Ik sta aan zijn deur in een zwart topje met Je t'aime erop, en een lichtblauwe skinny jeans. Mijn van nature golvende haren hangen gewoon losjes op mijn rug. Ik heb rode hakken aangedaan, aangezien ik klein ben. Ik klop op de deur. Ik zie door het schuifraam dat Harry naar buiten kijkt , en dat hij lacht wanneer hij me ziet. Hij doet meteen open en omhelst me stevig. Lachend beantwoord ik zijn omhelzing. 'Ook hallo!' Lach ik. Hij laat me los en doet een stap naar achter, om me te bekijken. Hij fluit. 'Jeeeezus, El! Je bent weer zo mooi vandaag!' Ik rol met mijn ogen. 'Wéér?' Vraag ik. Hij knikt. Hij doet de deur verder open, en gebaart me om binnen te komen. Ik geef hem lachend een kus op zijn wang. Ik giechel als ik zie dat ik een afdruk heb achtergelaten op zijn wang, en sla mijn hand voor mijn mond. Hij veegt met de muis van zijn hand de rode lippenstift van zijn wang af. Hij mompelt iets voor zich uit wat lijkt op 'Mag wel vaker gebeuren', maar als ik vraag of hij dat wil herhalen, zegt hij niets. Hij gaat op zijn zetel zitten, en klopt op de plaats langs hem. 'Zin om een film te kijken? Eentje waarbij je níét in slaap valt?' Ik voel mijn wangen rood worden. '...Sorry...' Zeg ik verlegen. Hij slaat speels zijn arm rond me heen en lacht. 'Je bent schattig als je verlegen bent,' zegt hij terwijl hij me port. Ik sla mijn ogen neer. 'Dat is niet grappig!' Zeg ik, maar mijn stem slaat omhoog, waardoor ik nog roder word. Harry moet weer lachen. 'O jawel!' Zegt hij. Dan wijst hij naar mijn shirt. 'Je t'aime, hè? Frans, toch? Van wie hou je?' Vraagt hij op een plagerige toon. Ik rol met mijn ogen. 'En wie zou ik zijn om dat jou te vertellen?' vraag ik speels. Hij maakt een pruillipje en zet puppy-ogen op. 'Mijn allerbeste vriendin!' zegt hij. Ik moet lachen. Hij lijkt wel net een kleuter! 'Laten we het erop houden dat ik op dit moment niet verliefd ben, goed?' Vraag ik. Hij kijkt me teleurgesteld aan. 'Ennn, euh, zou je verliefd op mij kunnen zijn?' Vraagt hij. Ik moet lachen, en geef hem een stomp. 'Je bent echt een idioot!' Lach ik. Hij lacht met me mee, maar vraagt dan: 'Is dat een nee?' Hij lijkt echt het woord 'stoppen' niet te kennen, dus doe ik met hem mee. 'Stel dat ik verliefd op je was, wat zou je daarmee doen?' Vraag ik.
'Ik zou... Mmm... Ik weet het niet,' zegt hij. 'Dat bedoel ik! We weten niet wat er dan gebeurt, dus ik geloof dat ik nog even gewoon je irritante vriendin blijf,' zeg ik met een grijns op mijn gezicht. Maar de vragen spoken ondertussen wel in mijn hoofd. Ja, Ella! Wat als? Gevoelens kun je niet wegstoppen!
Ik sus mijn eigen gedachten. Ik ben niet verliefd op hem. Ik ken hem nog helemaal niet zo verschrikkelijk lang! Ik begin het onderwerp ongemakkelijk te vinden, dus wijs ik naar zijn shirt. 'Zo kan ik ook beginnen! Waarom heb jíj dat shirt aan?' Hij kijkt naar zijn shirt.
'Ooh. Dat is Nickelback, een goede band.'
Ik lach. Ik ben blij dat dat onderwerp gepasseerd is. 'Kunnen we dan nu die film kijken?' Vraag ik. 'Natuurlijk!' Zegt hij, 'Zin om The Hungergames te kijken? Jennifer Lawrence blijft ongelooflijk knap!' Ik moet lachen, en rol met mijn ogen. 'Jij weet echt niet van ophouden, hé! Maar je hebt geluk, Liam Hemsworth is ook wel niet mis.' Hij glimlacht. Het is zijn scheve glimlach. Mijn adem stokt even. Wat doe je, Ella?! Je bent níet verliefd op hem! Als hij de film opzet, zie ik hem nog even naar mijn shirt kijken, en dan kijkt hij naar de film. Ik doe alsof ik naar de film kijk, maar eigenlijk bestudeer ik Harry's gezicht. Hij lijkt ook nog aan het "Je t'aime"-gesprek te denken.
JE LEEST
A British Love Interest (Ft. Harry Styles)
FanfictionDe negentienjarige Ella werkt in het cafeetje van haar moeder in California, Amerika. Haar leven is nogal normaal, en een tikkeltje saai, totdat er een nieuwe-en super knappe!- Britse jongen in het cafeetje komt werken. Genaamd Harry. Al snel wordt...