Love Disaster ft. Charlie Puth, Shawn Mendes and Why Don't We

Hoofdstuk 31

Het enige wat ik nog hoorde was...

'Ik heb haar!' Zei de persoon. Die stem klonk zo bekend. 'Lekker, Charlie!' Zei iemand anders. Charlie, die klootzak. Toen werd alles zwart.

Ik werd wakker in een bekende kamer. Ik wou rechtop gaan zitten, maar dat ging niet. Ik keek naar mijn armen en ik zag touw. Hij had me vastgebonden! Ik probeerde los te komen, maar het lukte niet. 'Jack, waar ben je?' Fluisterde ik zacht tegen mezelf. 'Je bent wakker.' Zei iemand. Charlie. 'Wat wil je?' Zei ik boos. 'Niks, alleen jouw pijn doen. Net zoals jij dat bij mij deed.' Zei hij. Ik keek naar zijn hand en hij had iets vast. Een mes. 'Charlie, nee. Alsjeblieft, doe het niet. Wat wil je van me!!' Schreeuwde ik. 'Zoals ik net al zei, je pijn doen. Jij brak mijn hart en je sloeg mijn kaak erg hard. Nu geeft ik je al die pijn terug.' Zei hij grijnzend. 'Je krijgt hier spijt van.' Zei ik pissig. 'Dat zien we nog wel.' Zei hij grijnzend (zie foto bovenaan) en hij liep naar mij toe.

P.O.V Jack
'Nancy! Nancy, waar ben je?!' Riep ik door het veld heen. De boys en ik waren opzoek naar Nancy, want ze had me gebeld. 'Weet je zeker dat ze hier was?' Zei Jonah. 'Ja, dude! Hier was haar laatste locatie!' Zei ik, een beetje pissig. 'Hey! Wij vinden het ook kut dat Nancy er niet is! Doe effe rustig, man! Anders vinden we haar nooit!' Zei Zach. 'Sorry, ik ben gewoon bezorgd!' Zei ik weer. 'Rustig aan, bro. We vinden haar wel.' Zei Daniel. Ik knikte en we zochten verder. 'Guys! Kom hier kijken!' Riep Corbyn. We rende naar Corbyn toe en we keken naar de plek. 'Een doekje, serieus? Daarvoor roep je me? Ik wil Nancy vinden, niet kijken naar vuilnis!' Zei ik boos en ik wou weglopen. 'Wacht nou! Ruik er voorzichtig aan, geloof me.' Zei Corbyn. Pissig liep ik naar het doekje en ik rook er voorzichtig aan. Ik liet meteen het doekje vallen. 'Slaapmiddel!' Zei ik. 'Ja, waarschijnlijk gebruikt om haar te laten slapen.' Zei Corbyn. 'Goed gevonden, Corbyn. Laten we uitvinden waar ze heen gingen en wie ze zijn.' Zei Jonah. 'Zoeken jullie een groep mensen dat met een meisje is weggegaan?' Vroeg iemand. 'Shawn! Weet je wie het was en waar ze heen gingen?' Zei ik. 'Ja, het was Charlie. De groep maakt niet uit, maar je moet snel naar mijn kamer gaan. We zitten in jullie hotel. Charlie wou wraak nemen, maar jullie gingen naar Nederland, dus Charlie ging achter jullie aan. Hij gaat niet bepaald lief zijn. Ik kon niks zeggen, sorry. Anders zou Charlie mijn leven zuur maken.' Zei Shawn. 'Dankje, dankje, dankje.' Zei ik en ik rende weg naar de auto. De jongens begrepen het en rende achter mij aan. We reden als een gek naar het hotel en gingen naar de balie. 'Hoi, heeft u iemand gezien met een meisje? Het meisje sliep als het goed is.' Vroeg ik hijgend. 'Uhm, ja. Ze gingen naar kamer 107, tweede verdieping. Hoezo?' Vroeg de vrouw. Voordat ze haar zin kon afmaken waren we al weggerend. We hoorde een keiharde schreeuw. Nancy. Ik besloot harder te rennen. 'Boys, nemen jullie de lift?' Zei ik en ik rende de trap op. Ik liep naar kamer 107 en ik trapte de deur in. Daar lag ze. Vastgebonden op bed. Overal sneeën over haar lichaam. En Charlie. Tegenover haar te grijnzen.

P.O.V Nancy
'Ahhh!' Schreeuwde ik. De pijn was onverdraagbaar. 'Hou je mond! Niemand mag je horen! Dan moet je maar erger gesneden worden.' Zei Charlie grijnzend. Hij sneed weer in mijn huid. Tranen liepen uit mijn ogen. Toen werd de deur open getrapt. Jack. Ik keek hem met zielige ogen aan. 'Jij.' Zei Jack met een lage stem terwijl hij naar Charlie keek. 'Kijk eens wie er is komen opdagen. Klaar om te vechten als een man?' Zei Charlie uitdagend. Hij gooide het mes op bed, hij deed het zo dat het in mijn been stak. 'Ahh!' Schreeuwde ik. Jack rende op Charlie af en stootte hem op de grond. 'Nancy!' Zei Daniel en hij maakte me los. Ik kon niks bewegen, dus Jonah pakte me op. 'Boys, laat ze gaan. Maar stap in als het mis gaat.' Zei Jonah. De boys bleven bij Charlie en Jack, en Jonah droeg me naar beneden. We liepen naar buiten en hij zette me in de auto. Ik was de hele weg naar het ziekenhuis muisstil en ik bewoog geen millimeter. 'Gaat het een beetje?' Vroeg Jonah. 'Ik, ik. Ik weet het niet.' Zei ik zacht. Hij pakte mijn hand vast. 'Ik breng je naar het ziekenhuis, het komt goed.' Zei hij. Ik lachte zwak. We kwamen aan en Jonah tilde me naar binnen. Hij liep naar de balie. 'Hallo mevrouw, ik heb een ernstig gewonde. Ik heb meteen EHBO nodig.' Zei Jonah snel. 'Ik bel iemand van de EHBO op.' Zei ze en ze pakte de telefoon op. Er kwam ineens een steek in mijn been. 'Au!' Schreeuwde ik keihard. 'Nancy! Gaat het?' Zei Jonah en hij legde me neer op de vloer. Ik keek naar het mes dat in mijn been zat. 'Ik haal het eruit.' Zei Jonah. 'Nee! Dan bloed ik dood.' Zei ik zacht. 'EHBO is er! Wie is er gewond?' Riep iemand. 'Ja, hier!' Riep Jonah. 'Snel! Haal een brancard!' Riep de man. 'Blijf bij me.' Zei Jonah. Ik knikte. Twee mannen tilde me op en legde me neer op een bed. 'Meneer, u kan niet mee.' Zei iemand tegen Jonah. 'Nee, alsjeblieft. Mag hij alsjeblieft mee?' Zei ik. De man twijfelde. 'Nou, ja. Oké, dan.' Zei hij mompelend. Ik werd een operatiekamer ingebracht. 'Wat is de schade?' Zei een vrouw. 'Overal sneeën en een mes in haar been.' Zei een andere man. Ik keek naar mijn been en het mes zat er zelfs dieper in. Jonah hurkte zo dat hij mij aankeek. 'Het komt goed.' Zei hij zacht. Ik knikte. 'Maar dat kan toch niet! Dat is levensgevaarlijk, letterlijk!' Riep een vrouw. 'Wat?' Vroeg ik. 'Niks, laat maar.' Zei ze. 'Het gaat hier om mijn lichaam, dus je gaat het me nu vertellen!' Riep ik boos. 'We moeten je bij bewustzijn houden als we de operatie willen doen.' Zei ze rustig. Ik dacht even na en zei...

Cliffhanger!!! Wat ga ik zeggen??😱😱
Ik heb morgen een bio toets en ik had vandaag een Frans toets. Frans ging wel goed, maar bio ben ik echt bang voor dat ik het verpruts😩😩
Maar ja, thanks voor de reads en voor het lezen!!
Ik zie jullie in het volgende hoofdstuk! (Btw kunnen jullie mij corrigeren op spelfouten, ty)
Love you,
Nancy💚