In Love With Brando -Complete

Chapter 11

Note: Posted with permission from original author joshX

---------------------

Kakaibang takot ang naramdaman ko nang mga oras na iyon. Pero naisip ko na hindi ako dapat magpadala sa emosyon dahil kailangan ng tulong ni Kuya Brando. The fastest possible time he will be given first aid, the better. Kaya naman mas mabilis pa yata ako kay Superman nang puntahan ko si Eunso para magpatulong.

Mabilis namang rumesponde si Eunso at nagtatakbo papunta kay Kuya Brando.

Ako naman ay nagmamadali ring dumaan sa loob ng generator room at dumiretso sa breaker. Naka-switch off pa rin ito at intact pati ang Tag. Wala ring katao-tao sa loob. Iyon kasi ang natandaan kong sabi sa Safety Orientation, kapag may nakuryente, immediately switch off the source of power. Kung naka-off pa rin naman ang breaker, paano naging live iyon para makuryente si Kuya Brando?

Mabilis rin akong lumabas sa generator room para sundan si Eunso. Pagdating ko sa kinaroroonan ni Kuya Brando, nakita ko siyang nakahandusay pa rin sa lupa, bukas mula kwelyo pababa sa dalawang butones ng suot na polo at sinadyang niluwagan ang sinturon.Meron na ring isa pang First Aider na mas nauna kay Eunso na ngayon ay nagbibigay sa kaniya ng CPR. Pinipilit marevive ang kaniyang heartbeat. Si Eunso naman ay nakaalalay sa kasamahan.

Takot na takot pa rin ako at animo’y malalagutan na ng hininga. OMG! Huwag mo pong pababayaan si Kuya Brando. Huwag mo po munang siyang kukunin sa akin Mahal na mahal ko po siya.

Hindi ko na namalayan ang pagpatak ng masaganang luha sa aking magkabilang pisngi pati na ang paghawak ni Harry sa aking magkabilang balikat mula sa aking likuran. Gusto ko ng sumigaw pero pinigilan ko ang aking sarili. Gusto kong maging matatag at sumampalataya na hihipan ni Lord si Kuya Brando para bumalik ang kaniyang paghinga.

Sa huling mouth-to-mouth at chest compressions, dininig ni Lord ang aking dalangin. Nakita ko ang pag-angat ng dibdib ni Kuya Brando saka pagbaba tanda ng humihinga na siya ulit. Tsinek din nung first aider ang pulso ni Kuya Brando ng limang segundo saka tumingin kay Eunso at sinabing may pulso na nga ito pero mahina ang tibok.

Naiyak naman ako lalo sa tuwa dahil at least humihinga na siya. Mas okay na iyong humihinga kahit mahina kaysa wala kahit katiting.

Maingat na inilipat nina Eunso at kasama niya si Kuya Brando sa stretcher saka isinakay sa dumating na ambulansiya na mabilis na binaybay ang daan patungong ospital.

Nagbigay lang ako ng statement doon sa isinagawang accident investigation noong Safety Officer bago kami sumunod sa ospital ni Harry.

Pakiramdam ko’y parang mawawala sa sarili sa kaiisip kung ano na kaya ang kalagayan ni Kuya Brando sa mga oras na ito. Okay na ba siya? Ligtas na kaya? Nag-normalize na kaya ang pulse rate niya? Hindi ko tuloy mapigilan ang sunod-sunod na patak ng luha ko habang kami’y nasa dyip.

“Hey, tama na ‘yan. Pagdating natin doon siguradong okay na si Sir,” pangongonsola ni Harry habang hawak ang aking kamay na walang pakialaman sa sasabihin ng mga kasakay namin.

Gusto ko siyang paniwalaan pero siyempre hindi maiaalis sa akin ang hindi mangamba ng sobra-sobra. Humawak ako ng mahigpit sa kamay niya para doon humugot ng lakas ng loob na paglabanan ang takot sa aking dibdib. “Sana nga okay siya Harry, sana nga.”