင္​့​ေအာင္​့ၿပီးထြက္​သြား​ေသာ ထို​ေကာင္​​ေလးကို နားမလည္​စြာရပ္​ၾကည္​့​ေနမိသည္​။ မိုးျမင္​့ထြဋ္​​ေခါင္​လည္​း သူတို႔ကို စိတ္​ဝင္​စားသလိုၾကည္​့ကာ

'မင္​းန႔ဲပတ္​သတ္​​ေနတာလား'

သူ​ ​ေခါင္​းကိုသာ ခါရမ္​း​ေနမိ​ေတာ့သည္​။ မိုးျမင္​့ထြဋ္​​ေခါင္​ ဆက္​​မ​ေမး​ေတာ့​ေပ။ ကိုယ္​​ေရးကိုယ္​တာကိစၥ သူန႔ဲမဆိုင္​ဟု ​ေတြးမိ၍ျဖစ္​မည္​။ သူတို႔အျပင္​ထြက္​လာ​ေတာ့ ထို​ေကာင္​​ေလးက မင္​းဘုန္​းျမတ္​​ေမာင္​လက္​ကိုဆြဲကာ သူ႔ကားထဲတြန္​းပို႔လိုက္​သည္​။ ၿပီး​ေနာက္​