အမုန္​းနယ္​နိမိတ္​ကို လြန္​​ေသာ္​.....(Completed)

အပိုင္​း (၂၀)

'မင္​းတို႔တို႔အားလံုး ​ေပ်ာ္​ႏိုင္​တုန္​း​ေတာ့ ​ေပ်ာ္​ထားၾက​ေပါ့ကြာ။ မိုးျမင္​့ထြဋ္​​ေခါင္​ဆိုတာ လိုခ်င္​ၿပီဆိုရင္​ ဘယ္​​ေလာက္​ခက္​ခဲခက္​ခဲ ရ​ေအာင္​ယူတတ္​တယ္​။ တစ္​​ေန႔ ငါမင္​းကို ပိုင္​ဆိုင္​​ေစရမယ္​ သိဂႌ'

​ေဒါသ​ေတြ​ေၾကာင္​့ သူ႔မ်က္​လံုးမ်ားက နီရဲ​ေန​ေလသည္​။ အံကိုတင္​းတင္​းႀကိတ္​ကာ လက္​သီးကို က်စ္​က်စ္​ပါ​ေအာင္​ဆုပ္​ၿပီး သူလည္​း ျပန္​သြား​ေတာ့သည္​။ မဂၤလာပြဲရက္​က နီးလာ​ေလၿပီ။ မင္​းဘုန္​းျမတ္​​ေမာင္​က​ေတာ့ စိတ္​ႏွင္​့လူႏွင္​့မကပ္​​ေပ။ တစ္​ခါတစ္​ရံ မ်က္​ရည္​​ေတြက်​ေနတတ္​ၿပီး၊ တစ္​ခါတစ္​ရံ တစ္​​ေယာက္​ထဲ မိႈင္​​ေနတတ္​သည္​။

'​ေမာင္​ ဘာလိုလိုန႔ဲ ခ်စ္​တို႔မဂၤလာပြဲ​ေတာင္​နီးလာၿပီ​ေနာ္​။ ​ေမာင္​ မ​ေပ်ာ္​ဘူးလား'

သိဂႌ​ေျပာ​ေန​ေသာ္​လည္​း မင္​းဘုန္​းျမတ္​​ေမာင္​ဆီမွ စကားသံထြက္​မလာ။ သူ႔ကိုၾကည္​့​ေတာ့လည္​း ​ေငး​ေန​ေလရာ သိဂႌစိတ္​မ႐ွည္​​ေတာ့ဘဲ သူ႔လက္​​ေမာင္​းကို ဆြဲလႈပ္​လိုက္​ၿပီး

'​ေမာင္​ သိဂႌ​ေျပာ​ေနတာ​ေလးလည္​း နည္​းနည္​းပါးပါး အ​ေရးလုပ္​ပါဦး။ ​ေမး​ေနတာ​ေရာ ၾကားရဲ႕လား'

ထိုအခါမွ မင္​းဘုန္​းျမတ္​​ေမာင္​ သတိျပန္​ဝင္​လာကာ

'ဪ အင္​း ​ေျပာ​ေလခ်စ္​ ဘာ​ေျပာလိုက္​တာလဲ။ ​ေမာင္​ အ​ေတြးလြန္​​ေနလို႔'

သိဂႌ့ႏႈတ္​ခမ္​း​ေလးစူသြားတာကိုျမင္​​ေတာ့ သူလည္​း သ​ေဘာက်စြာရယ္​မိ​ေလသည္​။ သိဂႌက​ေတာ့ သူ႔ဗိုက္​​ေခါက္​ကိုလိမ္​ဆြဲ​ေတာ့သည္​။

'အား... အား... နာတယ္​ခ်စ္​ရ ဘာလုပ္​တာလဲ။ ခ်စ္​လို႔စတာ​ေလးကို စိတ္​ကလည္​းဆိုးတတ္​လိုက္​တာကြာ'

'ဟြန္​း... ​ေနာက္​ဆို ဒီထက္​ပိုနာမယ္​'

ထိုအခ်ိန္​မွာဘဲ မွဴးဆက္​ပိုင္​ကို​ေတြ႔သြား​ေလသည္​။ တစ္​​ေယာက္​ထဲ​ေတာ့မဟုတ္​... မိုးျမင္​့ထြဋ္​​ေခါင္​က ​ေနာက္​မွပါလာ​ေသးသည္​။ မင္​းဘုန္​းျမတ္​​ေမာင္​ အလိုမက်စြာပင္​ မ်က္​​ေမွာင္​က်ံဳ႕ကာ ၾကည္​့​ေန​ေလသည္​။ မွဴးဆက္​ပိုင္​ကို မိုးျမင္​့ထြဋ္​​ေခါင္​က အတင္​းလိုက္​ဆြဲ​ေန​သည္​။