'ဟမ္ နင္ကေျပးရဲေသးတယ္ေပါ့.... ငါ့လက္ကလြတ္မယ္ထင္ေနလား။ လာခ့ဲစမ္း´
ေဝမင္းက ရက္စက္စြာပင္ ဆံပင္ကိုဆြဲပီး ေခၚသြားေလသည္။
'အား... လႊတ္ ငါ့ကိုလႊတ္ အယုတ္တမာေကာင္... နင့္မွာ ႏွမခ်င္းကိုယ္ခ်င္းစာတတ္တ့ဲစိတ္ မရိွဘူးလား။ အယုတ္တမာေကာင္ လႊတ္.... လႊတ္ေပး´
ေဝမင္းက သူ႔အား အယုတ္တမာေကာင္ဟုေျပာ၍ ေဒါသထြက္သြားကာ
'ေအး... ငါက အယုတ္တမာေကာင္ဘဲ ဟုတ္တယ္... လာခ့ဲစမ္း ေကာင္မ ျဖန္း´
'အား....´
ထိုေကာင္မေလးအား ပါးကို အားျဖင့္႐ိုက္ခ်လိုက္ၿပီး အက်ႌမ်ားကို ဆြဲျဖဲေလေတာ့သည္။ ေကာင္မေလးမွာ ႐ုန္းေနေသာ္လည္း အားခ်င္းကားမမွ်ေပ.....
'အိုေခ ကဒ္...´
'မင္းသမီး လာ ကြၽန္ေတာ္ထူေပးမယ္... ထိသြားေသးလားဗ်´
'မထိပါဘူး႐ွင္... ႐ွင္က ဘယ္ဆိုးလို႔လဲ။ ဒါ႐ိုက္တာႀကီးကေျပာတာ အသစ္ေတြန႔ဲ သ႐ုပ္ေဆာင္ရမယ္ဆိုေတာ့ ဒီေလာက္ေတာ္မယ္လို႔ကိုထင္မထားဘူး။ မ်က္ႏွာအမူအရာကအစ အားလံုး အဆင္ေျပတယ္´
'ဟုတ္က့ဲ ေက်းဇူးပါပဲ´
မင္းဘုန္းျမတ္ေမာင္လည္း မင္းသမီးအား ေက်းဇူးတင္စကားေျပာကာ ႐ိုက္ကြင္းမွ ျပန္လာခ့ဲေတာ့သည္။ ဟိုတယ္ေရာက္ေတာ့မွ စိတ္ေအးလက္ေအး အနားယူလိုက္သည္။
'ဪ အကို အဆင္ေျပတယ္မလား´
'ဘာကိုလဲ ညီ´
'အစားအေသာက္ေရာ ေနေရးထိုင္ေရးေရာေလ´
'ေျပပါတယ္ ညီ... အကို ေရခ်ိဳးဦးမယ္´
မင္းဘုန္းျမတ္ေမာင္ ေရခ်ိဳးရန္ အက်ႌမ်ားကိုခြၽတ္ပစ္လိုက္ၿပီး အတြင္းခံေလးႏွင့္ အဝတ္အစားေရြးေနေလသည္။ မွဴးဆက္ပိုင္မွာ သူ႔အား မ်က္ေတာင္ပင္မခတ္ဘဲ ၾကည့္ေနေလသည္။ သူကေတာ့ ေယာက်္ားခ်င္းျဖစ္၍ ႐ွက္မေန.....
ေရခ်ိဳးၿပီးေတာ့ ခါးမွာ သပတ္အပိုင္းေလးပတ္ကာ ေရစိုေနေသာ ခႏၶာကိုယ္ကို ေရသုတ္ရင္း ေရခ်ိဳးခန္းမွ ထြက္လာေလသည္။ ဖြံ႔ၿဖိဳးလွေသာ သူ႔ခႏၶာကိုယ္မွာ ေရစက္ေလးမ်ားႏွင့္ ဆြဲေဆာင္မႈရိွလွသည္။ မွဴးဆက္ပိုင္ကေတာ့ ရင္ေတြခုန္ေနေလၿပီ။ အဝတ္လဲၿပီးေတာ့ အျပင္ထြက္ကာ ေလွ်ာက္လည္ရင္း မုန္႔ထြက္စားၾကသည္။
YOU ARE READING
အမုန္းနယ္နိမိတ္ကို လြန္ေသာ္.....(Completed)
Romantizmအမုန္းနယ္နိမိတ္ကို လြန္ေသာ္ အျပံဳးပန္းတို႔ ေဝဆာစြာပြင့္လတၱံ႔ ခ်စ္ျခင္း၏ အလင္းေရာင္တို႔ ထြန္းေတာက္အံ့... ထိုနယ္နိမိတ္၏ တျခားဘက္အျခမ္းတြင္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်င္းေကာင္းကင္ႀကီး ေစာင့္ႀကိဳေနလတၱံ႔....