00:13 •Texting•

2.9

Miray'dan

Emre'ye sımsıkı sarılmıştım. Bırakmak istemiyordum onu.

Kaan bugün okulda beni ağlarken görmüş herşeyi anlatmıştı.

Ellerini sırtımdan çekti. Omuzlarıma koyup geri çekildi. "Özür dilerim." Kafamı sağa sola salladım. İstemsizce gözlerimde yaşlar boşalıyordu. "İstemiyorum. Gitmeni istemiyorum." Boynuna gömdüm yüzümü.

Gülme sesi geldi. "Rimelin akmış şekilde çok tatlı oluyorsun." Uyuz mu? Uyuz. Omuz silktim. O beni tekrar omuzlarımdan tuttu ve itti.

Gidecek sandım ama elini yanağımı koyup okşadı. Benim her yerim titrerken o alnını alnıma yaklaştırdı. "Gitme." Fısıldadım. "İzin vermiyorum." Dudakları kıvrıldı. "Gitmiyorum Ay." Gülümsedim ve sıkıca sarıldım. Geri çekildi ve kollarını açarak yüzünü karanlık gökyüzüne kaldırdı.

"Gör ulan. Gör! Hayatımı bana geri veren o kızı gör Evren! Kudurun ulan bu kız benim!" Bana yaklaştı ve kucağına alıp döndürmeye başladı.

"Seviyorum ulan seni. Çok seviyorum."

"Allam best çift."

"Her zaman en gereksiz anlarda niye geliyon lan?!"

Gözlerimi devirdim ve Kaan'a döndüm. "Yalnız yaptığınız herşey video kaydında. Haberiniz olsun ben bunu kullanırım." Emre güldü. Başıyla Kaan'a git yaptı. Kaan bize öpücük gönderdi ve gitti.

Emre elimden tutup arabasına götürdü. Kapımı açıp binememi bekledi. Gülümseyerek arabaya bindim.

"Nereye?"

"Görürsün güzelim." Dedi ve arabayı çalıştırdı.

Çocuk parkının önünde durduk. Bana bakıp arabadan indi ve benim kapımı da açtı. Elini tutup indim. Emre salıncakların oraya gelince elimi bırakıp salıncağa oturdu.

"Hani bana hep 00:13 ne anlama gelir diye soruyordun ya. Ben annemi o saatte kaybettim. Zaman durmuştu benim için. Hayatım devam etmiyordu. Bu parka geldim. Annemin beni ilk salladığı salıncağa yani buraya oturdum. Sonra yanıma minik bir kız geldi. Soru sordu. Cevap vermedim. Usanmadan soru sordu. Yanıma geldş ve diz çöktü. Ağlamaya başlamıştım. Ellerimi tuttu ve okşadı. Daha da fazla ağlamam artmıştı. Annem geliyordu aklıma o kıza bakınca. O ayın altında parlayan saçlarıyla annemi hatırlatıyordu bana. Sonra bana sarıldı. Çikolatadan nefret ederdim ben. Ama o kız bana sarılınca burnuma çikolata kokusu geldi ve ben o kokuya aşık oldum. O anda saatim tekrar ilerlemeye başladı." Anlatırken ağlıyordu. Bu beni de ağlatıyordu. Bahsettiği kız bendim. O gün ben vardım burada ama onun kadar net hatırlamıyorum o günü.

Gülümsedim ve ona sarıldım. Ellerini saçlarımda gezdirdi. "Ne olur sende annem gibi gitme Miray." Ellerimle sarı saçlarını okşadım ve kulağının altına minik bir öpücük bıraktım.

"Bırakmam."

---

Tuğkan dinleyince çok depresif bölüm yazıyorum.