Każdy z nas ma przy sobie dwie postaci z innego świata które kreują nasze środowisko, w którym żyjemy oraz podpowiadają nam, jakie decyzje wybrać. Nikt jednak nie zastanawiał się w jakich relacjach żyją owe istoty..
Chcecie się przekonać? Zapraszam...
Wynurzyłam się spod wody i zachłysnęłam powietrzem. Demon miał z tego ubaw. -Yoongi gamoniu! -No już już. -czułam jego obecność. Chłopak zabrał z mojej twarzy włosy i przetarł oczy żebym mogła je otworzyć. -Lepiej latarko? -Nie jestem latarką. -zrobiłam usta w podkowę, a Yoongi przewrócił tylko oczami. -Napij się. -powiedział i zanurzył się w ciemnej widzie po nos wpatrując się we mnie. -Po co mam pić tą wodę? -chłopak wciąż patrzył na mnie zanurzony w wodzie na pół twarzy. -Yh.. -zrobiłam jak chciał. Wzięłam kolejny łyk wody i znów to samo. Miałam natychmiastowe pragnienie. Zaczęłam brać łyk za łykiem tak, jakbym właśnie tego potrzebowała. Zaczęłam zatracać się w przyjemnym uczuciu kiedy magiczna ciecz przepływała przez mój przełyk. Z transu wyrwał mnie Yoongi, który złapał mnie za ramiona i uniósł głowę nad wodę. -Wystarczy, bo mi tu zejdziesz. -popatrzył na mnie jak na obiekt badawczy. -Aż takie dobre? -pokiwałam twierdząco na jego pytanie, a chłopak się uśmiechnął i chlapnął we mnie wodą. -Osz ty! -zaczęliśmy się chlapać i podtapiać. Podobało mi się. W pewnym momencie zaczęło mi się kręcić w głowie. Przestraszyłam się. Nigdy tak się nie działo, ale pomimo lęku czułam się szczęśliwa. Tak jakby część mnie chciała być w tym stanie. Wyszłam z wody na brzeg i położyłam się na plecach ciężko oddychając. Niedługo po mnie, na brzegu pojawił się Yoongi. -A tobie co? -patrzył na mnie rozbawiony. -Chyba źle się czuję. -zakryłam oczy dłonią. Słyszałam jak demon się śmieje. -Co cię tak bawi? -Kręci ci się w głowie? -Tak. -A czujesz się z tym dobrze? -Tak. -powiedziałam jakbym miała się rozpłakać ale bardziej chciałam się śmiać niż użalać. -Co się ze mną dzieje? -przeturlałam się do chłopaka i położyłam głowę na jego udach. -Upiłaś się moja droga. -czułam w jego głosie, że ma ubaw z tego co widzi, ale nie miałam siły żeby się z nim kłócić. -Yoongi ja nie chcę już. Wystarczy mi. -zakryłam twarz w dłoniach żeby jakoś uspokoić ten helikopter który mnie nawiedził. -Co to za woda? -To jest coś, podobnego do ludzkiego alkoholu.. tylko lepsze. -Nie podoba mi się. -dłoń chłopaka spoczęła na moich wilgotnych włosach. -Czyżby? -zapytał neutralnie. -Nie.. -bąknęłam pod nosem. Pomimo zawrotów głowy cieszyłam się z tego błogiego stanu. Wszystko wydawało się być prostsze i zabawniejsze. Odczulam wrażenie, że nie muszę się niczym przejmować. Ułożyłam się wygodniej na nogach chłopaka i przytuliłam samą siebie, by nie było mi zimno gdy będę schła. Dłoń Yoongiego spoczęła na moim ramieniu. Była cieplejsza niż zwykle.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
(Coś w tym stylu tylko dziewczyna leżała xD)
Nie wiem ile tak leżałam ale gdy otworzyłam oczy Yoongi głaskał palcami moje włosy. Poczułam niesamowitą dawkę energii i moje oczy roztworzyły się szerzej niż zwykle. -Już minęło? -zaśmiał się Yoongi. Kiedy ja podniosłam głowę, to on opadł na czarną ziemię i wzdychał zadowolony. Przyglądałam mu się. Wyglądał jakby właśnie był teraz w gorszym stanie niż byłam ja. -Yoongi? -popatrzyłam na demona, który właśnie odpływał będąc w nietrzeźwym stanie. -Hę? -zapytał z zamkniętymi oczami. Rozejrzałam się po okolicy. Tu było naprawdę pięknie. -Czemu mnie tu zabrałeś? -znów popatrzyłam na powód przez którego tu jestem. -Żebyś zobaczyła co to zabawa. -odpowiedział beztrosko. Czułam jak ten nagły przypływ energii mnie opuszcza i znów miałam ochotę się położyć.
Byłam teraz obok Yoongiego w tej samej pozycji co on i patrzyliśmy w czarne niebo. Nie było na nim gwiazd. Świeciło ciemnym brokatem tak samo jak woda i poruszało się niczym fale na morzu. Cisza jaka nam towarzyszyła była bardzo przyjemna. Będąc w tym miejscu poczułam się dobrze. Tak.. Jakbym była W domu.. Przymknęłam oczy i oddałam się tej ciszy. -Świetlik. -powiedział Yoongi. Otworzyłam oczy. Patrzył na mnie. -Co? -Świecisz. -Przekręcił się na bok by patrzeć na mnie. Uniosłam dłoń na wysokość oczu i faktycznie.. świeciłam. Nie było to mocne światło, ale dawało jasną, przyjemną poświatę. Uśmiechnęłam się. -Faktycznie. -przeniosłam wzrok z mojej dłoni na demona leżącego obok. Kiedy nasze spojrzenia się skrzyżowały znów wpadłam w mrok jaki panował w jego ciemnych oczach. Miałam jednak wrażenie, że gdzieś tam w oddali widzę cichy blask, który próbuje się wydostać na zewnątrz. Moje ciało wróciło do normalnego stanu i wtedy oprzytomniałam. -JiSoo. -Zostaw ją. Pewnie leży gdzieś na kanapie pijana. -Co?! -zerwałam się z ziemi. -Wyluzuj. -Zabierz mnie do niej. -Sama do niej idź. Po co ci ja. -A żebyś wiedział że pójdę. -zaczęłam kroczyć przed siebie, jednak nigdzie nie widziałam żadnego przejścia. Tylko czarną pustynię.. wróciłam w miejsce gdzie jak gdyby nigdy nic odpoczywał sobie Yoongi. -Nie wiem jak stąd wyjść.. -przyznałam nieśmiało. Chłopak po chwili sapnął i ociężale podniósł się z ziemi. Złapał mnie za ramię i pojawiliśmy się w mieszkaniu, w którym zostawiłam JiSoo. Nie było jej przy stole.
Witam! Macie jeszcze jeden rozdział od autoreczki ❤️ Chciałam Z GÓRY PRZEPROSIĆ!! Że ostatnio obiecałam dodać rozdział do „Być z nim/Suga" i takowy się nie pojawił. Obiecuję że dzisiaj siadam i dodam!!
