မွဴးဆက္ပိုင္ကေတာ့ ေဒါသေတြထြက္ေနေလသည္၊ မင္းဘုန္းျမတ္ေမာင္ ဘယ္လို႐ွင္းျပရမွန္းမသိေပ။ တကယ္ဆို ထိုေန႔က ဘယ္ကဘယ္လိုျဖစ္သြားသည္ကို စဥ္းစား၍မရေပ။
'ညီ.... ညီအထင္လြဲေနၿပီ။ အကိုတကယ္မသိတာပါ။ အ့ဲဒီေန႔က ညီအရမ္းမူးေနလို႔ အကိုအိမ္ျပန္ပို႔မယ္ဆိုၿပီး ညီ့ကိုေခၚလာတာ´
'ေတာ္ေတာ့... ခင္မ်ားကို ကြၽန္ေတာ္အရမ္းမုန္းတယ္။ ခင္မ်ားမ်က္ႏွာကို ကြၽန္ေတာ္မၾကည့္ခ်င္ေတာ့ဘူး´
မွဴးဆက္ပိုင္မွာ တစ္ဖက္သို႔လွည့္သြားကာ မ်က္ရည္မ်ားကက်ေနေလသည္။ မင္းဘုန္းျမတ္ေမာင္လည္း မွဴးဆက္ပိုင္ေ႐ွ႕မွာ ဒူးေထာက္ထိုင္လိုက္ၿပီး မွဴးဆက္ပိုင္လက္ကိုဆြဲကာ
'ညီရာ... အကိုတကယ္မသိတာပါ။ အကို႔မွာ အ့ဲလိုယုတ္မာတ့ဲစိတ္မ်ိဳးမရိွတာ ညီအသိဆံုးျဖစ္မွာပါ။ အကိုတို႔ တစ္ခန္းထဲေတာင္ အတူေနခ့ဲဖူးတာဘဲ။ ညီ အကို႔ကို မုန္းခ်င္မုန္းလို႔ရပါတယ္။ ဒါေပမ့ဲ အခုလိုမ်ိဳး အကိုမလုပ္တတ္ဘူးဆိုတာ ညီယံုေပးပါ´
မွဴးဆက္ပိုင္ ေတြေတြႀကီးရပ္ေနဆဲ။ မင္းဘုန္းျမတ္ေမာင္ ဘာမွဆက္မေျပာေတာ့ဘဲ ထသြားေလေတာ့သည္။ အခန္းတံခါးဖြင့္လိုက္ေတာ့ ဘယ္အခ်ိန္ထဲက ေရာက္ေနမွန္းမသိေသာ သိဂႌန႔ဲ မိုးျမင့္ထြဋ္ေခါင္ကို ေတြ႔သြားေတာ့ အံ့ဩသြားေလသည္။
'လူယုတ္မာ..... ေျဖာင္း´
သိဂႌက သူ႔ကို စူးရဲစြာၾကည့္လိုက္ၿပီး ပါးကို႐ိုက္လိုက္သည္။ မင္းဘုန္းျမတ္ေမာင္ အခုခ်ိန္မွာ ဘာမွ႐ွင္းမျပခ်င္ေတာ့။ သို႔ေသာ္ သူ႔ကို အားလံုးက အထင္လြဲေနၾကသည္။ ဒီအတိုင္းေတာ့ အထင္လြဲမခံႏိုင္ပါ။
'ခ်စ္မွားေနၿပီ.... ေမာင္က အ့ဲလိုလူမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး´
'႐ွင္က အခုခ်ိန္ထိ လိမ္ေနတုန္းဘဲကို.... ေရာ့ အ့ဲဒီမွာၾကည့္လိုက္... ႐ွင့္ရ႕ဲယုတ္မာမႈေတြ´
YOU ARE READING
အမုန္းနယ္နိမိတ္ကို လြန္ေသာ္.....(Completed)
Romanceအမုန္းနယ္နိမိတ္ကို လြန္ေသာ္ အျပံဳးပန္းတို႔ ေဝဆာစြာပြင့္လတၱံ႔ ခ်စ္ျခင္း၏ အလင္းေရာင္တို႔ ထြန္းေတာက္အံ့... ထိုနယ္နိမိတ္၏ တျခားဘက္အျခမ္းတြင္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်င္းေကာင္းကင္ႀကီး ေစာင့္ႀကိဳေနလတၱံ႔....