A British Love Interest (Ft. Harry Styles)

No happy endings?

Ik zit ondertussen bij Harry thuis, genietend van onze pizza die net is afgeleverd. We weten allebei wat er straks op het spel staat: onze toekomst als koppel. We praten over het werk, en ondertussen spelen alle mogelijke doemscenario's zich af in mijn hoofd. Is hij ongeneeslijk ziek? Heeft hij iemand anders op het oog? Is hij niet helemaal eerlijk geweest over wie hij is? Dat laatste lijkt me het ergst. Stel je voor: ik zou dan meer dan acht maanden samen zijn met iemand die ik eigenlijk niet helemaal ken. Ik doe alsof ik op dit moment aan niets denk, maar ik bijt op mijn lip, ik ben oprecht bang voor wat er gebeuren gaat. Is dit het einde van ons sprookje? Heeft dan toch niet elk sprookje een goed einde? Ondertussen hebben we allebei onze helft op, dus neemt Harry mijn handen vast. 'Dus...' Begint hij. 'Dus...' Begin ik op hetzelfde moment. Hij haalt lachend een hand door zijn haar, een van zijn nerveuze trekjes, die ik ondertussen allemaal ken. Hij haalt diep adem, en begint dan aan zijn monoloog. 'Oké, dus... De laatste zes weken heb ik opnieuw contact gehad bij het management waar ik, samen met de band, ben bij aangesloten. En, ze euhm...' Hij kijkt naar zijn handen, en ik wacht gespannen op zijn verhaal. Hoewel het idee van een ongeneeslijke ziekte nu van de baan is, het kan nog steeds iets zijn wat erg fout kan eindigen. 'Ze willen dat we ons werk weer hernemen.' Ik knik. Ik weet niet wat er in mijn hoofd allemaal omgaat op dit moment, maar ik weet dat er meer zit aan te komen. Hij zou niet zo nerveus geweest zijn om het feit dat hij van baan zou veranderen. 'En ze... Ze willen dat we opnieuw op wereldtour gaan. Binnen vier maanden, de tour die ons laatste album gaat promoten.' Ik sla mijn ogen neer. Vier maanden. Hebben we nog maar víér maanden samen? Ik had gelijk: niet alle sprookjes hebben een goed einde. Selena Gomez had gelijk in haar lied 'The Heart Wants What It Wants': "This is a modern fairytale, no happy endings, no wind in our sails...' Een traan rolt van mijn wang, en Harry veegt het weg met zijn vinger. 'Hé schat,' fluistert hij, terwijl hij me op zijn schoot neemt. 'Je denkt toch niet dat ik ga, of wel soms?' Ik kijk hem met grote ogen aan. 'Wát?' Vraag ik, in shock. 'Ik ga ons echt niet opgeven,' antwoordt hij, alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Ik bijt op mijn lip, en vecht tegen nog meer tranen. 'Harry, ik hou ongelooflijk veel van je, maar ik wil niet dat één meid je tegenhoudt om te doen waar je goed in bent, en om je weg te houden van die miljoenen meisjes die gek op je zijn, en zo lang gewacht hebben om je weer te zien. Dat is niet eerlijk.' Ik slik. Dit is het juiste om te doen, toch? Hij schudt met zijn hoofd. 'Ella, ik heb al gezegd dat ik niet meega.' Ik zucht. Dit kan toch niet waar zijn? Ík ben de reden dat hij zijn droom niet kan verderzetten. Zo hoort het niet, hoeveel ik ook van hem hou, dit is niet juist. 'En de anderen? Wat vinden zij van een nieuwe tour?'
'Ze hebben alle vier al toegezegd. Ze vonden dat het lang genoeg geduurd had, en willen terug opnemen wat we hebben opgebouwd. Ik heb met elk van hen een tijdje gebabbeld. Ze snapten wel dat ik niet meega. Ze willen natuurlijk ook nog steeds dat ik gelukkig ben.' Ik zucht. 'Kan ik je op andere gedachten brengen?' Vraag ik. Hij lacht. 'Ik zou bijna geloven dat je me hier niet wilt...' Fluistert hij. Ik druk mijn voorhoofd tegen het zijne en sluit mijn ogen. 'Nee, dat zeker niet, maar ik vind het niet gewoon niet eerlijk... Of juist.' Hij geeft me een kus op mijn slaap. 'Dit is juist. Voor ons. Ik geloof dat wij een toekomst kunnen opbouwen, Ella. Want... Want ik hou ongelooflijk veel van je.' Ik glimlach. 'Ik ook van jou.'
'Maar?' Vraagt hij. Ik glimlach. Hij heeft net zoals mij, doorheen de tijd ook elke vertrekking in mijn gezicht gezicht gekoppeld aan een emotie. 'Maar, ik vind dat ik je nog steeds niet moet weghouden van je werk, hoeveel ik ook van je hou.' Hij knikt. 'Het management zelf kwam ook nog met een idee...' Begint hij. Ik knik. 'Je zou ook nog mee kunnen gaan op tour.' Ik kijk hem verbaasd aan. 'W-wat?' Vraag ik. 'Ze hebben het zelf aangeboden. Ze hebben zelfs nadrukkelijk gevraagd om je voor die komende vier maanden te ontmoeten.' 'Als je mee zou gaan,' voegt hij er nog snel aan toe. Natuurlijk wil ik graag met hem mee, aangezien we zo nog een toekomst samen hebben, én zo kan hij nog steeds er zijn voor zijn fans. 'Stel dat ik mee zou gaan... Zou ik dan niet een blok aan het been zijn? Staat het management er wel helemaal achter?' Zijn ogen lichten op. 'Zoals ik al zei, ze stelden het zelf voor.' Ik glimlach. 'Ik heb ook al gepolst bij je moeder, en ze staat ook helemaal achter het idee.'
'Het ziet ernaar uit dat we samen de wereld gaan verkennen!' Lach ik enthousiast. 'Is dat een ja?'
'Wat denk je nu zelf?' Vraag ik lachend. Zijn ogen lichten op, en hij kust me gepassioneerd, en ik kus hem terug. 'Weet je,' fluistert hij, terwijl hij een knoopje van mijn blouse losknoopt, 'We gaan dan telkens een kamer achterin hebben, dan hebben we veel privacy...' Lacht hij. 'Mmm... Voor dit?' Vraag ik, terwijl ik zijn shirt uitdoe, en hem naar zijn kamer leid. Hij lacht. 'Voor dat, ja.'