A British Love Interest (Ft. Harry Styles)

Dat komt ervan als je niet kijkt wie je belt!

Het is vrijdag, elf uur 's avonds. Harry heeft me vandaag bekend dat hij in een bekende band, One Direction zit. Maar dat maakt mij niets uit. Ik ga hem niet ineens zien als een popster met miljoenen meisjes rond hem. Nee. Hij is de lieve, grappige Harry die mij altijd zo lief behandeld. Mijn vriend. De naam 'One Direction' kwam me wel bekend voor. Ik heb me voorgenomen om het nooit te googlen, want dan zou ik toch hem beginnen te zien die miljoenen meisjes denken zo goed te kennen. Nee. Ik ga me niet laten meeslepen door roddels. Dat is gewoon niet wie ik ben. Ik heb de muziek ook niet opgezocht, maar toen ik de bandnaam in mijn hoofd doorzocht kwam ik erachter dat ik toch een paar liedjes van hun ken. 'What Makes You Beautiful', 'One Thing', 'Kiss You', 'Little Things', 'Live While We're Young', 'One Way Or Another (Teenage Kicks)', 'Best Song Ever', 'Midnight Memories,' 'Diana', en dan natuurlijk 'Story Of My Life'. Ik kende de groep wel, maar zoals bijna altijd heb ik geen idee hoe de artiesten eruit zien. Buiten Ed Sheeran, Beyoncé, Rihanna, Justin Timberlake en de mannen van Coldplay toch. Maar zoals ik al zei heb ik er vandaag even aan gedacht, maar daar ga ik het ook bij laten. Ik vind dat Harry er goed aan heeft gedaan het me nu pas te vertellen. Nu zie ik hem als een hele goede vriend van me, in plaats als een bandlid van een of andere groep. Maar ik ben nog blijer dat hij het me toch verteld heeft. Dat wilt zeggen dat hij me vertrouwt, toch? Als ik dat allemaal in mijn dagboek neerpen verschijnen er blosjes op mijn wangen. Ik zucht. Ik bloos altijd zo verschrikkelijk snel! Mijn wangen worden dan warm en dan kijk ik verlegen naar mijn schoenen. Dat verlegen kantje is maar een kantje, want voor de rest sta ik sterk in mijn schoenen. Toen ik zo'n vier maanden geleden mijn toenmalig vriendje Ethan zag zoenen met een voor mij onbekend meisje had ik een glas champagne gepakt en het over zijn hoofd gegoten. Hij had me geschrokken aangekeken. Hij had totaal niet verwacht dat ik hem gezien had. En met het meisje had ik echt te doen gehad. Ze was me meteen nagerend om te zeggen dat ze dacht dat hij vrijgezel was. Ik had gezegd dat ik dat wel dacht. Het meisje was daarop een cocktail van de bar gaan halen en had het op haar beurt dan opnieuw over zijn blonde lokken gegoten. Ik had het meteen uitgemaakt, en het meisje had meteen mijn voorbeeld gevolgd. Ze had zich nog eens bij mij verontschuldigd en liep toen aangedaan weg. Even erna kwam ik erachter dat het meisje Sasha heet en bij me op school zat toen. Ze had me op Facebook laten weten dat Ethan haar bleef bellen om vergiffenis te vragen, en dat als hij mij zou bellen ik niet moest toehappen. Ik had haar bedankt om me dat te zeggen. Luttele seconden na Sasha's berichtje was binnengekomen rilde mijn telefoon al. Ethan. Tot mijn grootste ongenoegen belt hij me nu nog steeds. Bijna dagelijks. Ik neem nooit op, maar het blijft vervelend. Ik ben over hem-al sinds een week na ik hem betrapt had- maar het is alsof ik van hem niet mag doorgaan met mijn leven. Het is super irritant. Maar waar ik dus was gebleven is dat ik vrij sterk in mijn schoenen sta. Wat vrij vreemd blijft als je denkt aan hoe snel ik rood kleur als ik bij Harry ben. En ik ben NIET verliefd op hem, dagboek, dus het blijft zo vreemd.

Ik stop met schrijven als mijn telefoon zoemt. Het is... Ethan. Geïrriteerd druk ik op 'weiger' en wil ik mijn pen weer nemen, maar meteen gaat mijn telefoon weer over... En het is Ethan weer. Ik leg mijn dagboek weg en zet mijn iPhone op stil. Dan doe ik mijn oversized Minnie Mouse T-shirt aan met klein broekje dat ik als pyjama gebruik. Mijn haren doe ik in een slordige dot en ik loop naar beneden om televisie te kijken. Ik ben nog net op tijd voor een van mijn favoriete series, 'Grey's Anatomy'. Zo. Ik ga die Ethan mijn avond écht niet laten verknallen.

Of.. Toch wel, want mijn iPhone zoemt weer. Ik wil net op 'weigeren' drukken als ik bedenk dat ik misschien moet opnemen, misschien is dat het beste. 'Ethan laat me alsjeblíéft met rust! Ik wil niets meer met je te maken hebben,' zeg ik. 'O? Wie is Ethan? Moet ik hem kennen?' Ik sla mezelf voor mijn hoofd als ik Harry's typische lage stem hoor. 'O mijn God... Ik schaam me dood nu...' Piep ik. Ik hoor hem grinniken. 'Neenee. Vertel me maar over die Ethan. Nu ben ik benieuwd...' Begint hij plagerig. Ik zucht. 'Ethan is mijn ex,' zeg ik. 'Tjee... Je klinkt alsof je hem echt haat... Wat heeft hij gedaan?' Vraagt hij, 'Kon hij niet zoenen?' Ik lach om zijn reactie. 'Nee. Hij had me bedrogen. Ik heb hem betrapt,' zeg ik. Harry is even stil. 'Sorry, Ellie... Ik wist het niet...' Zegt hij verlegen. Ik vind zijn nieuwe bijnaam voor me, Ellie, wel leuk. 'Maakt niet uit,' zeg ik,'Ik heb hem teruggepakt,' zeg ik mysterieus. 'O! Zeg het me eens!' Roept Harry enthousiast en nieuwsgierig. 'Ik heb misschien champagne over hem gegooid...' Begin ik. Ik hoor Harry aan de andere kant van de lijn zich aan het doodlachen is. 'Meen je dat nu?' Hoor ik hem nog steeds lachend vragen. 'Ja,' ik lach ondertussen met hem mee, 'En het meisje waarmee hij zoende had daarna ook meteen een cocktail over hem uitgegoten.' Harry schiet weer in de lach. 'Dat is...' Zegt hij, uitgeput van het lachen, 'Dat is hilarisch!' Ik haal mijn schouders op, ook al ziet hij dat niet. 'Maar het is al zo'n vier maanden geleden dat ik hem betrapte en hij belt me nog steeds bijna elke avond om hem te vergeven...' Zeg ik. 'O,' hoor ik Harry medelevend zeggen, 'Ben je nog niet over hem heen, dan?' 'Neenee!' Zeg ik snel, 'Maar hij is nog niet over mij, zo te zien.'

'Tja...' Antwoordt Harry, 'Je bent ook heel aardig... Ik denk niet dat ik iemand zoals jij zo snel liet weggaan...' Begint hij. Ik ben blij dat hij dat over de telefoon zei, want ik begin weer te blozen. 'Dat is heel lief van je,' zeg ik. Ik hoor Harry lachen. 'Tja... Je bent mijn enige vriendin hier, ik moet je toch wel beschermen, niet?' Ik lach. 'En toch is het heel lief van je,' zeg ik. Harry lacht lief. 'Oké dan...' Zegt hij, 'Slaapwel, Ellie.'

'Tot morgen, Harry!'

Ik leg de telefoon af en betrap mezelf dat ik nog steeds glimlach. Harry heeft me zojuist een groot compliment gegeven. En ik ben er heel blij mee.