အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ စီစဥ္စရာရိွသည္မ်ားကို စီစဥ္ၿပီးေနာက္ ရံုးသို႔ထြက္ခ့ဲေတာ့သည္။ ဒီေန႔ ဝန္ထမ္းအသစ္တစ္ေယာက္ထပ္ခန္႔ရန္ အင္တာဗ်ဴးရဦးမည္ေလ။ တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ ေတြ႔ၿပီးေသာ္လည္း စိတ္တိုင္းမက်ေသးေပ။ ေလွ်ာက္လႊာေတြကအေတာ္မ်ားေနၿပီ။
'ဟင္... ေနာက္ဆံုးတစ္ေယာက္ဘဲရိွေတာ့တာပါလား။ ဟူး... ဒီတစ္ေယာက္ေတာ့ အဆင္ေျပေလာက္မွာပါေလ။ ကိုမွဴးဆက္ပိုင္ ဝင္လာလို႔ရပါၿပီ´
႐ုတ္တရက္ဝင္လာေသာ ထိုလူေၾကာင့္ မိုးျမင့္ထြဋ္ေခါင္ေၾကာင္သြားရသည္။ တစ္ေန႔က သူေတြ႔ခ့ဲေသာ ျပာကလပ္စိန္ေလးမွာ ထူသူပါဟုေျပာလွ်င္ မည္သူမွယံုမည္မဟုတ္ေပ။ ထိုေကာင္းက သူညႊန္ျပေသာေနရာတြင္ထိုင္လိုက္ၿပီး သူ႔အားျပံဳးျပလိုက္သည္။ သူလည္းအလိုက္သင့္ျပံဳးျပလိုက္ၿပီး
'အခု ကြၽန္ေတာ္တို႔ရံုးအတြက္ အဓိကလိုအပ္တာ presenter တစ္ေယာက္ပါ။ ဒီေတာ့ ဒီကကိုမွဴးဆက္ပိုင္ရ႕ဲ အရပ္က´
'170cm ပါ´
'ဟုတ္က့ဲဗ် ကြၽန္ေတာ္ေျပာတ့ဲေနရာမွာ လုပ္ဖို႔ အဆင္ေျပႏိုင္မလားဗ်´
ထိုသူက မခိုးမခန္႔ျပံဳးလိုက္ၿပီး
'ကြၽန္ေတာ္န႔ဲကိုက္ညီမယ္ထင္လို႔ လာေလွ်ာက္တာပါ။ အကို႔အတြက္အဆင္မေျပႏိုင္ဘူးလား´
'ေကာင္းပါၿပီ... ဒါဆိုရင္ ဘယ္ေန႔အလုပ္စဆင္းႏိုင္မလဲ´
'ကြၽန္ေတာ့္ကိုအလုပ္ခန္႔ေန႔ပါ´
'ေကာင္းပါၿပီ ဒါဆိုရင္ မနက္ျဖန္ဘဲ အလုပ္ကိုလာခ့ဲပါ။ အလုပ္ခ်ိန္ေတြအတြက္ေတာ့ သိၿပီးသားျဖစ္ပါလိမ့္မယ္´
ထိုသူက ေခါင္းၿငိမ့္ျပၿပီး အသာအယာထထြက္သြားသည္။ ဘုန္းျမတ္ထြဋ္ေခါင္စိတ္ထဲကေတာ့ အေတာ္မလြယ္တ့ဲသူဘဲဟု ယူဆလိုက္သည္။
'သား... ေဖေဖ တကယ္ကိုနားမလည္ႏိုင္ဘူး။ ဘာလို႔မ်ား သူမ်ားလက္ေအာက္မွာ အလုပ္လုပ္ခ်င္ရတာလဲ။ ေဖေဖတို႔မွာ သူမ်ားကို လက္ညႇိဳးထိုးၿပီး ခိုင္းႏိုင္ေလာက္တ့ဲအေျခအေနရိွေနတာ သားအသိဘဲေလ´
YOU ARE READING
အမုန္းနယ္နိမိတ္ကို လြန္ေသာ္.....(Completed)
Romanceအမုန္းနယ္နိမိတ္ကို လြန္ေသာ္ အျပံဳးပန္းတို႔ ေဝဆာစြာပြင့္လတၱံ႔ ခ်စ္ျခင္း၏ အလင္းေရာင္တို႔ ထြန္းေတာက္အံ့... ထိုနယ္နိမိတ္၏ တျခားဘက္အျခမ္းတြင္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်င္းေကာင္းကင္ႀကီး ေစာင့္ႀကိဳေနလတၱံ႔....