A British Love Interest (Ft. Harry Styles)

Hakuna Matata

De slotsscène eindigt. Ik draai mijn hoofd en kijk Harry aan. 'Wat vond je ervan?' Vraag ik. Hij kijkt me recht in mijn ogen aan. Zijn felle groene ogen lachen. 'Het viel wel mee...' zegt hij. Ik stomp hem plagerig. 'Je vond hem goed, of niet soms? Zeg maar, ik kan wel een geheim bewaren.' Hij knikt. 'Oké, die film was goed. Nu blij?'

'Meer dan blij.'

Harry haalt zijn arm van de rand van de zetel af. Blijkbaar heeft zijn arm de hele tijd achter mij gelegen. Hij haalt zijn hand door zijn wilde krullen en legt zijn hand dan terug. 'Welke wil je nu zien?' Vraagt hij. Ik haal mijn schouders op. Ik zie dat 'The Lion King' op de grond ligt. Ik wijs er met mijn voet naar. 'Onlangs nog naar gekeken?' Vraag ik. Hij schudt zijn hoofd. 'Nee, jammer genoeg niet. Het is een van mijn favorieten,' zegt hij weer een beetje verlegen. Ik glimlach en kijk naar de grond. Ik heb ook altijd van 'The Lion King' gehouden. 'Wil je die kijken?' Vraag ik. Zijn ogen stralen opnieuw. 'Zou je dat echt willen?' Vraagt hij enthousiast. 'Natuurlijk!' Zeg ik, 'Hakuna matata.'

'Het betekent "geen zorgen", zegt Harry meteen. Ik lach. 'Een levensmotto,' antwoord ik gniffelend. 'Natuurlijk!' zegt hij meteen. Zijn ogen staan nog steeds vol vreugde als hij de film uit het hoesje haalt. Hij zet het op, en komt weer naast me zitten.

Als het liedje 'Hakuna Matata' op staat zingen we allebei enthousiast mee. 'Hakuna matata.

Het is maar hoe je 't ziet.

Je hebt geen zorgen, zorg maar dat je geniet!

't Is een theorie, filosofie...

Hakuna matata.'

Ik lach en geef hem een knuffel. 'Dank je,' fluister ik.

'Waarvoor?' vraagt hij meteen.

'Normaal gezien zou ik helemaal alleen zijn, en als jij er bent voel ik me nooit alleen,' zeg ik. Hij glimlacht. 'Ik zou normaal ook alleen zijn, maar ik ben blij dat je er bent,' zegt hij. Dan haalt hij een van mijn lange blonde haren weg van mijn rechteroor, en fluistert er dan in: 'Ik zal er altijd voor zorgen dat je nooit alleen bent. Nog niet voor één seconde.'

Ik glimlach en nestel me dan in zijn armen. Ik hoor de tekst van de film nog, maar heb mijn ogen gesloten. Mijn wangen voelen warm aan, maar ik schaam me er voor één keertje niet voor. Ik bloos gewoon snel, en ik ben er vrij zeker van dat Harry dat niet vreemd vindt, zoals sommigen. Hij accepteert me, en daar ben ik hem heel dankbaar voor. Als ik mijn ogen opendoe zie ik dat hij naar me kijkt met zijn felgroene ogen. Hij schenkt me een glimlach. Ik lach naar hem terug, en kruip lichtjes omhoog. Ik zet me terug recht, en voel dat zijn arm zachtjes van mijn schouder afglijdt en terug rust op de leuning achter me.

De laatste scéne loopt ten einde. 'Wil je iets eten?' Vraagt hij. Ik haal mijn schouders op. 'Wil je dat ik Thais bestel?' Vraagt hij dan. Ik knik. 'Klinkt goed,' zeg ik. Hij staat op en neemt zijn telefoon en zoekt het nummer op. Dan kijkt hij op de site van het restaurant. Hij geeft me zijn iPhone, zodat ik de kaart kan zien. Ik zeg hem mijn keuze en hij tikt het nummer in.

Als de bezorger komt hebben we al een nieuwe film klaarliggen. We zitten in de zetel terwijl we lachend eten. Harry had 'The Hangover Part III' gekozen. Ik had de twee eerste films al gezien, maar het laatste deel nog niet. Dus daar zitten we dan, te lachen in zijn zetel met half afgekoeld Thais afhaaleten op onze schoot. Ik zit te staren naar Bradley Cooper, die Phil in de film vertolkt. 'Starstruck?' Vraagt hij. 'Zijn ogen...' Antwoord ik afwezig, doelend op de helblauwe ogen die me van het scherm aankijken. Hij rolt zijn ogen. 'O? Alsof jij geen ster knap vindt?!' Zeg ik. Hij glimlacht. 'Jennifer Lawrence ziet er niet mis uit,' zegt hij. Ik lach. 'Perfect!' Zeg ik dan, 'Dan moeten we 'Silver Linings Playbook' kijken! Dat is met Bradley Cooper én Jennifer Lawrence.' Hij knikt. 'Ja, toen Jennifer gevallen is op het podium op de Oscars-uitreiking heb ik de film meteen gekocht. En gelukkig voor jou heb ik hem nog niet gekeken.' Ik lach. 'Ik heb de trailer gezien, maar hem ook nog niet gekeken. Volgende film?'

Hij knikt. 'Volgende film,' zegt hij instemmend. Ik kijk op mijn horloge. Het is halfnegen. Één film gaat nog wel, we wonen vrij dicht bij elkaar, en er zijn lichten onderweg. De film loopt ten einde en haalt meteen 'Silver Linings Playbook' bij. Hij zet de film op, en ik zoek meteen de felblauwe ogen van Bradley. W.A.U.W. Ik voel Harry's plagerige blik priemen, maar negeer het. 'Heb je een streepje voor blauwe ogen?' vraagt hij dan. Ik schud mijn hoofd. 'Voor mooie ogen, maar ik ben meer voor persoonlijkheid,' zeg ik eerlijk. 'Dat verklaart die stalker van je,' antwoordt hij. 'Hey!' zeg ik verontwaardigd, 'Dat was een fout. Ik hoop dat ik er van geleerd heb,' fluister ik dan, bijna onverstaanbaar. Harry legt zijn hand geruststellend op mijn schouder. 'Ik hoop het ook,' zegt hij, meer voor zichzelf dan voor mij. 'Sorry,' zegt hij dan, 'Dat was misschien niet zo slim om te zeggen.' Ik schud mijn hoofd. 'Je hebt gelijk, het is een vervelende stalker,' lach ik. 'Heb je nog van hem gehoord?'

'Nee,' lach ik, 'Je was blijkbaar heel overtuigend.' Er verschijnt een trotse glimlach op Harry's gezicht. 'Dat was de bedoeling,' zegt hij met een knipoog. 'Wat zag je eigenlijk in hem?' Vraagt hij dan. Ik haal mijn schouders op. 'Hij zei mooie dingen...' zeg ik, 'Maar het waren maar woorden, dat weet ik nu.'

Harry neemt mijn kin met zijn wijsvinger en duim vast. Hij dwingt me om hem aan te kijken. 'Niet meer in trappen, ik wil je niet zien lijden.' Ik glimlach. 'Dat is lief van je,' zeg ik. Ik geeuw. 'Ben je moe?' Vraagt hij. 'Een beetje,' geef ik toe. Hij glimlacht lief. 'Kom maar hier dan,' zegt hij terwijl hij zijn arm op mijn middel legt. Ik kruip tegen hem aan en leg mijn hoofd op zijn borstkas. Ik val glimlachend in slaap.