A British Love Interest (Ft. Harry Styles)

Kiss me

Tring! Oh, God! Het is zover! Achttien augustus, de dag waarop ik twintig word. Ik schreeuw 'Mam!' in de veronderstelling dat ze me gaat vertellen wat ik moet aantrekken, maar ik hoor niets. Echt niets. Totdat mijn telefoon zoemt.

'Cadeautje voor mevrouw Mercer, ik zou opendoen als ik jou was!'

Van Harry, natuurlijk, wie anders? Dus doe ik snel mijn kamerjas over mijn toch iets té open pyjama, en snel de trap af. Als ik opendoe zie ik een wel heel groot cadeau voor de deur staan... Het is Harry! 'Gelukkige verjaardag!' zegt hij, terwijl hij me een gigantische knuffel geeft, zo eentje waardoor je bijna geen adem meer krijgt. 'Zo ga je toch niet mee, of wel soms?' Vraagt hij. Verlegen sla ik mijn kamerjas wat meer rond me. Hij lacht. 'Aangezien je niets van het feestje weet, lijkt het me logisch dat ik je maar eens zal moeten helpen met je wat uit te zoeken. Kom mee,' zegt hij terwijl hij me de trap opleidt. Mijn kamer is niet moeilijk te vinden, er hangt namelijk nog steeds een bordje met 'Ella' erop dat ik met vingerverf ooit eens heb gemaakt. Ik zwaai meteen mijn kastdeuren open. 'Tenzij je me vertelt wat er me vandaag te wachten staat, moet jíj maar iets uitkiezen...' Zeg ik, in veronderstelling dat hij dan wel een tipje van de sluier zal lichten. 'Deze is perfect,' zegt hij meteen, terwijl hij een jurkje vastneemt met bloemenprint, wat ik onlangs heb gekocht bij Hollister. 'Zeker?' vraag ik. Hij grijnst. 'Zolang je er goed in kan dansen,' lacht hij. Ik neem het jurkje lachend aan, en glip langs hem door naar de badkamer, waar ik me klaarmaak. En eens mijn lippenstift is afgewerkt, neemt hij mijn hand en sleurt me de trap af. Hij leidt me naar zijn auto, en ik merk op dat hij een zwart stuk stof in zijn hand heeft. Het is toch niet waar? En ja hoor, hij ontneemt me mijn zicht.

Na een autoritje van een klein half uur, denk ik- ik weet het niet zeker, het is nogal lastig om op een horloge te kijken als je geblinddoekt bent- komen we eindelijk aan. Harry haalt de blinddoek van mijn ogen af, en ik knipper een paar keer met mijn ogen, zodat ze terug aan het licht kunnen wennen. Het eerste wat ik zie is een bordje met 'club' erop. Ik kijk hem vragend aan, maar hij neemt zwijgend mijn hand en sleurt me mee naar binnen. Als ik binnenkijk zie ik letterlijk íédereen die me nauw aan het hart ligt. Mijn ouders, grootouders, mijn nichten en neef, Shauna en Ciara- de beste vriendin van mijn moeder en haar dochter- totdat mijn ogen een blonde golvende haardos vinden. Ik knipper ongelovig met mijn ogen. 'Verrassing!' Hoor ik Larissa roepen, terwijl ze me om mijn nek vliegt. Ik omhels haar stevig, en dan begin ik aan mijn vragenronde. 'Hoe ben je hier geraakt? Hoe ben je hiervan op de hoogte geraakt? Waar zijn je ouders dan nu? Is je vakantie afgelast? Is er iets mis?' Ze lacht. 'Het is begonnen toen een zekere Harry me belde,' zegt ze met een knikje naar Harry. 'Hij had het telefoonnummer van het hotel weten te scoren door een foto van een postkaartje van mij dat ik je stuurde, of zoiets?' Vraagt ze, kijkend naar Harry. Hij knikt. 'Ella had me een foto gestuurd van het kaartje dat je haar gestuurd had, en ik had het adres ervan opgezocht, om je te contacteren, want zeg nu zelf, de twintigste verjaardag van je beste vriendin wil je niet vergeten, toch? En zo is de bal aan het rollen geraakt.' Larissa lacht. 'Weet je, El, het is zo'n lang verhaal, en ik moet weer vertrekken om elf uur vannacht, dus tijd om het helemaal uit te leggen heb ik niet. Ik wou gewoon dit feestje niet missen, zeker niet als je hoort wie de Mystery Guest is,' lacht ze mysterieus. Ik kijk Harry vragend aan, en hij knikt als antwoord naar het podium, waar ondertussen een gitaar staat met een versterker, en een microfoon. En dan gaat het licht aan, en loopt er een roodharige jongen het podium op. Ik hap stomverbaasd naar lucht. Dit kan gewoonweg niet! Het is Ed Sheeran. Ed Sheeran staat recht voor mijn neus, op míjn verjaardagsfeest. Ik vraag me af wat hij doet in een klein zaaltje met maar zo'n vijftig man. 'Jij moet Ella zijn, toch?' Vraagt hij met al zo'n even heerlijk Brits accent als Harry. Ik knik, nog steeds in shock. 'Gelukkige verjaardag! Mijn goede vriend Harry heeft me alles over je verteld. Als ik het goed heb ben je bekend met mijn muziek?' Vraagt hij. 'Ze is een grote fan, Ed,' lacht Harry, die langs me is komen staan, met zijn arm losjes over mijn schouder. Hij lacht, en begint een verjaardagsliedje te zingen. Tranen van geluk springen in mijn ogen, en ik vlieg Harry om zijn nek. 'Dankjewel,' fluister ik. 'Altijd,' antwoordt hij. Na het verjaardagsliedje schakelt Ed meteen over naar Shirtsleeves.Wat een toeval! Dat is mijn lievelingsliedje! Als ik dat Harry wil zeggen, kijkt hij me al lachend aan. 'Je... Je bent het niet vergeten,' zeg ik verbaasd. Hij lacht. 'Ik zei toch dat ik niets van je zou vergeten!' Antwoordt hij, alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Als het liedje afgelopen is, voel ik een grote hand om mijn pols. 'Kunnen we even praten?' Vraagt Harry met zijn typische lage stem. Ik knik, en laat me leiden naar de keuken van het complex. 'Ik moet je iets bekennen,' fluistert hij. Ik knik, en wacht af tot hij zijn zin herneemt. 'Ella, ik vind je leuk. Sterker nog, ik hou van je. Zo ongelooflijk veel, ik...' Hij zucht, niet uit zijn woorden gerakend. Ik kijk verlegen neer naar mijn schoenen. Hij voelt ook iets voor mij! Kan ik alleen maar denken, mijn gevoelens zijn niet onbeantwoord! 'Ik, ik, oh God, dit is moeilijk. Ik ben niet zo goed met woorden, dus ik ga die van een ander gebruiken. Ze komen van een zekere muzikant, ene Ed Sheeran, en ze doen me ongelooflijk aan je denken. I'm falling for your eyes, but they don't know me yet, en ik euhm, het spijt me als ik hierdoor onze vriendschap heb stukgemaakt, maar ik móést het je vertellen, ik...' Ik lach en neem zijn gezicht in mijn handen. 'Hé,' zeg ik, 'Je hebt onze vriendschap niet stukgemaakt, want ik moet je ook iets bekennen: ik hou ook van jou,' fluister ik. De glinstering in zijn groene ogen verschijnt weer, en ik moet blozen. Ik wil dit moment op pauze zetten, en er voor eeuwig in blijven leven. 'Ik geloof dat daar ook een liedjestekst van is,' fluistert hij, met zijn diepe stem, 'Kiss me like you wanna be loved...' Ik lach en leg mijn armen rond zijn nek, en kus hem. Mijn handen gaan door zijn krullen, en de kus word dwingender. En opnieuw, wil ik dit moment op pauze zetten. Maar dan trekt Harry zich voorzichtig terug en lacht: 'Ik denk dat de gastvrouw gemist wordt,' lacht hij, 'Over gastvrouw gesproken, ik heb nog iets voor je,' zegt hij, terwijl hij een doosje uit zijn zak haalt, en het aan me geeft met glinsterende ogen. Ik doe het open en zie een gouden ketting, met een E eraan, samen met een klavertje vier erbij. Ik sla mijn handen voor mijn mond. 'Harry... Het is prachtig!' Fluister ik. Hij lacht en neemt de ketting uit het doosje, en hangt het rond mijn nek. 'Omdat je me geluk brengt,' lacht hij, terwijl hij me terug naar het podium leidt.

Ed zet de eerste tonen van het lied 'Kiss Me' in, en ik lach meteen naar Harry, die mijn hand neemt om met hem te dansen.

Settle down with me, cover me up, cuddle me in

Lie down with me

And hold me in your arms

And your heart's against my chest, your lips pressed to my neck
I'm falling for your eyes, but they don't know me yet
And with a feeling I'll forget, I'm in love now...

Kiss me like you wanna be loved
You wanna be loved...
You wanna be loved...

Ik lach, en zoen Harry weer, niet lettend op het dronken gejoel van de mensen rondom me. Ik heb nooit in perfectie geloofd, maar als ik dit moment zou moeten beschrijven, zou ik het perfect noemen.