A British Love Interest (Ft. Harry Styles)

Bowlingschoenen en ballades

Ik kijk op het klokje van mijn telefoon. Het is iets over tien, en ik zit in Harry's auto. Ik had het adres opgezocht en hij had het meteen in zijn gps-systeem gezet. Ik kijk naar buiten en zie de lichtjes die de donkere stad oplichten. Toen Harry me mee had gevraagd naar de bowling had ik snel terug mijn kleren aangetrokken, aangezien ik moeilijk in een pyjama kan buitenkomen. Mijn moeder was niet thuis geweest toen hij me had gebeld, dus had ik een briefje achtergelaten.

'Harry?' Vraag ik. Ik zie in het donker hoe hij zijn hoofd ik mijn richting draait. 'Ja?' Is het antwoord.

'Je moet me beloven dat je me niet gaat uitlachen. Ik krijg nog geen vier kegels om als er hekjes staan.'

Als we voorbij een lantaarnpaal rijden zie ik de pretlichtjes terug in zijn ogen. Hij haalt één hand van het stuur en geeft me een schouderklopje. 'Het komt wel goed,' zegt hij sussend, 'Ik zou je nooit uitlachen.' Er verschijnt een glimlach op mijn gezicht. Ik ben nooit echt bevriend geweest met jongens, maar nu heb ik echt geluk. Niet alleen is hij super aardig, hij lijkt me nú al helemaal te kennen. Ik kan alleen maar blij zijn daarmee. 'Zijn de bowling-schoenen hier net zo erg als in Engeland?' Vraagt hij met een grappig gezicht dat aangeeft dat de schoenen in Engeland op dat gebied niet bepaald aan te raden zijn. 'Ik denk dat ze hier zo van die sokken hebben die je over je sokken moet trekken zodat je de schoen niet zo vuil maakt,' antwoord ik, 'Maar flatterend zijn ze niet, verwacht je maar aan niets groots.' Ik zie hem glimlachen. De gps geeft aan dat we er zijn aangekomen. Aangezien de bowling het enige in de buurt is wat oplicht, is het vrij duidelijk waar we precies moeten zijn.

Aan de balie laten ze ons weten welke baan we hebben. We knikken en nemen onze schoenen. Als ik Harry's blik zie naar de schoenen schiet ik in de lach. 'Beter als in Engeland?' Vraag ik, nog steeds lachend. 'Mmm... Ik denk dat het zo'n beetje op hetzelfde niveau zit, vrees ik.'

'Ai. Maar ja, dan heb ik tenminste een excuus als ik glorieus ga verliezen.'

'Is dat zo?' Hij haalt één wenkbrauw op en lacht naar me.

'Inderdaad.'

Harry laat me eerst. 'O jee,' mompel ik al meteen. Harry lacht en geeft me een bal. Een lichte, zo te zien. 'Je moet gewoon naar het midden richten, en dan eh, zorgen dat het niet in de goot komt.' Zegt hij. Ik klap in mijn handen. 'Goh! Ik weet nu al zoveel!' Lach ik. Hij lacht en komt dicht bij me staan, en houdt mijn arm vast om voor te doen hoe ik de bal gooien moet. Hij helpt me nog steeds als ik mijn eerste poging doe. We kijken allebei toe vol spanning hoe de bal rolt naar de kegels. Op het scherm zie ik dat er meteen acht van de tien kegels omgegooid zijn bij mijn eerste poging. Ik vlieg hem rond zijn nek. 'Wauw, Harry!' Zeg ik opgewonden, 'Heb je dat gezien?!'

Hij lacht en trekt me dicht tegen zich aan, en laat me dan los. 'Je hebt nog een poging... Zou je een spare kunnen maken, denk je?'

Ik kijk naar de twee overgebleven kegels. 'Als jij me weer helpt...,' begin ik. Ik zet puppy-ogen op. 'Eerlijk is het niet echt, maar ja... Omdat jij het bent...,' lacht hij. Hij neemt mijn arm weer beet en helpt me om de bal naar de kegels te zwaaien. Ik kijk toe hoe de twee kegels ook nog eens omvallen. Ik spring blij rond en maak een klein vreugdedansje. Ik zie Harry me lachend aankijken. Hij gooit zijn hoofd in zijn nek van het lachen. Ik haal mijn schouders op en doe gewoon verder. Als hij is uitgelachen doet hij me na en begint opnieuw te lachen. Ik geef hem lachend een high-five. Dan is het Harry's beurt. Ik doe een stap naar achteren en kijk hoe de bal uit zijn handen glipt en dan op de kegels afstormt. Hij heeft ze meteen allemaal om. 'Strike!' Roept hij en hij tilt me weer even op. 'Jaja,' zeg ik gespeeld geïrriteerd, 'We hebben het wel door...' Hij kijkt me onderzoekend aan. 'O? Dus je wilt niet dat ik je help, dan?'

'Neeneenee!' Zeg ik meteen, 'Goed zo! Blijf zo verder doen!' Voeg ik eraan toe. Hij trekt een scheve glimlach, zo eentje waarbij hordes meisjes spontaan bij zouden flauwvallen. Hij komt weer naar me toe en helpt me weer.

Nadat het spel gedaan is blijven we nog even om iets te drinken. Het is bijna twaalf uur, en we zijn op de werknemers na alleen. Harry kijkt me lachend aan en drinkt dan van zijn cola. 'Je hebt eerlijk verloren,' zegt hij plagerig, 'Dat telt wel.' Ik rol met mijn ogen. 'Zó dik hoef je nu ook weer niet gewonnen, hoor! Het was nog vrij dicht,' sputter ik tegen. Hij geeft een klopje op mijn hand. 'Goed zo. Als je het vaak genoeg blijft zeggen ga je het uiteindelijk nog geloven ook,' fluistert hij met een knipoog. Ik kijk glimlachend naar beneden. Het is fijn om voor de verandering deze zomer niet alleen te zijn. Dan trek ik een pruillip. 'Je hoeft het er niet zo in te wrijven...' Begin ik. Hij lacht en trekt met de toppen van zijn lange vingers cirkeltjes op mijn hand. Dan start de muziek. Het is een uptempo-liedje, echt iets om op te dansen. 'Je zei toch dat je danslessen deed, hè?' Vraagt hij dan. 'Ja... Waarom?' Een grote glimlach verspreidt zich over zijn gezicht. 'Omdat,' zegt hij dan, 'Ik jou ten dans vraag, Ella.' Ik glimlach en kijk verlegen naar beneden. 'Alsjeblíéft?' Smeekt hij, terwijl hij zijn hand uitsteekt. Ik schuif mijn stoel naar achteren en neem zijn hand. En daar staan we dan... Te dansen in een verlaten bowling. Ik lach als hij me in de rondte draait. 'Mmm... Je bent nog niet zo'n slechte danseres.' Ik kijk hem uitdagend aan. 'O? Dacht je dat ik niet kon dansen?' 'Nee dat zei ik niet...' Verdedigt hij zichzelf. Voordat hij zijn zin ook nog maar kan afmaken verandert de muziek. Het uptempo-liedje had plaats gemaakt voor een zachte ballade. Hij glimlacht en steekt zijn hand weer naar me uit. Ik neem hem verlegen aan. En dan slaat hij zijn handen om mijn middel. Ik leg mijn armen in zijn nek. Ik moet glimlachen. Het was echt een mooie avond geweest. Ik leg mijn hoofd op zijn borstkas en sluit mijn ogen. Voor de zoveelste keer prijs ik mezelf gelukkig dat ik Harry heb ontmoet. Als de muziek stopt neemt hij galant mijn hand en geeft er ouderwets een zoentje op. Daarna lopen we terug naar zijn auto en rijden we weg, de nacht in.