Love Disaster ft. Charlie Puth, Shawn Mendes and Why Don't We

Hoofdstuk 29

Ik keek om en ik zag...

'Pap!' Schreeuwde ik en ik sprong in zijn armen. 'Hey, lieverd. Ik kreeg een belletje van iemand, genaamd Daniel, dat je hier was.' Zei hij. Ik keek naar Daniel en hij glimlachte naar mij. Ik knuffelde Henk (mijn vader's naam) en ik keek om hem heen. 'Waar is mam?' Vroeg ik. 'Kom maar, schat.' Riep hij naar achteren en ik keek die kant op. Ik zag een figuur. Mijn moeder! Ik rende op haar af en ik knuffelde haar stevig. 'Mam.' Huilde ik. 'Hey, lieverd.' Zei ze ook huilend. 'Dus wie zijn je vrienden?' Zei ze snikkend. 'Eerst maar Daniel, hij heeft jullie tenslotte gebeld. Daniel, Kirsten (mijn moeder's naam). En mam, Daniel.' Zei ik. 'Aangenaam kennis te maken.' Zei Daniel en hij schudde een hand met mijn moeder. 'En de rest dan?' Zei ze. 'Ja, ja. Altijd maar snel, snel, snel. Doe eens rustig.' Zei ik lachend. Ik liep naar mijn vader toe met mijn moeder. 'Mam, pap. Dit zijn Daniel, Jonah, Corbyn, Zach en Jack. Boys, dit zijn mijn ouders.' Zei ik. 'Dat is Tyler. Hij is hun manager en familie van Daniel.' Zei ik. Iedereen was handen aan het schudden en ik stond aan de zijkant. 'Jack, kan je even komen?' Vroeg ik. Jack kwam aanlopen. 'Ja, wat is er?' Vroeg hij. 'Ik, ik weet niet hoe ik mijn ouders moet vertellen dat je mijn vriendje bent. Ik ben zeg maar de jongste in het gezin en ik mocht van mijn ouders geen vriendje vroeger. Dus ik weet niet hoe ze gaan reageren.' Zei ik zenuwachtig. 'Hé, rustig. Gewoon kijken wat hun reactie is, oké?' Zei hij. 'Oké, doen we.' Zei ik en ik knuffelde hem. 'Pap, mam. Ik moet iets zeggen.' Zei ik. De rest ging weg en ik samen met mijn ouders en Jack bleven over. 'Jack is niet gewoon een vriend. Hij, hij is mijn vriendje.' Zei ik. 'Het werd tijd, jemig.' Zei mijn moeder en ze knuffelde mij. Ik was verbaasd. 'Wat is er?' Vroeg ze. 'Nee, ik had verwacht dat jullie heel streng zouden reageren. Omdat ik vroeger geen vriendje mocht en omdat ik de jongste ben in het gezin.' Zei ik. 'Dat was toen je nog op de middelbare zat, en toen was je ook nog geen 19. Je was weggegaan naar Amerika en daarvoor wilden wij eigenlijk al dat je een vriendje zou vinden. We waren dus eigenlijk aan het wachten.' Zei Henk. 'Oh.' Zei ik. 'Maakt niet uit, nu wil ik jouw even knuffelen.' Zei Kirsten tegen Jack. Ik liep naar Henk en ik knuffelde hem. 'Wat is er?' Zei hij. 'Dankje.' Zei ik. 'Voor wat?' Zei hij. 'Voor alles. Hierheen komen, blij reageren op mij een vriendje hebben, alles.' Zei ik. 'Je bent nog steeds mijn kleine meid.' Zei hij. Ik glimlachte en ik liet hem los. 'We hoorde je zingen. Ben je zangeres geworden? Zo niet, we melden je nu aan!' Zei Kirsten. 'Mam, ik ben al zangeres. Anders kon ik niet mee met de jongens op tour.' Zei ik. 'Je hebt nog steeds een geweldige stem.' Zei Henk. 'Thanks pap.' Zei ik. 'Komen jullie van jullie huis vandaan? Is het nog leuk of begint het saai te worden?' Zei ik lachend. 'Nee, je huis is nog steeds geweldig.' Zei Henk. 'Jé huis? Je bedoelt dat het jouw huis was?' Zei Jonah. 'Nee, ik was architect voor 2 jaar en toen heb ik een huis voor mijn ouders laten bouwen. Hoe is het huis in Rome en in Spanje?' Zei ik. 'Nog steeds goed.' Zei Kirsten. 'Jíj hebt huízen gemaakt?!' Zei Zach in ongeloof. 'Uhm, ja.' Zei ik. 'Ik heb best wel veel gedaan in mijn puberjaren. Best wel indrukwekkend eigenlijk.' Zei ik. 'Ja, inderdaad.' Zei Corbyn. 'Kom, sound-check is voorbij. Zullen we weer terug naar het hotel gaan?' Zei Tyler. Ik keek mijn ouders aan. Ze grijnsde en ik grijnsde terug. 'Eigenlijk heb ik een beter idee.' Zei ik grijnzend. 'Jullie kennen de weg toch niet? Laat mij jullie het prachtige Den Haag zien!' Zei ik en ik huppelde naar buiten. Toen zag ik een groep mensen staan. 'Daar is ze! Pak haar!' Riep een meisje. De groep kwam aanrennen. Ik deed snel de deuren van het stadion dicht en ik rende terug naar de jongens. 'Volgens mij staat er aan de deur een groep haters.' Zei ik hijgend. 'Kom, er is een vluchtgang.' Zei Tyler en we rende erheen. We stapte in de auto en we reden weg. 'Zullen we naar ons hotel gaan?' Vroeg ik aan Tyler. 'Ja, goed idee. Gaan je ouders mee?' Vroeg hij. 'Wij gaan weer terug naar huis. App ons als je bij het hotel bent, oké Nanc?' Zei Henk. 'Ja, pap. Doei, love you!' Zei ik en ze reden weg. De boys, Tyler en ik gingen naar het hotel en gingen naar onze kamers. 'Jemig, ik wist niet dat haters je echt zouden volgen.' Zei ik toen ik mijzelf op het bed liet vallen. 'Ja, je bent ook net een artiest.' Zei Jack. 'Shit, ik moet mijn ouders nog appen.' Zei ik. Ik appte mijn moeder dat ik bij het hotel was en ik legde mijn telefoon weg. 'Heb je chocolade?' Vroeg ik. 'Uh, nee. Hoezo?' Zei Jack. 'Ik heb zo veel zin in chocolade!' Zei ik. 'Zullen we naar de winkel?' Vroeg hij. 'Deal.' Zei ik en ik stond op. Ik pakte mijn portemonnee en mijn telefoon en die stopte ik in mijn zak. 'Kom, let's go!' Zei ik. We rende zowat naar beneden en we stapte in de auto. Jack reed en ik zette wat muziek aan. Er was tijd voor maar 1 liedje, want de winkel is niet zo erg ver weg. 'Kom, kom, kom!' Zei ik en ik rende al naar binnen. 'Ja, ja.' Zei Jack en hij rende mij achterna. Ik botste tegen iemand aan. 'Oh, sorry.' Zei ik. 'Maakte niet uit. Jack? Hey, Jacky!' Zei de persoon. Ik was erg verbaasd. 'Jack? Ken jij hem?' Vroeg ik. 'Ja, dit is...' Zei Jack...

Cliffhanger!!! Wie is het???😱😱
Thanks voor de reads en voor het nog steeds lezen van mijn o-zo-leuke boek lol😂
Ik ga verder schrijven aan hoofdstuk 30, omg btw we zijn al bij hoofdstuk 30, maar ja school zit in de weg, dus ik weet niet wanneer het nieuwe hoofdstuk komt.😂😜
Maar ja heb nog een fijne dag/middag/avond/nacht, geen flauw idee wanneer je dit leest, en ik zie jullie in het volgende hoofdstuk!👋🏼
Love you,
Nancy💚