သိဂႌကေတာ့ ေခါင္းငံု႔ထားရာမွ မ်က္လံုးကို ျဖည္းျဖည္းေလးလွန္ၾကည့္ၿပီးမွ ေခါင္းေမာ့လာကာ'ဘာလို႔လဲ ေမာင္... သိဂႌမလွဘူးလား။ ဟားဟားဟား... ေျပာစမ္းပါ ကြၽန္မက ဟိုအေျခာက္ေကာင္ထက္ ဆြဲေဆာင္မႈရိွတယ္မလား။ ေျပာေလ ေမာင္....´
သူ႔ပုခံုးကိုကိုင္လႈပ္ကာ ေျပာေနေသာ သိဂႌ့ကို ၾကည့္ၿပီးေနာက္
'သိဂႌ မင္း႐ူးသြားၿပီလား။ မင္း ဘာေတြျဖစ္လာတာလဲ´
သိဂႌက သူ႔ေ႐ွ႕မွ ေခါက္တံု႔ေခါက္ျပန္ေလွ်ာက္ကာ ဆံပင္ေတြကို လက္ျဖင့္ထိုးဖြလိုက္ၿပီး ငိုသံျဖင့္သူ႔ကိုၾကည့္ကာ
'မင္း.... ဟုတ္လားေမာင္... ကြၽန္မနားမလည္ေတာ့ဘူး။ ေမာင္ဘာလို႔ ဒီေလာက္ေတာင္ ေျပာင္းလဲသြားတာလဲ။ အရင္လို ခ်စ္လို႔ေခၚေလ။ ဘာလဲ.... ေမာင့္ကို ဟိုအေျခာက္က ဘာေတြန႔ဲ ျမဴစြယ္လိုက္တာလဲ.. ေျပာေလ...´
သိဂႌ့အသံမွာ အနည္းငယ္က်ယ္သြားသည္။ မင္းဘုန္းျမတ္ေမာင္ သိဂႌ့ကိုၾကည့္ကာ နားမလည္ႏိုင္ေတာ့ေပ။ သိဂႌဘာေတြျဖစ္သြားတာလဲ သူစဥ္းစားမရ။ ေသခ်ာတာေတာ့ သိဂႌ့ကို ထိန္းမွျဖစ္ေတာ့မည္။
'ခ်စ္... ခ်စ္စိတ္ေတြ အရမ္းလႈပ္႐ွားေနၿပီ။ လာပါ ခဏနားလိုက္ဦးေနာ္´
သိဂႌ့ကိုဖက္ကာ အိမ္ထဲေခၚသြားေလသည္။ သိဂႌတစ္ေယာက္ကေတာ့ မင္းဘုန္းျမတ္ေမာင္ရင္ခြင္ထဲမွာ ႐ိႈက္ငိုေနေလသည္။ မင္းဘုန္းျမတ္ေမာင္ သိဂႌ့ကိုဖက္ထားရင္းမွ စိတ္ေတြလႈပ္႐ွားလာသည္။ သိဂႌက ငိုရံုတင္မဟုတ္ဘဲ သူ႔ရင္ဘတ္ကိုထုကာ အက်ႌေတြကိုပါ ဆြဲေဆာင့္ေနေလသည္။ သူ႔အက်ႌၾကယ္သီးေတြျပဳတ္ကာ သိဂႌႏွင့္ သူ႔အသားတို႔ထိေတြ႔သြားေလသည္။ သိဂႌက ႐ုတ္တရက္ သူ႔အားေမာ့ၿပီး နမ္းလိုက္ေလရာ မင္းဘုန္းျမတ္ေမာင္ စိတ္ေတြလြတ္သြားေတာ့သည္။
တိတ္ဆိတ္လြန္းေသာ ပတ္ဝန္းက်င္က သူတို႔ရ႕ဲစိတ္႐ိုင္းေတြကို ထႂကြလာေစသည္။ မင္းဘုန္းျမတ္ေမာင္ရ႕ဲ တန္ျပန္အနမ္းတို႔က တျဖည္းျဖည္းၾကမ္းလာေလၿပီ။ သိဂႌကေတာ့ ေက်နပ္ေနသည္။ သူမ မင္းဘုန္းျမတ္ေမာင္ကို ပိုင္ဆိုင္ရေပေတာ့မည္။ အခန္းမီးကိုပိတ္လိုက္ရာ စားပြဲေပၚရိွ မီးမွိန္မိွန္ေလးသာက်န္ေတာ့သည္။ ကုတင္ေပၚေရာက္ေတာ့ သိဂႌက စားပြဲေပၚရိွ မီးေလးကို မိွတ္လိုက္ေတာ့သည္။ အေမွာင္ထုၾကားမွ ညည္းသံသ့ဲသ့ဲထြက္ေပၚလာၾကသည္။
YOU ARE READING
အမုန္းနယ္နိမိတ္ကို လြန္ေသာ္.....(Completed)
Romanceအမုန္းနယ္နိမိတ္ကို လြန္ေသာ္ အျပံဳးပန္းတို႔ ေဝဆာစြာပြင့္လတၱံ႔ ခ်စ္ျခင္း၏ အလင္းေရာင္တို႔ ထြန္းေတာက္အံ့... ထိုနယ္နိမိတ္၏ တျခားဘက္အျခမ္းတြင္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်င္းေကာင္းကင္ႀကီး ေစာင့္ႀကိဳေနလတၱံ႔....