A British Love Interest (Ft. Harry Styles)

This is the start of something beautiful (Harry's POV)

Harry's POV

Ik lach. 'Meer dan perfect zelfs.' Ella's lippen zijn nog steeds maar een paar centimeter van de mijne af. Ik moet het toegeven: ik vind ze geweldig. Ik weet niet zeker of ik wel 'gewoon vrienden' wil zijn. Ik vind haar leuk. Meer dan dat zelfs, ik hou van haar. Ik weet het: het klinkt stom, want ik ken haar nog niet zo superlang, maar ik weet dat ze speciaal is. Zo eentje uit de miljoen. Ik zou zó graag die paar centimeter tussen ons overbruggen, maar ik houd me in. Dit is niet het moment. Ik wil niet dat ze denkt dat ik zo maar om het even elke meid zoen. Dus ik wacht. Ik wacht en ben gebrand haar de mijne te maken. Maar niet door haar gewoon te kussen, nee. Als het moment daar is, dan doe ik zo'n befaamd romantisch gebaar als in die cliché films. Ik weet dat Ella daarvan houdt, en dat maakt duidelijk dat ze echt speciaal is voor me. Want God, dat is ze ook. Ze zwaait met haar hand voor mijn ogen. 'Aarde aan Harry!' Lacht ze. Ik lach terug. Het verbaast me hoe licht ze is. Ja, ze is klein en slank, maar zo licht? Wat ik alleszins weet is dat ik zo úren kan liggen. Ze heeft zich een beetje verplaatst, en is langs me komen liggen, met haar hoofd op mijn borstkas. 'Wanneer komen je ouders eigenlijk thuis?' Vraagt ze. Ze kijkt lichtjes op, zodat ik recht in haar prachtige blauwe ogen kijk.
'Oh. Wist je dat niet? Mijn ouders wonen hier niet, maar zo'n vijf mijl verderop. Dicht, maar toch heb ik zo nog vrijheid, snap je?' Ze knikt. Ze kijkt naar het plafond. 'Wat kijk ik daarnaar uit. Mijn eigen plek. Begrijp me niet verkeerd, mijn ouders zijn geweldig, het is alleen...'
'Soms een beetje té veel?' Vraag ik.
Ze zucht. 'Iemand die me begrijpt.'
Ik kan er niets aan doen, de woorden rollen gewoon uit mijn mond: 'Weet je, El, die keren dat het je te veel wordt, kom dan gewoon naar hier. Bij je maffe vriend Harry.' Ze lacht en tikt op mijn neus. 'Daar hou ik je aan!'
En weer ben ik bewust van de minieme afstand tussen ons, en hoe graag ik die laatste centimeters wil overbruggen. Ze kan het echt niet helpen, denk ik, ze is gewoon zichzelf. Ze is zo spontaan en lief van zichzelf.
Ik ben bang dat ik te opvallend naar haar zal kijken, dus vraag ik: 'Wil je nog een film kijken?' Ze knikt. 'Is goed!' En ze toont haar prachtige lach weer, degene waarvoor ik vrijwel meteen voor ben gesmolten.
'Welke wil je zien?' Vraagt ze. En dan besef ik pas dat als we een nieuwe film gaan opzetten, een van ons twee moet opstaan. Net nu ze zo in mijn armen ligt, en ze zich echt op haar gemak lijkt te voelen. Ik kan mezelf wel voor mijn gezicht slaan. Ik zal dit perfecte moment moeten beëindigen. En dat wil ik totaal niet. Ik moet meteen denken aan het liedje van Ed Sheeran: 'This'. This is the start of something beautiful. Ik hoop het. Echt.
Ik hoop dat dit het begin is van iets moois, en ik hoop dat ik haar snel de mijne mag gaan noemen.
Ze zet zich recht. 'Ik zal wel kijken,' lacht ze. Ze staat op, en loopt meteen naar mijn filmkast. 'Mmmm...' Zegt ze, 'Wat denk je van 'The Social Network'? Het is met Justin Timberlake, en ik heb deze nog niet gezien.' Ik staar haar met grote ogen aan. 'Dat méén je niet,' antwoord ik. Ze kijkt verlegen naar beneden.
'Toch wel,' zegt ze met een klein stemmetje. Ik sta op en ga naast haar staan. 'Daar gaan we dan snel verandering in brengen,' zeg ik. Ik neem de dvd van haar over, en zet hem klaar, en dan ga ik terug in de zetel liggen, wachtend tot de film begint. En tot mijn grootste vreugde kruipt Ella automatisch weer zo tegen me aan als daarnet.