Love Disaster ft. Charlie Puth, Shawn Mendes and Why Don't We

Hoofdstuk 25

Het was...

Daniel. 'Mhh!' Schreeuwde ik in zijn hand. 'Shh, shh, shh. Rustig maar, ik ben het.' Zei Daniel rustgevend. Ik werd weer kalmer en hij liet mij een beetje los, maar zijn hand bleef op mijn mond. 'Kom, breng haar naar boven.' Zei Jonah. Ik was erg in de war, maar ik deed maar gewoon wat ze zeiden. 'Wat is er? Wat willen jullie?' Zei ik toen ik boven was. 'Shh! Wees nou stil!' Zei Daniel weer, dit keer een beetje geïrriteerd. Ik bleef stil, want ik wou geen onrust veroorzaken. Ik was gaan zitten op het bed waar Daniel me heen had gebracht, het was volgens mij in Jack's kamer. Ik pakte mijn telefoon om op Instagram te gaan, maar Corbyn pakte hem al af voordat hem aan kon doen. 'Hé?!' Zei ik een beetje geïrriteerd. 'Je mag je telefoon niet gebruiken, we moeten je iets vertellen. En het is geen pretje.' Zei hij terwijl zijn hoofd langzaam omlaag ging. 'Wat? Hoe bedoel je? Corbyn, wat is er aan de hand?' Zei ik. Jack, Jonah, Zach en Daniel kwamen de kamer binnenlopen. Ik zag dat Jack zijn ogen rood waren van het huilen. 'Jack? Wat is er gebeurd?' Zei ik terwijl ik naar hem rende. Jonah hield me tegen. 'Jonah? Laat me erdoor!' Zei ik boos. 'Nee, eerst praten.' Zei hij serieus, maar ook verdrietig. Ik stond daar stomverbaasd bij, maar ik ging tegenover de jongens staan, die ondertussen waren gaan zitten op het bed. 'Kan iemand mij alsjeblieft vertellen wat er aan de hand is en waarom Jack echt heel erg verdrietig is?' Zei ik een beetje geïrriteerd. 'We, we moeten, we moeten op, op tour.' Zei Daniel langzaam. 'Wat is daar zo slecht aan?' Zei ik verbaasd. 'Je mag niet mee, en we zijn voor een half jaar weg.' Zei Zach. Het leek alsof er 5 kogels door mijn hart heen gingen. Ik ging langzaam, en ook moeizaam, op de bureaustoel zitten. 'Maar, maar.' Zei ik. 'Nancy, je gaat Jack en ons voor een half jaar niet zien.' Zei Jonah. Ik voelde de tranen komen. Nee, niet huilen. Niet doen, niet zwak doen. Jij kan dit. Maar het hielp niet. Ik begin zachtjes te huilen. 'Nanc, het spijt me.' Zei Jack. 'Het maakt niet uit, je kan er niks aan doen.' Zei ik. Jack kwam naar me toe en hij gaf me een knuffel. Ik knuffelde hem stevig, alsof ik hem nooit meer zou zien en dit het laatste moment zou zijn samen. Alsof ik hem niet kon loslaten. En volgens mij had Jack dezelfde gedachtes als mij. Daar stonden we voor een minuut, maar het duurde voor mijn gevoel 1 seconde. 'Waarom kan ik dan niet mee?' Zei ik. 'Jij en Jack hebben niet echt laten weten aan mensen dat jullie daten, niet echt duidelijk zeg maar. Dan komt er drama, en dat pakt niet goed uit. En de haat is niet goed voor je.' Zei Corbyn. 'Dan kunnen we toch zeggen dat ik een verre nicht ben van Corbyn ofzo?' Zei ik. 'Dat is opzich niet zo'n slecht idee.' Zei Zach. De jongens keken hem dodelijk aan. 'Maar, we kunnen het niet riskeren.' Zei Zach er snel achteraan. 'Maar, maar, maar hoe gaat het dan met onze relatie?' Zei ik. Toen keken alle jongens met medelijden naar Jack, alsof iemand hem had beschoten maar niemand hem kon helpen. 'We, we, we. Ik kan dit niet jongens.' Zei Jack en hij liep verdrietig weg. Ik wou achter hem aan lopen, maar ik kon niet. Ik kon het gewoon niet. 'Jongens, alsjeblieft. Vertel me wat er aan de hand is.' Zei ik rustig. 'Jij en Jack, jullie, jullie moeten uit elkaar.' Zei Daniel langzaam, en zacht. Heel zacht. Ik stortte nu echt neer. Ik liet me zakken op de vloer en ik begon te huilen. En te huilen. En te huilen. Ik hoorde de jongens me troosten, maar het hielp niet. Niks hielp. Ik had Jack nodig. Ik stond met veel moeite op en ik liep de kamer uit. Naar beneden. Naar de bank. En daar zat hij. Jack. Met zijn handen over elkaar (zie foto bovenaan). Ik liep om de bank heen en ging naast hem zitten. 'Hey, gaat het?' Zei hij meteen. Ik knuffelde hem. Alsof hij mijn gedachtes kon lezen knuffelde hij mij stevig terug. Ik liet los en ik keek naar de grond. 'Ik, ik heb het gehoord.' Zei ik. 'Oh.' Was alles dat hij eruit kon brengen. Hij zette zijn hand op mijn kin en hij tilde mijn kin omhoog. Ik keek in zijn bruine ogen. Net zo bruin als de mijne. Hij verplaatste zijn hand naar mijn wang en veegde mijn tranen weg. Ik lachte zwak. 'Ik wil niet uit elkaar.' Zei hij na een lange tijd. 'Ik ook niet.' Zei ik. 'Kan ik echt niet mee? Weet ik veel, verre nicht van jullie manager ofzo?' Zei ik een beetje boos. 'Ik weet niet, het risico is te groot. Als zijn familie het gaat verraden komt er veel drama, en zoals Corbyn zei, de haat is onverdraagbaar.' Zei hij. Ik keek sip naar de grond. Toen kwam er een idee op in mijn hoofd. 'Ik heb een geweldig idee, en jullie gaan het geweldig vinden!' Zei ik enthousiast en ik liep naar boven. Naar Jack's kamer, de jongens waren er nog steeds. 'Hey Nancy, gaat het?' Zei Zach. 'Ja, ja. Gaat prima. Kunnen jullie even weg? Ga maar naar beneden naast Jack zitten. Ik heb een verrassing.' Zei ik snel. 'Uhm, oké.' Zei Jonah. Ze liepen weg en ik deed mijn laptop open. Show time...
(Ik dacht ik ga P.O.V doen want ja dat doen meer mensen, dus ja here you go)

P.O.V Jack
Ik hoorde mensen naar beneden komen. Ik keek om en ik zag de jongens. 'Hey, boys.' Zei ik. 'Hey, weet jij wat Nancy van plan is?' Zei Zach. 'Nee, geen flauw idee.' Zei ik. 'We kunnen beter iets doen om de tijd te doden. Netflix?' Zei Corbyn. 'Ja, goed idee. Santa Clarita Diet? Die is echt leuk!' (Is ie echt btw) Zei ik. 'Jaa! Die is echt leuk!' Zei Daniel. 'Jongenssss! Hallooooo!' Riep iemand opeens van boven. Het was Nancy natuurlijk. Ze kwam rennend naar beneden, vol enthousiasme. 'Haiiiiiii.' Zei ze blij. 'Uhm. Hoi.' Zeiden de jongens en ik heel gênant.

P.O.V Nancy
Ik rende naar beneden en ik groette de jongens. 'Duusssss, ik heb een verrassing. Jullie zeiden wel een paar keer tegen mij van "oh Nancy je bent zo goed in zingen, blah blah blah, je moet zangeres worden, blahdieblahdieblah" nou ja, om daarop terug te komen. Ik, uh, ik heb mijzelf een soort van aangemeld om zangeres te worden.' Zei ik opgewonden, maar ook rustig om de jongens te plagen. 'Je hebt wat?! Nancy! Dat is geweldig!' Zeiden de jongens. 'Ik was bang dat jullie het niks zouden vinden.' Zei ik opgelucht. De jongens en ik gaven elkaar knuffels en we gingen zitten. 'Maar, eh, Nancy.' Begon Daniel. 'Ja?' Zei ik. 'Nou...' Zei hij weer...

Cliffhangerrrrrr!! Ik dacht ik probeer P.O.V want ja iedereen doet het dus waarom niet🤷🏻‍♀️💪🏻
Wat gaat Daniel zeggen? Waarom heb ik me aangemeld?😱😱
Ik heb niet veel om te zeggen, maar ik hoop dat de inspiratie weer terug komt😝
Thanks voor de 391 reads omggggg!!!!!😍🤗😱
Ik zie jullie in het volgende hoofdstuk en ik hoop dat jullie hebben genoten, dit was erg lastig om te schrijven😪
Again, ik zie jullie in het volgende hoofdstuk!😂
Love you,
Nancy💚