Love Disaster ft. Charlie Puth, Shawn Mendes and Why Don't We

Hoofdstuk 28

'We gaan naar...' Begon hij...

'We gaan naar Den Haag, waar je woonde.' Zei Corbyn. 'Wat? Maar, maar daar wonen mijn ouders ook! Wacht, kan ik dan mijn ouders zien?' Zei ik twijfelend. 'Ja, dat was de bedoeling.' Zei Jonah. 'Woehoe!' Riep ik en ik sprong de jongens in de armen. 'Dankje, dankje, dankje!' Zei ik. 'Alsjeblieft, Nany.' Zei Jack. Ik ging weer zitten en er kwam een vrouw met eten langs. 'Willen jullie wat eten of drinken?' Vroeg de vrouw. 'Ja, wat water alsjeblieft.' Zei ik. 'Ik ook, alsjeblieft.' Zeiden de jongens. De vrouw gaf ons water en ze ging weer weg. Ik deed mijn muziek ietsjes harder en mijn ogen begonnen moe te worden. Even later viel ik weer in slaap.

'Nany, raar eens waar we zijn?' Zei Jack in mijn oor. Ik sprong op. 'Oh my god, zijn we er?! Zijn we op Rotterdam The Hague AirPort?! Oh my god, zijn we er?!' Vroeg ik enthousiast. 'Ja, we zijn er.' Zei hij. Ik sprong hem in zijn armen. 'Oh, Jack. Dankje, dankje, dankje dat ik mee mag op tour!' Zei ik. 'Altijd, lieverd.' Zei hij en hij gaf een kus om mijn wang. Ik pakte mijn tas en ik stapte het vliegtuig uit. Ik bedankte de piloot en ik liep richting de koffers. Daar pakte ik mijn koffer en liep ik richting de jongens. Die stonden in het café net een foto te nemen (zie foto bovenaan). In het café dronken we wat en toen waren we weer onderweg. Jonah had een auto gehuurd, want dat was makkelijker. 'Nancy? Jij kent de weg hier toch? Kan je ons brengen naar het hotel?' Vroeg Corbyn. 'Tuurlijk, ik ken Den Haag als mijn broekzak. Nou ja, bijna.' Zei ik en ik legde mijn koffer in de kofferbak. Ik ging zitten in de auto en de jongens ook. 'Riemen om, hier zijn ze daar erg streng in.' Zei ik terwijl ik mijn riem omdeed. De jongens deden hetzelfde en we waren onderweg.

*skip de autorit, want ik heb er geen zin in lol*

We waren aangekomen bij het hotel. 'Hey, daar zijn jullie! Jongens, ik zei toch dat ze niet mee mocht?' Zei Tyler toen we daar kwamen. 'Ja, maar ze is onze gast op tour. Ze is namelijk een zangeres.' Zei Daniel. 'Nou, vooruit met de geit. Ik heb de indeling al gemaakt, maar ik verander hem wel.' Zei Tyler. 'Jonah met Corbyn, Zach met Daniel en Jack met, wat is je naam eigenlijk?' Zei Tyler. 'Nancy.' Zei ik. 'Juist, Jack met Nancy. Ik ga wel bij Daniel, want we kunnen niet nog een kamer in gebruik nemen.' Zei Tyler weer. We kregen onze sleutels en we liepen naar onze kamers. Jack zette zijn spullen neer en ik ook. We hadden besloten dat de badkamer eerst voor Jack was en daarna voor mij, elke dag zou dit zo zijn. Behalve als we moeten plassen natuurlijk. De andere jongens waren al klaar, maar Jack en ik nog niet. 'Heb je er zin in?' Vroeg Jack. 'Ja, maar ik ben wel zenuwachtig.' Zei ik verlegen. Waarom doe ik nou weer verlegen tegen Jack? 'Maakt niet uit, ik was ook verlegen op mijn eerst show.' Zei Jack. 'Echt?' Zei ik ongelovig. 'Ja, en niet zo'n beetje ook.' Begon hij. 'Ik was letterlijk aan het trillen en de jongens waren super chill erover. Toen kwam Zach naar mij toe en zei dat het niet erg is, als ik er maar vanaf kom. En dat is gelukt, nu heb ik nooit meer plankenkoorts.' Zei hij. 'Wow, dat wist ik niet. Thanks, bubba.' Zei ik. 'Graag gedaan, maar nu moeten we opschieten!' Zei hij en hij pakte zijn koffer weer uit. Na een tijdje waren we klaar en liepen we naar beneden, waar de andere stonden. 'Hé, hé! Eindelijk zijn jullie er! Kom, we zijn laat.' Zei Tyler en hij liep meteen weer weg. Daniel en Jonah gingen bij Tyler in de auto en Corbyn en Zach bij Jack en mij. Ik ging voorop, want we moesten naar het Cars Jeans Stadion. Dat is het voetbalstadion van ADO Den Haag. Eenmaal daar, parkeerde we onze auto's en gingen we naar binnen. Dit was erg raar. Ik was gewend om een voetbalveld te zien, en daarmee heel veel gras. Maar er was geen sprietje gras te bekennen. Ik hoop dat ze het gras heel hebben gelaten. 'Het gras is nog heel, relax.' Zei Tyler, alsof hij mijn gedachtes kon lezen. We liepen naar het podium toe om een sound-check te doen. 'Weet je wat, jongens? Sinds Nancy onze gast is, moet zij maar eens een sound-check doen. Toch?' Zei Zach plagend. 'Ja, eigenlijk wel.' Zei Corbyn. 'Ik vind het ook.' Zei Daniel. 'En ik ook.' Zeiden Tyler en Jonah. 'Ja, mee eens.' Zei Jack. 'Oké, prima. Jullie willen mijn stem horen zeker, of niet soms?' Zei ik. Ze keken overal, behalve naar mij. Ik lachte en ik liep het podium op. 'Dus, hebben jullie een request?' Zei ik in de microfoon. 'Hallelujah, leuk om te zingen. Wel die van Pentatonix!' Zei Zach. 'Oké, plezier met luisteren.' Zei ik plagend. De gitarist en de drummer begonnen te spelen. De pianist kwam er later ook bij. 'I've heard there was a secret chord, that David played and it pleased the lord. But you don't really care for music, do you?' Begon ik. Meteen vielen hun kaken naar beneden. Ik ging glimlachend door. 'It goes like this, the fourth, the fifth. The minor fall and the major lift. The baffled king composing Hallelujah.' Zong ik. 'Hallelujah, Hallelujah, Hallelujah, Halleluuuujaah.' Zong ik weer. 'Oké, sound-check is goed. Mooie stem.' Zei de drummer nadat ik klaar was met de zin. 'Oh, oké. Bedankt.' Zei ik en ik liep van het podium af. 'Was dat goed?' Vroeg ik. 'Goed? Dat was geweldig!' Zei Jack en hij draaide mij in het rond. Ik lachte. 'Dat was echt heel goed, Nancy! Ik wist wel dat je kon zingen, maar zó goed wist ik niet.' Zei Daniel. 'Thanks, Dani.' Zei ik. Toen tikte iemand op mijn schouder. Ik keek om en ik zag...

Cliffhangerrrrr!!!!! Wie zie ik??😱😱
Thanks voor de readdssssssss!!!🤗🤗
Ik heb niet veel om te zeggen, maar ja thanks voor het lezen lol😂😜
Ik zie jullie in het volgende hoofdstuk!👋🏼
Love you,
Nancy💚