အမုန္​းနယ္​နိမိတ္​ကို လြန္​​ေသာ္​.....(Completed)

အပိုင္​း ( ၂၂ )

သိဂႌက​ေတာ့ ​ေခါင္​းငံု႔ထားရာမွ မ်က္​လံုးကို ျဖည္​းျဖည္​း​ေလးလွန္​ၾကည္​့ၿပီးမွ ​ေခါင္​း​ေမာ့လာကာ

'ဘာလို႔လဲ ​ေမာင္​... သိဂႌမလွဘူးလား။ ဟားဟားဟား... ​ေျပာစမ္​းပါ ကြၽန္​မက ဟိုအ​ေျခာက္​​ေကာင္​ထက္​ ဆြဲ​ေဆာင္​မႈရိွတယ္​မလား။ ​ေျပာ​ေလ ​ေမာင္​....´

သူ႔ပုခံုးကိုကိုင္​လႈပ္​ကာ ​ေျပာ​ေန​ေသာ သိဂႌ့ကို ၾကည္​့ၿပီး​ေနာက္​

'သိဂႌ မင္​း႐ူးသြားၿပီလား။ မင္​း ဘာ​ေတြျဖစ္​လာတာလဲ´

သိဂႌက သူ႔​ေ႐ွ႕မွ ​ေခါက္​တံု႔​ေခါက္​ျပန္​​ေလွ်ာက္​ကာ ဆံပင္​​ေတြကို လက္​ျဖင္​့ထိုးဖြလိုက္​ၿပီး ငိုသံျဖင္​့သူ႔ကိုၾကည္​့ကာ

'မင္​း.... ဟုတ္​လား​ေမာင္​... ကြၽန္​မနားမလည္​​ေတာ့ဘူး။ ​ေမာင္​ဘာလို႔ ဒီ​ေလာက္​​ေတာင္​ ​ေျပာင္​းလဲသြားတာလဲ။ အရင္​လို ခ်စ္​လို႔​ေခၚ​ေလ။ ဘာလဲ.... ​ေမာင္​့ကို ဟိုအ​ေျခာက္​က ဘာ​ေတြန႔ဲ ျမဴစြယ္​လိုက္​တာလဲ.. ​ေျပာ​ေလ...´

သိဂႌ့အသံမွာ အနည္​းငယ္​က်ယ္​သြားသည္​။ မင္​းဘုန္​းျမတ္​​ေမာင္​ သိဂႌ့ကိုၾကည္​့ကာ နားမလည္​ႏိုင္​​ေတာ့​ေပ။ သိဂႌဘာ​ေတြျဖစ္​သြားတာလဲ သူစဥ္​းစားမရ။ ​ေသခ်ာတာ​ေတာ့ သိဂႌ့ကို ထိန္​းမွျဖစ္​​ေတာ့မည္​။

'ခ်စ္​... ခ်စ္​စိတ္​​ေတြ အရမ္​းလႈပ္​႐ွား​ေနၿပီ။ လာပါ ခဏနားလိုက္​ဦး​ေနာ္​´

သိဂႌ့ကိုဖက္​ကာ အိမ္​ထဲ​ေခၚသြား​ေလသည္​။ သိဂႌတစ္​​ေယာက္​က​ေတာ့ မင္​းဘုန္​းျမတ္​​ေမာင္​ရင္​ခြင္​ထဲမွာ ႐ိႈက္​ငို​ေန​ေလသည္​။ မင္​းဘုန္​းျမတ္​​ေမာင္​ သိဂႌ့ကိုဖက္​ထားရင္​းမွ စိတ္​​ေတြလႈပ္​႐ွားလာသည္​။ သိဂႌက ငိုရံုတင္​မဟုတ္​ဘဲ သူ႔ရင္​ဘတ္​ကိုထုကာ အက်ႌ​ေတြကိုပါ ဆြဲ​ေဆာင္​့​ေန​ေလသည္​။ သူ႔အက်ႌၾကယ္​သီး​ေတြျပဳတ္​ကာ သိဂႌႏွင္​့ သူ႔အသားတို႔ထိ​ေတြ႔သြား​ေလသည္​။ သိဂႌက ႐ုတ္​တရက္​ သူ႔အား​ေမာ့ၿပီး နမ္​းလိုက္​​ေလရာ မင္​းဘုန္​းျမတ္​​ေမာင္​ စိတ္​​ေတြလြတ္​သြား​ေတာ့သည္​။

တိတ္​ဆိတ္​လြန္​း​ေသာ ပတ္​ဝန္​းက်င္​က သူတို႔ရ႕ဲစိတ္​႐ိုင္​း​ေတြကို ထႂကြလာ​ေစသည္​။ မင္​းဘုန္​းျမတ္​​ေမာင္​ရ႕ဲ တန္​ျပန္​အနမ္​းတို႔က တျဖည္​းျဖည္​းၾကမ္​းလာ​ေလၿပီ။ သိဂႌက​ေတာ့ ​ေက်နပ္​​ေနသည္​။ သူမ မင္​းဘုန္​းျမတ္​​ေမာင္​ကို ပိုင္​ဆိုင္​ရ​ေပ​ေတာ့မည္​။ အခန္​းမီးကိုပိတ္​လိုက္​ရာ စားပြဲ​ေပၚရိွ မီးမွိန္​မိွန္​​ေလးသာက်န္​​ေတာ့သည္​။ ကုတင္​​ေပၚ​ေရာက္​​ေတာ့ သိဂႌက စားပြဲ​ေပၚရိွ မီး​ေလးကို မိွတ္​လိုက္​​ေတာ့သည္​။ အ​ေမွာင္​ထုၾကားမွ ညည္​းသံသ့ဲသ့ဲထြက္​​ေပၚလာၾကသည္​။